Don. Thomas

Merkwaardig!

Nu ik ontdekt heb dat auteurs tegenwoordig ook een eigen website hebben (zie enkele posts geleden), kwam ik gisteren plots op het idee de naam van de auteur waarover ik goed 15 jaar geleden een thesis schreef in te tikken in Google.
En ja, de man heeft nu ook zijn eigen website.

Het was al enige tijd geleden dat ik me nog bezig gehouden had met D.M. Thomas, zoals deze Britse auteur uit Cornwall heet. In het begin van de jaren '80 had hij een bestseller met The White Hotel, maar haalde nadien nooit meer hetzelfde niveau.

In 1990 promoveerde ik op een thesis (in het Engels) over deze D.M. Thomas. Ik was in mijn thesis lovend over The White Hotel, maar behoorlijk kritisch over veel van het andere werk (vooral hetgeen erna kwam), dat vaak van een droevig niveau is. Wellicht daarom zocht ik nooit contact met de auteur zelf.

Destijds heb ik mijn thesis nog op een typmachine laten typen. Dikwijls dreven de veelal Engels-onkundige secretaressen van mijn moeder haar werk me tot grote wanhoop. Toch haalde ik een 16 voor de thesis.

Eind de jaren '90 had ik een korte heropflakkering van interesse in de auteur en vooral mijn eigen thesis. Ik typte hem over op pc en illustreerde het werk met afbeeldingen die ik op het internet vond. Ik las nog eens een boek van D.M. Thomas: Pictures at an Exhibition. Het ging er wel mee door. Echt outstanding was het toch niet. Ook weinig vernieuwend qua thematiek voor de auteur zelf: liefde en dood, de jodenvervolging, concentratiekampen, psychoanalyse, SM-toestanden, letterlijk en figuurlijk. Ik had het in mijn thesis al voorspeld: de man had al gezegd wat hij te zeggen heeft en kon alleen maar in herhaling vallen.

Daarna liet ik het onderwerp vallen voor zes jaar. Ik ben nogal wispelturig van aard. Kan me soms een hele tijd intensief met iets bezighouden en dat ineens laten vallen omdat ik het beu ben. Hoop dat het niet een of andere afwijking is.

Ik weet niet wat me plots bezielde om ineens opnieuw opzoekingen over deze auteur te doen. En bovendien: via het contactformulier op zijn website om een e-mailadres te vragen. Ik kreeg nog geen uur later een positieve reactie en mailde 's avonds mijn thesis door, zoals ik hem eind de jaren '90 getypt en geîllustreerd had. Bijna 10 Mbytes, alstublieft! Hoop dat dat goed doorgekomen is, maar ik meen van wel aan de korte reactie van de schrijver te oordelen. Zei dat hij zeer benieuwd was om hem te lezen.

Ik weet niet of ik nog reactie zal krijgen. Zoals reeds gezegd was ik in mijn scriptie niet altijd zo lovend over de totaliteit van het werk. Ik weet niet of dergelijke auteurs tegen kritiek kunnen. Ik meen deze niet, al is hij wat gewend, want de literaire pers in Engeland heeft zowat de vloer aangeveegd met zijn latere romans.

Ik heb zonet op de website van D.M. Thomas de stem van de auteur gehoord. Anders dan ik me voorgesteld had: zeer beschaafd, verfijnd, oer-Brits. Qua levensstijl is de man aan de redelijk decadente kant - zoals zoveel schrijver-dichters. Hij las het begin van het gedicht Don Giovanni in The White Hotel voor, wel een zeer originele, verbluffende roman, al hadden sommige critici ook hier een andere mening over (je hebt immers altijd criticasters). "Soon to be a major movie" zei de achterflap toen ik het boek kocht in 1987, maar die film is er nog niet. Bijna onmogelijk te verfilmen ook. Ik heb er op de website van de schrijver - of ergens anders toen ik ernaar op zoek was in Google - een stuk met als titel Celluloid Dreams over gezien dat ik dringend nog eens moet lezen.

Bij deze! De man heeft blijkbaar nooit chance. Behalve toen hij zijn eerste en enige bestseller schreef. Die op termijn meer een vloek bleek dan wat anders. Al heeft hij zijn (relatieve) bekendheid toch vooral daaraan te danken. Blijkbaar was hij toch wel geïnteresseerd in mijn thesis. Er zullen er wellicht niet zoveel over zijn werk gemaakt zijn.

Goed. Misschien ben ik wel wispelturig. Maar somige dingen die me niet losraken pik ik vroeg of laat wel eens opnieuw op!