Het gaat er hard aan toe bij de VlaamsProgressieven en de gewezen strijdmakkers die de partij onlangs verlaten hebben. Vooral in kringen rond Bettina Geysen en Bert Anciaux wordt in de pers met modder gegooid dat het niet mooi meer is. Een weinig fraai schouwspel, waarvan je je echt kan afvragen wat daar de maatschappelijke meerwaarde van is.
Ondertussen hergroeperen de overblijvers zich. Geert Lambert wil met een politiek van overconfidence rust en vertrouwen in zijn partij brengen. Er zouden al evenveel nieuwe leden als vertrekkers zijn. Op 18 januari, waarschijnlijk de datum van de nieuwjaarsreceptie, zou de nieuwe naam van de partij onthuld worden. En het wordt niet Spirit.
Al bij al is het goed voor de partij dat het kartel afgedaan heeft. Niemand geloofde er nog echt in. Het was meer een belemmering voor de partij geworden. Een soort dwangbuis. En ook dat Bert Anciaux de partij verlaten heeft is voor Vl.Pro op zich een goede zaak. Hij was een instabiele factor, want hij botste te zeer met de koers-Lambert. Nu kunnen ze volgend jaar voluit alles of niets spelen met alle neuzen in dezelfde richting. Erop of eronder. En blijkbaar is er nog een grote groep die erin gelooft. Waar moeten ze ook anders naar toe? Een verzameling politieke wezen, verenigd in een partij. Het Calimerogevoel, zo eigen aan de partij, zal ik soms wel wat missen: ik was er immers zo aan gewend.
Volgens de laatste berichten marcheren degenen die de partij verlaten hebben schoorvoetend op richting SP.a. Of toch de meesten. Een nieuw kartel of een nieuwe partij lijken op dit moment inderdaad uitgesloten.
Vorige week nog een verrassing: een gewezen kompaan uit het Gentse bestuur, tevens het enig OCMW-raadslid voor VlaamsProgressieven en een echte links-liberaal, is vertrokken naar OpenVLD. Een teken aan de wand? De sirenenzang van Open VLD zou wel eens te sterk kunnen blijken om een aparte links-liberale partij een kans te geven.
Ik ben benieuwd hoe het zal aflopen. Wat ze er volgend jaar van zullen maken.
Ook op persoonlijk vlak zijn de eerste gevolgen van de breuk zichtbaar. Politieke vrienden, dat zijn geen vrienden.! Mijn ma zei dat altijd. De recente gebeurtenissen geven haar gelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten