dinsdag 9 september 2008

Gordelen

Zondag wezen gordelen rond Brussel. Pas nu voldoende gerecupereerd om een verslagje te schrijven :-)

Ik heb voor het eerst de 100 km rond Brussel gereden. En het is me gelukt ook, al heb ik echt afgezien.

Het was natuurlijk barslecht weer, al van 's morgens vroeg. Regen en soms felle wind. Mijn huurfiets van de NMBS was ook al niet echt een meevaller. 90 tot 95% van de deelnemers aan de 100 kilometer reed op een racefiets of mountainbike. Tot mijn grote frustratie haalden die mannen/vrouwen met beter materiaal me constant in. Mijn conditie liet ook te wensen over. Niet meer zo veel gefietst dit seizoen. Ik zit te vaak voor mijn computer, dat is duidelijk.

Terwijl ik normaal goed bergop rij, moest ik nu vaak vloeken op het selectieve parcours rond Brussel. Ik ben wel niet één keer van de fiets gestapt. Zelfs niet uit het zadel. Veel te trots en te koppig voor. Tussen Zaventem en Overijse (ongeveer halfweg) dacht ik dat ik het niet ging halen. Of toch niet op tijd, want die huurfiets moest tegen 17 uur terug zijn in het vertrekpunt in Dilbeek. Mijn hoofd wou nog wel, maar mijn benen stribbelden tegen. In Kraainem-dorp passeerde ik de actievoerders van Voorpost. Kort daarvoor had ik de N-VA-top gezien, die verzamelen geblazen had in het cultureel centrum van Kraainem. In Wezembeek-Oppem waren de flaminganten niet welkom.

Vooral rond Overijse waren er moeilijke stukken in het parcours. In Overijse kocht ik me een hamburger aan een standje. Dieet of niet, dat bleek mijn redding. 100 kilometer fietsen op zo'n heuvelachtig parcours op de appels en wafels die ik meehad, dat bleek niet haalbaar. Ik kwam erdoor en bereikte Sint-Genesius-Rode, de laatste grote stop voor Dilbeek, rond kwart voor drie. Nog 25 tot 28 kilometer zeiden ze. Nu wist ik dat ik het ging halen. En op tijd. Ik at nog een hamburger.

Het laatste stuk was nog behoorlijk lastig. Te beginnen met de Alsemberg bij het verlaten van Rode. Maar mijn inzinking was voorbij. Op de laatste hellingen in Itterbeek en Dilbeek pikte ik nog behoorlijk wat lijken op.

Tegen half vijf kwam ik terug aan het cultureel centrum van Dilbeek. Gelukkig was ik van mechanische pech gespaard gebleven. Enkel in Rode had ik wat sabotagedaden gezien: hier waren de zeshoekige borden die de Gordelroute aanwijzen overplakt met tricolore stickers. Ik was wel doodmoe. Tegen kwart na zeven was ik terug thuis in De Pinte. Op de trein vielen mijn ogen al bijna dicht van vermoeidheid.

Zie hier voor het verslag van een andere deelnemer met gelijkaardige Gordelervaringen. Misschien hebben we elkaar wel gekruist. Zit er dik in, maar aangezien we elkaar enkel virtueel kennen...

4 opmerkingen:

Heidi zei

Ik vind het toch knap zo veel km op de fiets...!

Anoniem zei

Proficiat met de prestatie!

zapnimf zei

Moedig!

Daniel Struyf zei

Nu pas je logje over de Gordel gelezen. Proficiat met je eerste 'honderd'. De eerste is echt wel de moeilijkste, en jij had dan nog de brute pech dat het een echt rotweer was. Bedankt voor je linkje!