Doe de rommelmarkt!

Op de rommelmarkt in Twaalfkameren

Afgelopen zondag vond de jaarlijkse rommelmarkt op de Papegayfeesten in Twaalfkameren plaats.

Voor het eerst stond ik bij deze gelegenheid eens op een rommelmarkt in de hoop wat overtollige spullen kwijt te raken. Samen met mijn moeder, een schoonzus en een nichtje (allen op de foto).

Wisselend succes. Mijn grammofoonplaten gingen er als zoete broodjes door. Ik moest zelfs opslaan, want blijkbaar vroeg ik te weinig. Mijn oude boeken verkochten niet, ook niet de paar nieuwe. De mensen lezen niet meer, dat is wel duidelijk.
Alleen aan schepen Sas Van Rouveroij, die zich kwam voorstellen, verkocht ik een boekje met politieke caricaturen van Ian uit de jaren '80.

Mijn ma raakte ook wel het een en ander kwijt: allerlei huisraad, snuisterijen en andere prullaria. Ongelooflijk waaraan sommige mensen hun geld hangen. Al bij al nog plezant, maar wel vermoeiend, vooral dan het in- en uitpakken. Ik zou het niet elk weekend willen doen.

Here she comes...

Beeld van duikster aan de Ketelpoort

Hier is ze dan: the one and only plongeuse, de vrouwelijke tegenhanger van de duiker aan de Lindelei, die zich - veel lager - op het balkon van een appartement in de Ketelpoort bevindt, aan de andere oever van de Leie.

Het beeld heet eigenlijk Diving Lady. Luc Baert kocht het van de Londense kunstenaar Ronald Cameron (info van Adrien Brysse op Gent Blogt).

Plongeurke

Beeldhouwwerk van een duiker op het dak van een flatgebouw in de Lindelei aan de oever van de Leie

Het komt ervan van altijd met je kop naar de grond te lopen: dit beeldhouwwerk van een duiker op het dak van een hoog gebouw in de Lindelei (naar het schijnt het huis van architecte Stoop) had ik nog nooit opgemerkt, tot enkele starende Franstalige toeristen meer opmerkzaam op maakten (ook al verschenen op Gent Blogt).

Er is een corresponderend standbeeld van een vrouwelijke duikster aan de overkant (Ketelpoort). Het is alsof ze in elkaars armen springen (foto van de vrouw wordt beloofd voor een volgende keer).

Meetjesland

Nieuw speelgoed: ik heb me enkele dagen geleden een fietscomputer gekocht. Een BC 1200 van het merk Sigma Sport. Vrijdag had ik een dagje vrij genomen. Tijd dus voor het zwaardere werk. Ik besloot tot een fietstocht in de richting van Zeeuws-Vlaanderen, boven Sint-Laureins-Assenede.

Het werd een tocht van 100 kilometer langs volgende gemeenten: Gent - Mariakerke - Wondelgem - Evergem - Sleidinge - Lembeke - Kaprijke - Bentille - Sint-Jan-in-Eremo - Waterlandkerkje (NL) - Waterland-Oudeman - Watervliet - Boekhoute - Assenede - Ertvelde - Kluizen - Langerbrugge - Gent.

Buiten Gent liep het circuit dus volledig door het Meetjesland, met een kleine uitstap over de grens naar Waterlandkerkje, een gehucht van de gemeente Sluis in Zeeuws-Vlaanderen.

Naar het schijnt heet het Meetjesland zo omdat het in kleine stukjes verdeeld is door sloten en bomenrijen. Dat bleek te kloppen. Het is een zeer gesloten landschap. De omgeving werd pas echt heel groen en landelijk voorbij Sleidinge in de buurt van Oosteeklo, op de weg naar Lembeke.

Het was warm weer, maar bewolkt. Al na ongeveer 1,5 uur fietsen kreeg ik honger. Ik at even voorbij het centrum van Lembeke in taverne De Pollepel. Ik vergat even mijn dieet, bestelde een steak frites en dronk 2 corsendoncks. De steak was uitstekend, de frieten en de tartaarsaus minder. Al bij al een redelijk wegrestaurant. Ruimte zat en een mooi, groot terras in een groene omgeving. Blijkbaar populair bij wielertoeristen, want er was een hele kolonne van. Allemaal aten ze pasta. Allemaal hadden ze een fietscomputer op hun racefiets. Ik opteerde voor iets steviger kost uit angst om een flauwte te krijgen.

Verder naar Kaprijke. Ik was hier al geweest voor het werk. Enorm dorpsplein, charmant, zeventiende-eeuws gemeentehuis, dat niet meer dienst doet als administratief centrum. Overal bordjes met nuttige toeristische informatie van de provincie.

Voorbij Kaprijke, in een zeer landelijke omgeving, bezocht ik de Kleemkapel, een mooie kapel met een kruisweg errond, temidden van de velden en wegels. Er was openbaar sanitair aanwezig, waarvan ik dankbaar gebruik maakte. Zo zie je maar dat de devotie ook zijn praktische kanten had en heeft. In de kapel las ik in het boek waarin bedevaarders gunsten afsmeken van Maria.

Bentille, op de rand van Kaprijke en Sint-Laureins. Van dit gehucht had ik nog nooit gehoord. Affiches van het Vlaams Belang voor een raam. Bewijs dat deze partij wel echt tot in de Vlaamse dorpen doorgestoten is. Imposante Sint-Egidiuskerk. Voor de kerk het eerste van de prachtige beelden uit het Reinaertverhaal van de hand van kunstenaar Chris Ferket. een ontdekking! De gemeente Sint-Laureins heeft er een tiental aangekocht, die her en der in de gemeente geplaatst zijn. Later passeer ik er nog een in het centrum van Watervliet (Cantecleer als ideale pater familias). Zeker de moeite om er nog eens voor terug te keren.


Als de vos de passie preekt...
Beeldhouwwerk van Chris Ferket in Sint-Laureins in het midden van een kreek (foto: gemeentebestuur Sint-Laureins).

Prachtige, waterrijke omgeving. Ik kwam nu in het krekengebied. De velden werden nu duidelijk polders. Nu en dan een schuchter zonnetje dat erdoor kwam. Ik kruiste het Leopoldkanaal enige keren, dat er ook zeer pittoresk uitziet. Via Sint-Jan-in Eremo richting Nederlandse grens, over dreven in landbouwgebied. De provincie bouwt hier een nieuw sportcentrum. Leuk, maar: hoe lang zal het duren vooraleer ook dit natuurgebied volgebouwd is?

Ik reed tot Waterlandkerkje, een klein gehucht van zo'n 500 inwoners, waar zelfs geen café is. Standbeeld vóór de kerk van de eerste plaatselijke Nederlands Hervormde predikant die in 1568 vermoord werd door de Spanjaarden.

Terug in België Waterland-Oudeman. Hier wel een paar cafés, maar ik reed verder. Daarna Watervliet, groter dan gedacht. Ik ging de kerk binnen, die de Kathedraal van het Noorden genoemd wordt. Na Watervliet fietste ik naar Boekhoute. Werd stilaan te moe om nog bezienswaardigen te bezoeken in dit gewezen vissersdorp. Ook de Maagd van Gent, hier ergens in de buurt, wat het ook moge wezen, zal voor een andere keer zijn. Via Ertvelde terug naar Gent. Zonder problemen thuisgeraakt, maar mijn tong plakte wel aan mijn verhemelte.

Nog te noteren volgende activiteit: zondag 3 juli 2005: 12e Sentse fiets- en bloemenroute. Open tuinen verbonden met een nieuwe fietsroute dwars doot het prachtige krekengebied van 10u tot 18u ism kunstenaar Chris Ferket en met medewerking van het gemeentebestuur van Sint-Laureins.
Info: website gemeente St-Laureins - toerisme of bel naar Herman 09 379 98 54, of Regionaal Landschap Meetjesland.

Bourgoyen

Het voorbije weekend heb ik de begeleide natuurwandeling in Gentbrugge in het kader van het Scheldeweekend gemist. Om 14 uur in de Boer Janssensstraat in Gentbrugge geraken bleek niet haalbaar, vanwege te doene boodschappen en de verplichtingen van het gezinsleven. Nochtans bevindt zich in die omgeving van Gentbrugge een mooi landbouw- en natuurgebied langs de oevers van de Schelde, waar ik onlangs doorfietste. Je waant je nauwelijks in de stad.

Zondag toch iets nieuws ontdekt in Gent. Via de Brugsesteenweg kwam ik bijna per toeval terecht in het natuurreservaat Bourgoyen-Ossemeersen. Ik had daar wel al het een en ander over gelezen, maar ben er nog nooit geweest. Eigenlijk bijna een schande voor iemand die al 25 jaar in Gent woont, weliswaar met een paar kleine onderbrekingen.

Prachtig natuurgebied, bestaande uit een strook bomen en struiken en een strook meersen met talrijke sloten. Je kan er mooie wandelingen maken. Vergezichten die de moeite waard zijn, met o.a. het kerkje van Drongen. Fietsen is verboden, maar velen doen het toch. Er stroomt een rivier door. Naar het schijnt een stuk Leie. Ik dacht dat de Leie uitsluitend langs de andere kant van de Watersportbaan richting Sint-Denijs en Afsnee stroomde De Gentse waterhuishouding is bijzonder ingewikkeld. Toch voor een leek.

Er is wel sterke geluidshinder van de R4, die dit natuurgebied begrenst. Een beetje dezelfde problematiek als het Zoniënwoud op sommige plaatsen. Naar het schijnt wordt er momenteel aan gewerkt, zie een nieuwsbericht van de groendienst van de stad.

Eerstdaags kom ik eens terug met mijn fototoestel. Elke eerste zaterdag van de maand om 14u30 is er bij Natuurpunt een begeleide wandeltocht. Start aan de Grutto van Natuurpunt, ingang via de Mahatma Gandhistraat (achter zwembad Rooigem).

Westveld

Het Gentse belfort vanuit Sint-Amandsberg-Westveld

Vergezicht op het belfort vanuit Sint-Amandsberg-Westveld. Het Westveld is een van de leuke, groene Gentse wijken die ik pas onlangs leerde kennen. Al herinner ik me uit mijn kindertijd dat mijn vader soms deze weg nam als we per auto van Gent terugkeerden naar Lokeren, waar we woonden. De baan ging dan verder over Beervelde en was heel wat rustiger dan de toenmalige 'rijksweg 14' (nu: gewestweg nr.?) over Lochristi en Zeveneken. De E17 bestond helemaal nog niet

Ik herinner me de Alfons Braeckmanlaan in het Westveld uit mijn jeugd als een van de plaatsen net buiten Gent met het beste vergezicht op de torens (hier alleen het belfort), net zoals Mariakerke-brug, waar mijn grootouders langs moederskant woonden.

Trapkracht bis

Tweede Gentse editie van Trapkracht, de georganiseerde vrije expressie van fietsers, die uit het buitenland overgewaaid is naar hier. Iets minder volk dan vorige keer. Een goede 100 man. De voorspelde wolkbreuk brak los toen we, iets over half zes, nog aan het Zuid verzamelden. De jeugdige fietsenthousiastelingen trokken het zich niet aan en vertrokken onder de gietende regen. Je moet er toch iets voor over hebben, redeneerden ze.

De Groen!-coryfeeën Vera Dua, Tine Heyse en Filip Watteeuw waren aanwezig bij de start, maar haakten af onder het slechte weer. De partij had als enige opgeroepen voor deze manifestatie. Van de aanwezige politici fietste enkel meneer Anne Van Lancker van de SP.a een eindje mee.


Trapkracht in de gietende regen

Binnen de kortste keren was iedereen kletsnat, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Gelukkig hield het na een tiental minuten op met regenen.

Ambiance was er net als vorige maand genoeg, ondanks de nattigheid. Er reed een heuse ritmesectie mee in bakfietsen. Toeters, trommels en trompetten. De twee clowns van vorige keer waren er ook weer bij. Een ervan had een zapper bij en probeerde de auto's die we kruisten weg te zappen. Een fietser voerde een aanhangwagentje met een grote hond erin mee. De politie hield discreet toezicht, i.t.t. vorige keer: twee flikken fietsen mee en hielden het verkeer tegen aan de kruispunten, enkele motards hielden zich in de nabijheid.

Er werd verder en langer gefietst dan vorige maand: van het Zuid ging het via de Tentoonstellingslaan naar de Heuvelpoort en dan langs de stadsring tot aan de Nieuwe Wandeling. Dan via de Sint-Michielshelling naar het stadscentrum. Vlakbij het stadhuis kruisten we Tom Balthazar, de voorzitter van de Gentse SP.a. Hij werd joelend, toeterend, trommelend en bellend begroet.

Ik probeerde wat foto's te nemen, maar het lukte niet zo best in dit weertje. Als je afstapt is de grootste groep fietsers al voorbij als je toestel eindelijk goed in de aanslag staat. Ik zag sommigen al rijdend fotograferen. Ik probeerde dat ook, maar ben de techniek nog niet goed meester. Het is opletten geblazen, zeker in zo'n groep: ofwel lig jij, ofwel ligt je toestel op de grond vóór je het weet. Achteraf bleek mijn toestel in video te staan, dus die foto's werden niks.

Via Sint-Jakobs fietsten we naar de Dampoort. Ditmaal werd dit pijnpunt voor fietsers (én voor alle weggebruikers) niet gemeden. We reden twee volledige ronden op de rotonde en sloegen dan af naar de Kasteellaan. Er ontstonden respectabele files. Over het algemeen reageerden de automobilisten vrij positief en geamuseerd. Sommige haastigaards waren zichtbaar nerveus, zeker wanneer een of twee onverlaten er een schepje bovenop deden en hen wat treiterden.

Via de Kasteellaan fietsten we naar Sint-Anna, alwaar er weer twee ereronden gereden werden op de rotonde, tot het de motard van de politie te veel werd en hij ons afleidde naar de Lange Violettenstraat. Via de Frère Orbanlaan bereikten we het eindpunt van de tocht: het Zuid. Het was welletjes: we hadden ondertussen al een goed uur gefietst.

Op het einde wachtte nog een verrassing: Geena Lisa stond ons op te wachten met een tv-ploeg en iemand van de gemeente Lichtervelde. Ze probeerden de hele groep te overhalen om 's anderendaags tegen 12 uur 's middags naar Lichtervelde te rijden. In het kader van het Eén-programma Fata Morgana had Lichtervelde de weddenschap aangegaan 2.000 tweewielers naar hun gemeente te krijgen. Er was weinig enthousiasme bij de groep: sommigen moesten studeren, anderen (waaronder ondergetekende) hadden iets beters te doen. De obligate Groen! militant zeulde ondertussen rond met de groene petitie voor autoloze zondagen. De meeste fietsers dropen langzaam af.

In elk geval: ook deze Trapkracht was pure, onvervalste fun! Fietsen in de stad is nooit zo plezant geweest!