Kasseien

Maandag dagje vrij bij prachtig herfstweer.

Ik ben er weer op uit getrokken, zoals aangekondigd. Ik heb de oranje lus van de Ronde van Vlaanderenroute gereden. Meteen de lastigste.

In tegenstelling tot beide andere routes ben ik ditmaal wél uit het zadel gemoeten. En liefst zes keer. Maar ik heb de route van zo'n 75 kilometer toch uitgereden. Met de verplaatsing van en naar De Pinte erbij toch zo'n 125 à 130 kilometer.

De oranje route bevat het zwaardere klimwerk. In totaal moeten tien officiële hellingen beklommen worden. Allemaal vrij tot zeer steil. De meeste bestaan dan nog uit kasseiweg, wat de beklimming dubbel zo moeilijk maakt.

Het begon al met de Kluisberg. De route beklimt deze berg langs de steilste kant. Een brede asfaltweg ditmaal. Maar deze helling ligt me niet. Er is vrijwel geen aanloop. Van op het vlakke moet je ineens zo'n steile helling beklimmen. Het was de tweede keer dat ik de Kluisberg beklom en de tweede keer dat ik op een 150 meter voor de top van de fiets moest. Na een rustpauze heb ik de klus geklaard. Hetzelfde scenario bij de Knokteberg (of Côte de Trieu): een zeer verraderlijke heuvel! Wanneer je denkt dat je er al bent, komt er nog een zeer steil stuk in een bos. Het zicht alleen al demoraliseerde me compleet. Ook de Oude Kwaremont, veel minder steil maar lang (2,5 km) en kasseiweg moest ik in twee keer oprijden. Hetzelfde later op de dag met de Taaienberg.

Erger nog werd het met de Koppenberg en de Paterberg. Zo erg dat even over halverwege opnieuw starten zelfs niet lukte. Te steil! Het steilste stuk van de Koppenberg is zelfs te voet met de fiets aan de hand een marteling. Deze hellingen zal ik wellicht alleen met een racefiets kunnen oprijden. Niet met die trekking-fiets waarmee ik nu rij, met weliswaar 24 versnellingen.

De overige hellingen kon ik zonder van de fiets te gaan oprijden: de Steenbeekdries, de Hotond, de Kruisberg, de Spichtenberg en de Eikenberg.

Er stond wel een felle wind, wat het fietsen soms nog lastiger maakte.

Ik ben nu een goede 6 kilogram vermagerd. Vreemd: ondanks al mijn gefiets en gediëet blijf ik nu al een drie weken constant op hetzelfde gewicht. In feite zou ik dagelijks wat sport moeten kunnen doen, maar dat lukt in deze tijd van het jaar niet. Het is donker als ik op weekdagen thuiskom uit Brussel.

Ik heb nu alle hellingen uit de Ronde van Vlaanderen zelf gereden, behalve de Muur. En die heb ik wel al enkele keren te voet verkend. Volgend jaar zou ik echt naar de Ronde moeten gaan kijken. Voor het eerst. Ik was dat dit jaar ook al van plan. Maar was toen teveel in de ban van bloggen en het net. En had toen andere besognes. Droomde van een heel andere Ronde van Vlaanderen...