Zaterdag gespot aan de Coupure in Gent: 1 Belgische vlag.
Blijkbaar is die modetrend overgewaaid van Brussel naar Gent.
Ach ja, het zal wel zo'n oude franskiljonse en dus belgicistische Gentenaar geweest zijn zeker, zoals er nog wel enige rondlopen? Gisteren heb ik gefietst in de omgeving van Ronse. In Saint-Sauveur, Henegouwen al, hingen er ook enkele. In Ronse zelf, nochtans ook een franskiljons bastion, heb ik er geen opgemerkt.
Ik heb onlangs de belgometer test van De Standaard gedaan. Ik kom ongeveer halverwege uit tussen een zuivere unionist en een zuivere separatist. Ik kan in dit opzicht mijn nieuwe partijvoorzitster (hup, Bettina!) bijtreden: ik ben voor méér Vlaamse bevoegdheden, maar niet voor een splitsing van België. Ik ben geen separatist.
Die pro-Belgische petitie die nu circuleert op het internet ben ik nochtans niet van plan te ondertekenen. Ik ben 100% voor het principe van de solidariteit tussen gemeenschappen en gewesten. Dat principe mag een eventuele overdracht van bijkomende bevoegdheden niet in de weg staan. Ik vind het ogenblik van die petitie slecht gekozen. Bovendien is een splitsing van de sociale zekerheid tijdens de regeringsonderhandelingen zelfs niet aan de orde. Die petitie heeft volgens mij een verborgen agenda.
Ik ben niet tegen België in die zin dat ik niet geloof in de de leefbaarheid van een onafhankelijk Vlaanderen, zeker niet zonder Brussel. Nochtans ben ik niet van plan om een Belgische vlag uit te hangen, pro-Belgische petities te tekenen of de brabançonne te leren.
maandag 22 oktober 2007
maandag 1 oktober 2007
De Gavers - Geraardsbergen
Lekker weertje gisteren in Geraardsbergen. Dat viel reuze mee.
De mountainbiketocht 's morgens had wel enkele verrassingen in petto. Het had de afgelopen dagen veel geregend in de regio en het parcours lag er bijzonder drassig bij. De begeleider stuurde ons onmiddellijk de weide in. Het was moeilijk manoeuvreren in de modder. Op nogal wat plaatsen stonden er grote plassen. En de streek is bepaald wel heuvelachtig te noemen.
Het werd een moeilijk parcours met lichte beklimmingen door modder, waterplassen en hopen keien. We beklommen o.a. de Bosberg door de weiden. Het rijden op zo'n mountainbike wende wel. Op de duur kreeg je een soort stuurvaardigheid. Ik zat wel van kop tot teen onder de modder en was daar niet echt op voorzien. Gelukkig waren er T-shirts van Spirit te koop op die ledendag.
's Middags maakte ik op het provinciaal domein De Gavers (een ontdekking overigens - ik kom zeker nog terug) kennis met onze nieuwe partijvoorzitster-to-be. Het leek me wel een charmante dame. En ze mag gezien worden ook! Als ze nu ook nog politiek talent heeft, komt dat dik in orde.
In de namiddag een recreatieve fietstocht op dezelfde mountainbike. Betere wegen nu (asfalt of kasseien), maar toch ook een selectief parcours, over o.a. de Bosberg (langs de straatkant), de laatste helling van de Ronde van Vlaanderen.
Een lange, minder steile aanloop en dan een vrij steile eindklim van een driehonderd meter. Best doenbaar.
Als toemaatje hebben enkele stoutmoedigen (waaronder ikzelf of wat had je gedacht) nog de Congoberg beklommen in buurgemeente Vollezele (Galmaarden), een niet zo heel steile, maar wel lange beklimming van ongeveer een kilometer.
's Avonds had ik nog een afspraak in het centrum van Geraardsbergen. Ik parkeerde mijn auto in de buurt van de Muur en ging te voet naar boven. Het was ongeveer 35 jaar geleden dat ik nog in deze buurt kwam. Geraardsbergen is een godvergeten stadje in een uithoek van Vlaanderen, waar je niet komt als je er niet moet zijn, behalve voor toerisme of voor de Ronde.
Gelukkig moesten we vanmiddag niet langs de Muur fietsen, want het is er toch wel heel steil. Ik bewonderde de gedichten van Willie Verhegge langs het parcours van de Muur. Ook de kapel op de heuveltop kon me wel bekoren. Ik herinnerde me dat we hier 35 jaar geleden tijdens een jeugdkamp in de omgeving van Geraardsbergen ook langskwamen en iets dronken in taverne Het Hemelrijk, vlakbij de kapel.
De omgeving is mooi maar bij valavond een beetje melancholiek. Er zijn in de omgeving nogal wat vervallen huizen. Economisch is Geraardsbergen blijkbaar niet echt een topgebied. De oude studiegenoot die ik die avond na jaren weerzag bevestigde die indruk. Het stadje ligt ook in een uithoek van Vlaanderen, tegen de taalgrens aangedrukt.
Ik neem me voor eens naar de doortocht van de Ronde van Vlaanderen te komen kijken op de Muur. Al zal het daar dan wel drummen zijn.
De mountainbiketocht 's morgens had wel enkele verrassingen in petto. Het had de afgelopen dagen veel geregend in de regio en het parcours lag er bijzonder drassig bij. De begeleider stuurde ons onmiddellijk de weide in. Het was moeilijk manoeuvreren in de modder. Op nogal wat plaatsen stonden er grote plassen. En de streek is bepaald wel heuvelachtig te noemen.
Het werd een moeilijk parcours met lichte beklimmingen door modder, waterplassen en hopen keien. We beklommen o.a. de Bosberg door de weiden. Het rijden op zo'n mountainbike wende wel. Op de duur kreeg je een soort stuurvaardigheid. Ik zat wel van kop tot teen onder de modder en was daar niet echt op voorzien. Gelukkig waren er T-shirts van Spirit te koop op die ledendag.
's Middags maakte ik op het provinciaal domein De Gavers (een ontdekking overigens - ik kom zeker nog terug) kennis met onze nieuwe partijvoorzitster-to-be. Het leek me wel een charmante dame. En ze mag gezien worden ook! Als ze nu ook nog politiek talent heeft, komt dat dik in orde.
In de namiddag een recreatieve fietstocht op dezelfde mountainbike. Betere wegen nu (asfalt of kasseien), maar toch ook een selectief parcours, over o.a. de Bosberg (langs de straatkant), de laatste helling van de Ronde van Vlaanderen.
Een lange, minder steile aanloop en dan een vrij steile eindklim van een driehonderd meter. Best doenbaar.
Als toemaatje hebben enkele stoutmoedigen (waaronder ikzelf of wat had je gedacht) nog de Congoberg beklommen in buurgemeente Vollezele (Galmaarden), een niet zo heel steile, maar wel lange beklimming van ongeveer een kilometer.
's Avonds had ik nog een afspraak in het centrum van Geraardsbergen. Ik parkeerde mijn auto in de buurt van de Muur en ging te voet naar boven. Het was ongeveer 35 jaar geleden dat ik nog in deze buurt kwam. Geraardsbergen is een godvergeten stadje in een uithoek van Vlaanderen, waar je niet komt als je er niet moet zijn, behalve voor toerisme of voor de Ronde.
Gelukkig moesten we vanmiddag niet langs de Muur fietsen, want het is er toch wel heel steil. Ik bewonderde de gedichten van Willie Verhegge langs het parcours van de Muur. Ook de kapel op de heuveltop kon me wel bekoren. Ik herinnerde me dat we hier 35 jaar geleden tijdens een jeugdkamp in de omgeving van Geraardsbergen ook langskwamen en iets dronken in taverne Het Hemelrijk, vlakbij de kapel.
De omgeving is mooi maar bij valavond een beetje melancholiek. Er zijn in de omgeving nogal wat vervallen huizen. Economisch is Geraardsbergen blijkbaar niet echt een topgebied. De oude studiegenoot die ik die avond na jaren weerzag bevestigde die indruk. Het stadje ligt ook in een uithoek van Vlaanderen, tegen de taalgrens aangedrukt.
Ik neem me voor eens naar de doortocht van de Ronde van Vlaanderen te komen kijken op de Muur. Al zal het daar dan wel drummen zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)