Deze namiddag een bezoekje gebracht aan de coffeur. Het was even geleden. "Sommige mensen" hadden me ingefluisterd dat ze mijn haar liever wat langer zagen, maar nu had ik toch echt een beurt nodig.
Ik liep zoals gewoonlijk zonder afspraak binnen in het salon vlakbij waar ik vroeger woonde in Gent. Na een pauze van een half uur in het café er schuin over mocht ik me aanmelden voor een haarsnijbeurt.
Tot mijn verbazing begon de jonge kapster een gesprekje lmet mij. Overkomt me niet zo vaak. Ze had een raar accent. Net alsof ze van Turkse afkomst was. Ze droeg nochtans geen hoofddoek -dat zou ook uiterst vreemd zijn voor een kapster. Ze was erg geschminkt. En waarom niet ook? Turkse meisjes van de tweede generatie, er zullen wellicht leerling-kapsters tussen zitten.
Ze vroeg of ik leerkracht was. Nee, antwoordde ik, waarom vraag je dat?
Je ziet eruit als een leerkracht, meende ze.
Advocaat dan? probeerde ze nog. U vleit me al te zeer, dacht ik. Ik was mij al aan het afvragen waarom zij en anderen voor haar dachten dat ik leraar was. Mijn ietwat streng opzicht misschien? Bij 'advocaat' associeerde ik dat met het zomerpak dat ik aanhad. Ik was eigenlijk net terug van een formele aangelegenheid op het werk.
Nee, ik ben ambtenaar in Brussel, zei ik ten slotte. Het schaamrood steeg me bijna naar het hoofd. Wat een ordinair, stiervervelend en totaal onsexy beroep!
Ik was nog over die conversatie aan het mijmeren. Zo serieus, lachte ze ineens. Daar heb je ze weer, dacht ik. Hoe dikwijls nog. Quousque tandem? Er kon toch een glimlach af.
Ik ben wel knap grijs aan het worden, jammerde ik. Niet zo erg voor een man, meende ze. Weten we ook alweer. Enige troost van je coiffeuse is altijd welkom.
Ze wou ook nog weten of ik met vakantie ging en naar waar. Frankrijk wellicht, antwoordde ik. Niet de kust, maar de Champagne en/of de Bourgognestreek. Met de fiets bijvoorbeeld. Ze was er nog nooit geweest. In Frankrijk dan. Moest dus wel een allochtone zijn.
Toen, eigenlijk al iets eerder, sloeg de bloggersziekte toe. Het idee kwam namelijk bij me op om iets over dat kappersbezoek te bloggen. Ik doe wat ik niet laten kan...
Enigszins ironisch bedoeld dat laatste.
Al bij al een van mijn betere bezoeken aan een kapperssalon. Nog niet dikwijls zo'n vrolijke coiffeuse meegemaakt. Misschien omdat het een nieuwe zaak is. Want dat merkte ik ook maar op het einde.
3 opmerkingen:
Ik kan behoorlijk wat afkletsen, maar met kappers, nee, dat lukt me niet. Ik weet niet of het aan mij, de kapper of de spiegel ligt.
Gentse Zwijger toch!
Waarom verbaast je dat? Dat van dat gesprek? Tenzij je eruitziet als de aller asociaalste beer, knopen kappers met iedereen gesprekjes aan. Dat hoort zo, sfeer maken, heet dat. Of misschien heb je gewoon een vriendelijk tronie waartegen het leuk kletsen is.
Je schamen over je job : sjeemonjoe!
Haal jezelf toch niet zo neer.
En dan misschien een paar vooroordeeltjes aanpakken?
Waarom zouden geschminkte kapsters geen hoofddoek mogen dragen? Zelf ken ik iemand die (steeds zeer mooi opgemaakt)in die branche zit, met hoofddoek. Een persoonlijke overtuiging die het pampelen aan andermans haar niet in de weg staat.
Sinds wanneer ben je allochtoon omdat je nog nooit in Frankrijk bent geweest? Staat daar een verbod op voor mensen met een uitheemse afkomst, op reis gaan? Of op reis gaan naar Frankrijk?
Als men (ook in 'oudere' zaken) niet klantvriendelijk is, zien ze hun klandizie verdwijnen. Oud of nieuw heeft daar weinig mee te maken.
Tot slot : was je tevreden van je haarsnit eigenlijk? ;-)
Beste Zap,
Bedankt voor je interesse en je reactie.
Ik was verbaasd dat die kapster een gesprekje met mij begon, omdat de meeste van de leerling-kapsters in die zaak (die onlangs van eigenaar veranderd is) dat zelden of nooit deden.
Denk eraan dat het een vrij ironisch stukje is. Het kwam bij me op toen die kapster eerst dacht dat ik leerkracht was en dan advocaat. Over het 'neerhalen van mijn job' zal ik maar geen commentaar geven.
Wat vooroordelen betreft: ik zei al dat een hoofddoek dragen mij niet zo'n goed idee lijkt voor een kapster. Dat is een persoonlijke mening. Maar inderdaad, soms zie ik op straat Turkse meisjes mét een hoofddoek die toch zwaar opgemaakt zijn. Ik verwonder me er soms over, omdat het mij een beetje tegenstrijdig lijkt. Maar ik besef dat ik me alweer op een gevoelig terrein begeven heb.
Wat Frankrijk betreft: ik verbaasde me er alleen over dat ze nog nooit in Frankrijk geweest was. Dat is toch eerder zeldzaam in onze streken. Vandaar die connectie met het 'allochtoon-zijn'. Als die op reis gaan is dat vrijwel altijd naar het thuisland. Begrijpelijk dan ook dat ze onze buurlanden nog niet bezocht hebben.
Van de snit ben ik overigens best tevreden. Ik voel me meestal wel goed naar zo'n knipbeurt. Ik verjong ermee, grijs haar of niet.
Een reactie posten