Best of Gentse Feesten

Stilaan bekomen van de Gentse Feesten. Nu nadenken wat ik met de rest van mijn vakantie ga aanvangen. Ben nu De Helaasheid der Dingen van Dimitri Verhulst aan het lezen. Gisteren gekocht. Het leest wel vlot, want ik heb het bijna uit. Er ligt nog een hele stapel nog te lezen boeken in mijn boekenkast. Maar ja, het boek van Verhulst wordt verfilmd en een mens moet toch bijblijven?

Gisteren verscheen mijn Best of van de Gentse Feesten op Gentblogt. Ik reproduceer de tekst hier ook maar even. Kwestie van hier nog iets te publiceren. Want ik ben niet van plan mijn vakantie te 'verbloggen'. Zou niet mogen. Eens een blogpauze is ook niet slecht. Moet zelfs eens. Van te veel en te lang voor die pc te zitten word je een beetje neurotisch vind ik.

Hierbij nog een fotootje van de Vlasmarkt the day after de Gentse Feesten.

Ik geniet telkens van de sfeer de dag na de Gentse Feesten. Er loopt nog veel volk op straat en er hangt zo'n afterpartysfeertje. Bovendien was het dit jaar prachtig weer. Dit weekend is het wel minder. Ik ga telkens naar de afbraakwerkzaamheden kijken. Ook op Bataclan II. Volgend jaar zijn we er terug zei iemand me. Ik antwoordde dat ik kickte op die afbraakwerkzaamheden en de opkuis van al dat vuil. De man moest lachen. I know, zei ie.

Ik heb die dinsdag nog afgezien. Tamelijk vroeg naar huis de laatste nacht, want ik moest twee verslagjes voor Gentblogt schrijven de volgende dag. Eén over Duitse expressionistische liederen en één over Walter De Buck. Vooral het artikel over de Duitse liederen die Patricia Beysens bracht vereiste heel wat opzoekingwerk.

Ik geloof dat ik rond 02u00 in bed lag. Kort voor zessen werd ik al wakker door een ongelooflijke stortbui. Ik ben dan maar aan mijn artikels begonnen. Tegen de middag was het laatste af.

Hier dus die Best of:

Best of Peters Feesten

Op verzoek van de redactie ook een Best of van mijn Gentse Feesten. Na jarenlang in de Gentse binnenstad gewoond te hebben, heb ik sinds bijna twee jaar mijn vaste woonplaats in de rand van Gent. Toch ben ik in jaren niet meer zo veel naar de Gentse Feesten geweest als dit jaar. Ik ben wellicht een beetje als Walter De Buck, de peetvader van de Gentse Feesten, die op een gegeven moment naar Spanje verhuisde, maar dan met de trein naar zijn Feesten kwam. Ik verplaatste me met de fiets. Tien kilometer enkele rit. Het is nog net te doen, al heb ik het me in het naar huis rijden soms beklaagd dat ik niet ergens halverwege woonde.

Daarnaast had dit frequenter bezoek aan de Feesten natuurlijk te maken met mijn verslagjes voor Gentblogt. Aangezien ik niet in het centrum woon en ook drie dagen moest werken, heb ik lang niet alles kunnen bezoeken (wie kan dat wel nog?) en heb ik heel selectief moeten zijn. Ik heb dus vooral de activiteiten bezocht die ik verslagen heb voor Gentblogt en enkele andere. Daarnaast loop ik ook dikwijls rond op de Feesten om de algemene sfeer op te snuiven. Die was dit jaar best te doen. Het weer viel over ’t algemeen mee. Er was ook niet te veel volk: het was meestal nog menselijk om door de massa te lopen. Wellicht ook omdat er steeds meer pleinen en activiteiten bijkomen. Er zijn ook weinig incidenten voorgevallen, die ontploffing daargelaten, of toch geen die ik meegemaakt heb.

Van de tien dagen ben ik er negen naar de Feesten geweest. Al vanaf de eerste avond ben ik naar een optreden in de Spiegeltent aan het Baudelopark geweest. Het was een optreden van Aardvark, een duo dat folkrock brengt in het Sleins, het dialect van Sleidinge. Ik was er aangenaam door verrast. Ik heb het niet gecovered, want ik had geen fotograaf mee en er was zoveel volk dat ik zelfs geen goede plaats meer had om foto’s te maken. Nadien versloeg ik in diezelfde Spiegeltent samen met fotografe Rosemie Callewaert optredens van eerst De Valse Teefjes en daarna Patricia Beysens in de reeks Chanteuses. Beide acts waren goed. Van de kracht van het expressionistische Duitse lied uit het interbellum (Beysens) was ik op de hoogte, maar De Valse Teefjes waren een verrassing. Het is een koor van een twintigtal dames uit Gent die covers van bekende liedjes brengt in diverse dialecten. Met een originele, iets andere tekst. Fris, volks, kitsch van de bovenste plank!

Naar het vuurwerk aan de Watersportbaan ben ik ook geweest. Neuf musiques à brûler, luidde dit jaar de titel. De artistieke vuurwerken van de laatste jaren aan de Watersportbaan bevallen me wel, ook dit jaar. Gelukkig zijn er ditmaal geen accidenten gebeurd.

Daarnaast heb ik nog enkele optredens op het Groot Podium van Sint-Jacobs verslagen: de onverslijtbare Walter De Buck, de comeback van Zjef Van Uytsel. Interessant, want ik had beiden al in de jaren zeventig aan Sint-Jacobs zien optreden. Walter De Buck al van bij het prille begin, het eerst in 1971 geloof ik. Zjef Van Uytsel in 1974. Daarnaast zag ik ook voor het eerst Lady Linn optreden en dat viel best mee: fris en swingend! Veel volk ook. Het schijnt dat ze het plein hebben moeten afzetten. Ik wou ook even naar De Kreuners gaan kijken aan het Sint-Baafsplein, maar dat was al afgezet. Een minpunt voor mij; ik blijf die gebarricadeerde pleinen ongentsefeestelijk vinden.

Op de Vlasmarkt ben ik dit jaar nooit blijven plakken, zelfs niet de laatste nacht, want ik moest dan twee verslagen schrijven.

Bataclan II was voor mij wel een revelatie. Vorig jaar was ik niet op de eerste editie geraakt. Absurde humor en een gezellige sfeer. Ongelooflijk hoe die Jezus dat vol hield met zijn stomme mopje over een camouflagepak. Allez uppe!

Ongetwijfeld heb ik ongelooflijk veel gemist dat de moeite waard was.