donderdag 20 april 2006

Henri Barbusse

Zoekactie gedaan via Google over een mij onbekende Franse auteur die veelvuldig voorkomt in de voorvaderlijke bibliotheek.

Henri Barbusse (1873-1935). Franse realistische schrijver. Nam als oorlogsvrijwilliger deel aan de Eerste Wereldoorlog, ondaks de humaitaire en pacifistische inslag van zijn vroeg werk Suppliants (1903), l'Enfer (1908), Nous Autres (1914).
Internationale doorbraak met Le Feu (1916) over zijn ervaringen in de loopgraven.
Na de oorlog kwam hij op voor alle verdrukten en richtte de groep Clarté op (Clarté, 1920)
Trad in 1923 toe tot de communistische partij van Frankrijk.

Blijkbaar nu een beetje vergeten, want ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, ondanks mijn literatuurstudies.

De Eerste Wereldoorlog interesseert me uitermate. Le Feu heb ik al in de kelder gegooid, omdat de cover van de paperback eraf is. Ik zal het maar eens opduikelen. L'Enfer heb ik te koop aangeboden op het net. We hebben nog oude romans van deze schrijver.

Zo gaat dat als je een bibliotheek opruimt. Op de duur begin je je aan sommige van die boeken te interesseren. Zo heb ik, vanwege diezelfde interesse voor de Eerste Wereldoorlog, al spijt dat ik Namen 1914 van Ernest Claes aan De Slegte verkocht heb voor 2 euro. Ik heb dat boek ooit gelezen, maar meer dan dertig jaar geleden. Ik had het niet zo voor Ernest Claes. Ik beschouwde hem als een beetje een folkloristische schrijver op basis van De Witte, Wij Heren van Zichem, e.d.

Ik heb recent Kerstnacht in de Gevangenis (geschreven onder het pseudoniem G. Van Hasselt) gelezen van Ernest Claes en ben nu bezig aan Cel 269. Beide boeken handelen over zijn ervaringen tijdens de Repressie na de Tweede Wereldoorlog. Ik ben er aangenaam door verrast. Het verschil in toon tuseen beide werken is wel heel opvallend. Kerstnacht in de Gevangenis is geschreven op het moment zelf dat Claes in de gevangenis van Sint-Gillis (Brussel) zat (eind 1944), Cel 269 jaren later (1951). Het tweede boek is soms nogal sarcastisch, het eerste is eerder droevig. Zelfmedelijden tegenover ironie.

Beide boeken doe ik niet weg. Iemand van de familie moet de literaire weerslag bijhouden van die ervaringen die o.a. ook mijn grootvader meegemaakt heeft. Ik heb ook Face au Mur van Filip De Pillecijn over hetzelfde onderwerp. Ik ben er al aan begonnen , maar heb het nog niet uitgelezen.

Bijna was ik Namen 1914 terug gaan kopen in De Slegte (ze vragen er 5 euro voor heb ik gemerkt). Ik heb me kunnen bedwingen. Dat zou al te gek zijn. Ik herlees het boek ooit wel eens uit de bibliotheek.

Geen opmerkingen: