Eindelijk toch een beetje lente, al is het nog vrij koud soms. Hopelijk kan ik binnenkort weer wat meer beginnen fietsen.
Ondertussen ben ik samen met mijn moeder nog steeds bezig met mijn vaders boeken. Mijn ma heeft er een heel aantal weggegeven aan ADVN (Archief en Museum van het Vlaams-nationalisme) in Antwerpen. Toen ik thuiskwam voelde ik het aan als een verlies: weg Vlaanderen: eisende partij! en De ziekte aan de Dijle (beide van Maurits Van Haegendoren), weg Filosofie van de Vlaamse Beweging (van Max Lamberty) en vele andere boeken. Maar ja, voor dergelijke boeken heb je al een echt gespecialiseerd publiek nodig. Per slot gebeurt er op deze manier nog iets nuttigs mee. Mijn vader zou dat wel goedgevonden hebben. Beter zo dan verkopen voor een appel en een ei.
Ik begin zelf ook meer en meer boeken naar mijn eigen bibliotheek te verslepen. Ook sommige van die Vlaams-nationalistische boeken. Dat is en blijft een deel van het Vlaamse erfgoed en ook van mijn eigen familieverleden. Op de een of andere manier wens ik dat erfgoed in ere te houden, al ben ik zeker geen fanatieke Vlaams-nationalist. Ik ben momenteel een klein boekje getiteld Borms in de cel aan het lezen van de hand van Anton Jakob. Ik heb net een goed (en overigens toepasselijk) boek uit over deze problematiek: Je Onbekende Vader van Jan-Emiel Daele, overigens een Gentenaar.
Een eigen bibliotheek hebben met een ruime keuze van boeken, waarvan je er nu en dan es een kan lezen, is wel leuk. Je mag er ook niet in overdrijven, vind ik. Het moet allemaal wat overzichtelijk blijven. In een boekenchaos leven, zoals wijlen mijn vader deed, is niets voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten