maandag 28 juli 2008

Exit Gentse Feesten


Gisteren toch een klein stukje van de Gentse Buitenband meegereden bij schitterend weer. 25 kilometer maar. De Meersenroute door Zwijnaarde, De Pinte, Zevergem en Eke. Op de foto de controle aan een hoeve in Zevergem. Meer kon niet, want ik heb nog tot 14u00 aan mijn verslagje voor Gentblogt van het optreden van Lady Linn de nacht daarvoor gewerkt.

't Wordt tijd dat die Gentse Feesten voorbij zijn. Vandaag de laatste dag. Vanavond nog eens alles geven met verslagjes van chanteuse Patricia Beysens in de Spiegeltent en daarna Walter De Buck en groep aan sint-Jacobs (als ik er op tijd geraak).

Ik slaap heel slecht al de hele feesten. Vooral die nachtelijke fietstochtjes terug breken me zuur op, vermoed ik.

Na mijn laatste verslagjes eens goed uitrusten en nadenken wat ik met mijn vakantie ga uitrichten.

vrijdag 25 juli 2008

Vuurwerk










Op de vooravond van de 21ste juli was het weer groot vuurwerk op de Gentse Feesten. Sinds enkele jaren gaat het evenement door langs de Watersportbaan. Telkens met muziek. Neuf musiques é brûler heette de compositie dit jaar.

Met een eenvoudig toestel is vuurwerk biezonder moeilijk te fotograferen. Maar ditmaal ben ik er toch in gelukt enkele goeie foto's te maken. Vooral door de grote hoeveelheid die ik genomen heb. Toevalstreffers eigenlijk dus. Oordeel zelf!

Vakantie!

Sinds vandaag 25 juli heb ik eindelijk vakantie! Voor een goeie maand! Joepiee!

Vandaag heb ik alvast nog niet veel gedaan. Maar ja, 't zijn Gentsche Fieste en ik moet nog een paar dagen werken voor Gentblogt. Ik heb al enkele verslagjes geschreven, gisteren (of liever vanmiddag) nog over de comeback van Zjef Van Uytsel, kleinkunstenaar uit de jaren '70. Ik zit bovendien een beetje met een depressie. Iets waar ik mij eindelijk, na bijna drie maanden, overheen zou moeten kunnen zetten. Maar voorlopig lukt dat maar matig.

De foto is van een van de revelaties van deze Gentse feesten. Een activiteit onder de naam Bataclan II. Totaal absurde humor. Er loopt ene Jezus rond die flauwe moppen vertelt onder de noemer allez uppe! Te gek man!

zondag 20 juli 2008

Ze zijn weer eens begonnen!

De Gentse Feesten zijn alweer van start gegaan. Ik ben gisteravond al eens de sfeer gaan opsnuiven. Niet de grote massa 's avonds, voor die eerste dag. Er zijn opnieuw pleinen bijgekomen waar iets te doen is, zoals op het Koophandelsplein voor het oud justitiepaleis godbetert. En aan Minnemeers.

De nachtwinkels die verder als paddenstoelen uit de gronden rijzen doen weer gouden zaken. Hoewel ze niets bijdragen aan de organisatie. Spijtig fenomeen!

Het belooft dit jaar voor mij ook spannend geworden, want ik heb een aantal artikels beloofd aan Gentblogt. Gisteren ben ik in de Spiegeltent aan het Baudelopark gaan kijken naar Aardvark, een folkrock-duo dat in het dialect van Sleidinge zingt. Niet slecht. Ik heb maar geen verslagje geschreven. Het was al te laat en ik was te moe. Dan nog 1O kilometer op de fiets in de regen naar De Pinte. Dat belooft! Zeker als ik dan nog mijn verslagjes moet schrijven. Het zal wat organisatie vergen. Misschien neem ik toch af en toe de auto.

woensdag 16 juli 2008

Gent, stad van Geuzen, de Internationale en de Vlaamse Leeuw

Zondag rondleiding in Gent, georganiseerd door de Vlaams Progressieven. Gids was Joost Vandommele, een oude bekende die iets geschreven heeft in het huldeboek voor wijlen mijn vader. Ik heb een verslagje van die wandeling door het centrum van Gent geschreven voor Gentblogt. Met foto van Joost. Kwestie van eens iets weer te doen. Hoewel hij stilaan bekenraakt als René De Clercq-kenner.

Op de foto hierboven Joost (links midden), samen met o.a. Frank Bombeke (links) en Jan Roegiers (tweede van rechts) bij de start van de wandeling aan het Zuid.

Schitterend weer, toch bij de start van de wandeling. Het was de moeite: al de stokpaardjes van Joost kwamen boven: zijn grootvader de dichter René De Clercq (wiens museum in Deerlijk hij inhoudelijk coördineert) , socialisme, Vlaamse Beweging. Op de foto het monument voor vadertje Anseele, de grote Gentse socialistische voorman, aan het Zuid. Het beeldhouwwerk is van Jozef Cantré, de Gentse expressionistische beeldhouwer die ook het grafmonument van René De Clercq in Deerlijk maakte.

Sommige deelnemers (een 25-tal, een succes voor dit soort wandelingen) vonden zijn uiteenzetting een beetje gekleurd. Het was vooral een beetje veel. Zeven eeuwen Gentse socale en Vlaamse geschiedenis (te beginnen in 1302, over de calvinistische stadsrepubliek eind de 16de eeuw, naar de 19de en 20ste eeuw), het was wat te veel voor een wandeling van twee uren. Maar toch, zeer boeiend!

maandag 14 juli 2008

Opmerkelijk

Gelezen in Het Laatste Nieuws (online versie):

Oudste blogger (108) heeft laatste bericht geschreven
Olive Riley, de oudste blogger ter wereld, heeft op 108-jarige leeftijd haar laatste bericht geschreven. De Australische vrouw stierf gisteren in een rusthuis in Woy Woy (New South Wales).Riley begon pas in februari van vorig jaar te bloggen. Sindsdien had ze een zeventigtal berichten achtergelaten. Volgens haar achterkleinzoon Darren Stone was ze gefascineerd door het bloggen. "Ze vond het fantastisch dat ze kon communiceren met mensen uit Rusland en Amerika", aldus Stone.In haar laatste bericht, dat ze op 26 juni online zette, schreef ze dat ze "die vervelende hoest maar niet kwijt geraakte". Verder schreef ze dat ze een hele hoop e-mails en commentaren van haar internetvrienden had gelezen en dat ze verheugd was van hen te horen.Riley werd in 1899 geboren en zou op 20 oktober 109 geworden zijn. (hlnsydney/sps)

en:

Nederlandse blogger veroordeeld voor homohaat
In Nederland is een 37-jarige weblogger veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur voor het aanzetten tot haat en geweld tegen homo's en het beledigen van minister Rita Verdonk. Dat laat het Nederlandse Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) weten. Volgens het Amsterdamse hof heeft Ertan K. met zijn teksten bevolkingsgroepen tegen elkaar opgezet. BeledigingenK. schreef op zijn weblog onder meer dat hij het homomonument in de hoofdstad ging opblazen. Ook riep hij zijn lezers op de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken Rita Verdonk te stenigen. Verdonk deed hiervan aangifte. "Nou, dat was me een bevalling. Kan eindelijk weer online. Tot gauw", schrijft hij vandaag op zijn weblog. K. was in juni 2006 ook al veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur. De weblogger ging tevergeefs in hoger beroep. (novum/sam)

zaterdag 12 juli 2008

Zijde van Gent, dan leefde content...

Donderdagavond heb ik de academische zitting ter gelegenheid van 11 juli in het Gentse stadhuis verslagen voor Gentblogt (foto).

Vrijdagavond had ik naar de viering in het gemeentehuis van De Pinte kunnen gaan, maar ik heb daar feestelijk voor bedankt. Eén dergelijke officiële viering is wel genoeg.

In de plaats daarvan ben ik naar Gent getrokken. Op het Sint-Pietersplein vond ik het maar een commerciële bedoening. Er was echter ook iets te doen op de Vrijdagsmarkt. Een soort Gent Zingt in het kader van de Dekenijfeesten van de Vrijdagsmarkt en omliggende.

Het was een volkse bedoening. Café Chantant, revue, alles in het ongekuiste Gents. Ik liep er zowaar een fotograaf van Gentblogt tegen het lijf, niet toevallig degene die aan een reeks over de Gentse volkscafés bezig is: Hendrik Braet. Hij voelde zich echt in zijn element!

Leuke, zeer volkse optredens. De Franse invloed in die Gentse Café chantant was duidelijk. Tijdens het optreden van ene Fred Geirnaert van 't Seleskest moest ik denken aan Tino Rossi, Charles Trenet, Charles Aznavour. Zijn grootste succesnummer ging als volgt:
Zijde van Gent, dan leefde content
(...)
't Is alle daogen lijk Gentsche Fieste.
Het optreden was niet slecht in zijn genre. Waar blijven ze al die artiesten halen, dacht ik. Zijn er nog wel echte Gentse volksbuurten?

Na hem kwam Danny Sinclair, die eind de jaren '60, begin jaren '70 bij de Gentse popgroep The New Inspiration zong. Ook hij bracht zijn liedjes in onvervalst Gents.
Er werd straffe taal gezongen.
In het genre van Men zegt dat het Gentsch van het Fransch komt. Maor nie, 't es omgekierd!

En vooral:
In Vlaanderen spreekt men Vloams,
In Gent klapt men Gentsch!

Gedurfde taal voor een Vlaamse feestdag! Het typeert de Gentenaar. Die eigenzinnige Gentse mentaliteit verklaart ook sommige passages uit de speech van burgemeester Termont de avond ervoor, die het over de Gentse regio binnen Europa had en en niet over de Vlaamse regio.

Als afsluiter hieven alle artiesten samen het Gentse stadshymne aan. Men betreurde wel dat Klokke Roeland in het Nederlands is godbetert! Daarom zongen ze deze keer een versie in het Gentsch!

Gent is toch wel echt een fantastische stad! Altijd wat te doen. Inderdaad, 't is er alle dagen precies Gentse Feesten.

En de stad wordt ook steeds mooier. Dat viel me gisteravond op het Sint-Pietersplein op.

donderdag 10 juli 2008

Twunchen

Nieuw woord: twunchen.

Betekent lunchen met twitteraars. Twunchen dus. Collega Tantieris heeft me daarover wijs gemaakt. Meer informatie vind je hier

Ik heb een account op Twitter, maar gebruik die niet meer. Heb zelfs de updates van mijn blog verwijderd. Vind het een vrij zinloze activiteit.

Facebook daarentegen schijnt aan een revival toe. Nadat ik in de lente niet anders dan negatieve kritiek over Facebook las en hoorde en het zelf ook niet veel meer gebruikte en verschillende van mijn facebook-vrienden ook niet, zijn er sinds een kleine maand weer een hoop nieuwe gebruikers. Sommige van mijn vrienden zijn ook opnieuw biezonder actief geworden op Facebook. Ik dus ook. Een beetje. Hoewel ik sommige van die spelletjes vervloek waar je massa's tijd mee verliest, omdat je niet onder wil doen voor je vrienden.

Er is nogal wat interesse vanuit het politieke milieu ook. Een rist nieuwe politici heeft nu ook een account op Facebook. Is dat omdat ze verkiezingen voelen aankomen? Wie zal het zeggen?

Ik heb nu ook een account aangemaakt op LinkedIn, maar er staat nog niet veel op.

dinsdag 8 juli 2008

Bij de coiffeur

Deze namiddag een bezoekje gebracht aan de coffeur. Het was even geleden. "Sommige mensen" hadden me ingefluisterd dat ze mijn haar liever wat langer zagen, maar nu had ik toch echt een beurt nodig.

Ik liep zoals gewoonlijk zonder afspraak binnen in het salon vlakbij waar ik vroeger woonde in Gent. Na een pauze van een half uur in het café er schuin over mocht ik me aanmelden voor een haarsnijbeurt.

Tot mijn verbazing begon de jonge kapster een gesprekje lmet mij. Overkomt me niet zo vaak. Ze had een raar accent. Net alsof ze van Turkse afkomst was. Ze droeg nochtans geen hoofddoek -dat zou ook uiterst vreemd zijn voor een kapster. Ze was erg geschminkt. En waarom niet ook? Turkse meisjes van de tweede generatie, er zullen wellicht leerling-kapsters tussen zitten.

Ze vroeg of ik leerkracht was. Nee, antwoordde ik, waarom vraag je dat?
Je ziet eruit als een leerkracht, meende ze.
Advocaat dan? probeerde ze nog. U vleit me al te zeer, dacht ik. Ik was mij al aan het afvragen waarom zij en anderen voor haar dachten dat ik leraar was. Mijn ietwat streng opzicht misschien? Bij 'advocaat' associeerde ik dat met het zomerpak dat ik aanhad. Ik was eigenlijk net terug van een formele aangelegenheid op het werk.

Nee, ik ben ambtenaar in Brussel, zei ik ten slotte. Het schaamrood steeg me bijna naar het hoofd. Wat een ordinair, stiervervelend en totaal onsexy beroep!

Ik was nog over die conversatie aan het mijmeren. Zo serieus, lachte ze ineens. Daar heb je ze weer, dacht ik. Hoe dikwijls nog. Quousque tandem? Er kon toch een glimlach af.

Ik ben wel knap grijs aan het worden, jammerde ik. Niet zo erg voor een man, meende ze. Weten we ook alweer. Enige troost van je coiffeuse is altijd welkom.

Ze wou ook nog weten of ik met vakantie ging en naar waar. Frankrijk wellicht, antwoordde ik. Niet de kust, maar de Champagne en/of de Bourgognestreek. Met de fiets bijvoorbeeld. Ze was er nog nooit geweest. In Frankrijk dan. Moest dus wel een allochtone zijn.

Toen, eigenlijk al iets eerder, sloeg de bloggersziekte toe. Het idee kwam namelijk bij me op om iets over dat kappersbezoek te bloggen. Ik doe wat ik niet laten kan...

Enigszins ironisch bedoeld dat laatste.

Al bij al een van mijn betere bezoeken aan een kapperssalon. Nog niet dikwijls zo'n vrolijke coiffeuse meegemaakt. Misschien omdat het een nieuwe zaak is. Want dat merkte ik ook maar op het einde.

zondag 6 juli 2008

The Big Jump

Ik ben dan toch op de derde Gentse editie van de Big Jump geraakt, een actie van het Natuurfront Gent voor propere waterlopen tegen 2015, die kadert in een internationale actie.

Veel volk, zoals je kan zien op de eerste foto, die jammer genoeg wat overbelicht is. Tamelijk mooi weer - in elk geval geen regen.

Het was de eerste keer dat ik present gaf. Ik wist niet dat daar zo'n show rond verkocht wordt. Dit jaar had het evenement plaats op een aantrekkelijke locatie: Portus Ganda, de nieuwe jachthaven aan de samenvloeiing van Leie en Schelde.

Er waren enkele BV's (of liever BG's - bekende Gentenaren) uitgenodigd om het goede voorbeeld te geven. Hier Luk De Vos van Gorki voor de start tussen de majoretten van de fanfare Vooruit met de Kuit.

Er was zelfs een wedstrijd voor de meest origineel uitgedoste deelnemers. Een man verkleed als Borat en met enkel een string aan won de wedstrijd voor de mannelijke deelnemers overtuigend.

Vera Dua en Gents schepen van milieu Tom Balthazar in badkostuum, dat mocht op mijn blog niet ontbreken.

De BG's werden met een bootje naar de andere oever gebracht, waar er gesprongen kon worden. Nadien was het de beurt aan de gewone stervelingen.

Na een lichte aarzeling besloot ik er zelf ook voor te gaan. Het water was behoorlijk warm. Bij het inspringen kreeg ik wel wat water binnen. Echt heerlijk smaakte dat Schelde-, pardon: Leiewater toch niet. Ik moest nadien toch even naspoelen. Mijn leren sandalen waren ook een serieuze belemmering in dat water. De oganisatoren hadden aangeraden schoeisel te dragen. Je weet immers nooit wat daar allemaal op de bodem ligt. Ik heb in elk geval geen rivierbodem geraakt. Ik zwom de ongeveer 50 meter en hees me aan de overkant op de oever.

Hier nog een laatste foto met een rugaanzicht van enkele leden van de crew van Gentblogt, die zoals altijd present was. Burgemester Termont liep daar ook ergens rond. Hij liet zich terloops ontvallen dat hij al veel zottigheden uitgehaald had, maar in de Schelde (lees: Leie) springen, dat was er voor hem toch een beetje over.

Na afloop fietste ik terug naar De Pinte. Behoorlijk moe. Zwemmen, zelfs over zo'n korte afstand, is inspannend. Ik zal ten minste tegen mijn kleinkinderen kunnen zeggen dat ik nog eens in de Schelde/Leie gezwommen heb in de Gentse binnenstad. Tot voor enkele jaren zouden ze je gek verklaard hebben.

Het Grote Uitstel

De roman waaruit ik in vorige posts geciteerd heb, is Het Grote Uitstel van de in Gent wonende Nederlandse auteur Marc Reugebrink. Het boek won deze lente de Gouden Uil 2008, een van de meest prestigieuze Zuid-Nederlandse literaire onderscheidingen.

Het is een uitstekende roman, die een tijdsbeeld geeft van de jaren 1970 en 1980. De auteur is een jaar jonger dan ik, een generatiegenoot dus. Vandaar ook dat het boek me zo aanspreekt. Er zit zoveel in dat ik zelf meegemaakt heb. Al van in het begin van de roman: de hete zomer van 1976.

Er zijn drie delen: het eerste deel speelt zich af rond een jeugdclub op het Nederlandse platteland met de symbolische naam Che. Er heerst een hippiesfeertje. De maatschappij wordt er driftig hervormd. Ook ik herinner me discussies toen ik een studentenjob deed in dat memorabele jaar 1976. Mijn compaan was anarchist. Ik zweerde meer bij Cuba en Trotzky.

In het tweede gedeelte zitten we in volle punkperiode, begin jaren 1980. Daniël Winfried Rega, het hoofdpersonage, studeert nu aan de universiteit. Zijn companen maken komaf met de muziek uit de hippieperiode en de symfonische rock. De muziek van The Police maakt nu opgang.

Het centrale thema is een zoeken naar zingeving, naar geborgenheid ook. Een schaal, een schelp, een schoot, dat is waarnaar het hoofdpersonage op zoek is, in de maatschappij, bij zijn vrienden, bij de vrouw. Elk deel sluit af met een soort ramp: een brand of iets dergelijks.

In het derde en laatste deel werkt Rega als hulpje in een Berlijnse nachtclub. We schrijven 1989. Hij maakt er de val van de Berlijnse Muur mee en het vals gevoel van eenheid dat daarmee samenhing mee. Het is een geslaagde afsluiter, die goed in de thematiek van het boek past.

De roman is doospekt met referenties aan de actualiteit uit die jaren en ook met muzikale referenties. Vandaar: een roman met een soundtrack, die ook expliciet opgelijst werd. Achteraan het boek wordt wat uitleg gegeven bij historische personages en toestanden voor de de jeugd van vandaag, die dat alles niet zelf meegemaakt heeft.

Het verhaal is geschreven in de hij-vorm. Maar geregeld is er een zogenaamde alwetende auteur, die commentaar geeft bij het gebeuren. Hij is niet echt alwetend, want hij zaait twijfel: Zou het misschien zo gebeurd kunnen zijn? Dat is een postmodern aspect.

De roman geeft niet alleen een uitstekend tijdsbeeld van de jaren '70 en '80 - leuk voor wie het allemaal zelf meegemaakt heeft. Het is ook uitstekend geschreven. In stylistisch opzicht dan. Zie de eerdere citaten.

Een aanrader voor wie het nog niet gelezen heeft.

zaterdag 5 juli 2008

Vlaanderen Feest in De Pinte

Ook in De Pinte vierde Vlaanderen zaterdagavond feest. Sinds enkele jaren is er in de Pintestraat een buurtfeest met de steun van de Vlaamse gemeenschap: de Pintestraatfeesten. Voor het eerst was ook uw dienaar aanwezig voor de warme beenham met frietjes. Daarna was er nog een optreden van de Gentse covergroep Vol Petrol. Op de foto een folkduo dat het voorprogramma verzorgde. Het was niet echt schitterend weer, maar het viel toch mee.I.t.t. periodes in de namiddag regende het 's avonds niet - of toch niet in de vroege avond.
Daarna ben ik nog naar Gent gefietst. Morgen misschien The Big Jump aan de samenvloeiing van Schelde en Leie. Als ik er geraak...

Toch een puik idee van de Vlaamse overheid om die buurtfeesten te sponsoren. Minder voor de Vlaamse feestdag maar wel voor de sociale cohesie.
Alsof er in Vlaanderen nog niet genoeg gefeest werd en wordt!
Maar niet of minder op het niveau van straten en buurten.