Omi... gaat!

A woman driven by PASSION, in any sense of the word !

Zo beschreef iemand (die ik niet eens goed ken) haar onlangs.
En kloppen doet het!

Ze kan je zo fixeren. Heel lief glimlachen, met een heel open, heel innemende en ook heel brede smile. En dan ook ineens heel droevig en mistroostig kijken, alsof er plots een wolk over de zon schoof. Een beetje bedenkelijk ook, alsof er iets is waar ze gemengde gevoelens over heeft. En je dan aanstaren. Wat? vraagt ze dan met grote, verwonderde ogen.

Je moet niet vragen Wat? Je moet vragen, A penny for your thoughts!, antwoord ik.
Ik ben vergeten wat ze terugzei. Het is niet belangrijk.

Een gekwetste vrouw, met een immense behoefte aan tederheid. Dat is mijn indruk. Heel passioneel ook. Heel gedreven in alles wat ze onderneemt. Zelf ben ik ook wel enigszins door het leven getekend. Dat is het minste wat je kan zeggen. Daardoor passen we goed bij elkaar. Denk ik.

Etentje in restaurant Ohmygaad (of Omi ...gaat, om Zapnimf te citeren - ik ben al blij dat ze het kies gehouden heeft en niet over Omi ... gat begonnen is!). Veel volk. Veel te druk. Vooral op het einde, wanneer er nog een buslading luidruchtige fuifgangers die komen aperitieven afgezet wordt vlak achter onze tafel. Een overjaarse playboy probeert een vrouw "binnen te doen" vlak achter mijn rug.

De tafeltjes in het restaurant zijn te groot. We zitten te ver van elkaar en verstaan elkaar daardoor maar met moeite. Ze houdt van aanrakingen. Dat had ik al begrepen uit een testje op Facebook dat ze me doorstuurde en uit eerdere ontmoetingen. What's your love language? Ik ben meer de man van de quality time, maar ik kan haar zin in aanrakingen ook wel smaken. Zelfs beter dan het eten! De tafel laat nog net toe dat we de handen in elkaar leggen tussen de gerechten door.

Het eten was goed, maar de tent veel te druk, niet de romantische plek die ik me voorgesteld had. Een halve vergissing dus.

Na het restaurant trekken we de stad in. We willen de drukte van het centrum mijden. Ik stel café Opatuur voor. Ben er al lang niet meer geweest en binnen enkele maanden sluit het zijn deuren voorgoed en gaat Opatuur (die ik al een kleine dertig jaar ken) met pensioen. We zoeken een rustig plekje achteraan in de vroegere dancing, ver weg van de toog. We omhelzen elkaar innig, zeker een uur lang. Nu en dan kijkt Opatuur eens schichtig in onze richting van achter zijn toog, maar voor de rest worden we met rust gelaten. Wanneer er zich een groepje van zes mensen in onze buurt posteert, wordt dat te confronterend en verlaten we de kroeg.

Ergens anders heen dan maar. Na ampel beraad begeven we ons te voet naar een of ander geuzenetablissement in de buurt.

Het is er druk, maar gezellig. Eerst zitten we aan een tafeltje. Dan komt er een van die grote gerieflijke fauteuils vrij. We verhuizen. Het moest verkeerd aflopen. Het eerste uur blijven onze omhelzingen nog binnen de perken van het welvoeglijke. Niemand slaat er zelfs maar acht op.
Na nog een aantal drankjes worden ze hartstochtelijker. Ik heb het in de smiezen. Dat wordt hier straks openbare zedenschennis, merk ik op. Zouden we niet beter doorgaan?

Maar het is veel te fijn zitten of liever liggen in die heerlijk luie zetel om op te stappen. Op de duur liggen we helemaal plat en bovenop elkaar in een innige omhelzing. Ineens zie ik in de verte de ober. Hij draagt een dienblad met daarop enkele glazen. Tot nu toe was hij vriendelijk tegen me. Nu snauwt hij me vanuit de verte toe: Meneer, zou u niet beter gaan kameren?
Ik had niet verwacht dat zoiets me nog ooit ging overkomen. En dan nog in een geuzenetablissement. Je kent het gezegde: een oude schuur die in brand staat... Ik voel me nog niet oud (ben het ook niet), maar nog best jong. Maar we hebben ons als twee pubers gedragen.

We hebben de boodschap begrepen en gaan weer rechtop zitten. Maar we blijven elkaar omhelzen. De ober passeert weer en kijkt nog eens kwaad in onze richting. We stappen op. We kunnen de eer beter aan onszelf houden, zeg ik. Drank zullen we hier toch niet meer krijgen.

Later nemen we heel innig afscheid in de wagen.