De Standaard - Vaarwel, blogs!

De Standaard - Vaarwel, blogs!

Kwestie van weer eens lekker tegendraads te zijn! Een waar genot!
Blogs zijn duidelijk out. Maar ze blijven voordelen behouden die het Facebook/Twitter-gedoe niet heeft. Je kan er ernstige gedachten op ontwikkelen. En Google vindt ze toch nog steeds terug. Er komen nog geregeld mensen op mijn blog terecht via zoekopdrachten op Google. Bij Facebook heb je dat niet. Het archief is veel overzichtelijker dan zo'n prikbord op Facebook waar een allegaartje opstaat. Alleen als middel tot sociaal contact is een blog vrijwel nihil meer en moet hij zwaar onderdoen voor andere sociale netwerken.

Mijn blog - die nu toch al bijna 6 jaar bestaat - is niet erg productief meer, maar toch schrijf ik nog eens iets, als mijn drukke bezigheden het toelaten en als ik iets te zeggen heb dat, ikzelf althans, interessant vind. Maar de schrijfsels worden nog nauwelijks gelezen en becommentarieerd, behalve door de automatische link via Facebook.

Heeft bloggen afgedaan?

Nu hoort u het eens van iemand anders. Voor de rest is die vroegere zgn. blogosfeer wel zo dood als een pier. Iedereen zit op Facebook en/of Twitter. Maar we laten het niet aan ons hart komen. Soms publiceren we hier nog wel eens iets, al gebeurt dat niet meer zo vaak. Blogs hebben immers voordelen die die andere sociale media niet hebben.

Steunactie op Facebook

Deze ochtend zat er een publicatie in mijn bus van Theater Exces, het reizend straat- en bewegingstheater uit Gent. Tot mijn verbazing stond mijn naam erin vermeld als milde schenker.

Theater Exces verkeert in financiële moeilijkheden omdat er subsidies geschrapt werden. Daarom had het op Facebook een oproep tot financiële steun gelanceerd: als elke facebooker 2 € kon storten en het bericht doorsturen naar zoveel mogelijk anderen, dan waren ze al een heel eind verder.

Ik kreeg de oproep verschillende keren doorgestuurd en heb die 2 euro dan ook maar gestort. Er zijn weliswaar zo veel personen en organisaties die om geld vragen. Je kan als niet-gefortuneerde niet aan al die verzoeken voldoen. Maar het was zomer, vakantie. Ik was goedgezind en een mens wil voor cultuur wel eens iets doen. Al is het eerder de taak van de overheid om culturele organisaties te subsidiëren zodat ze het hoofd boven water kunnen houden, twee euro is tenslotte maar twee euro. En ik heb de mensen van Exces al vaak beziggezien tijdens de Gentse Feesten.

Ik lees nu dat de facebookgroep om Theater Exces te steunen al gauw 256 aanhangers had. Waarvan er echter maar een vijftal de vooropgestelde twee euro stortten! En blijkt nu, zelf de mensen die mij het bericht doorgestuurd hebben niet!

Sommige mensen houden er rare opvattingen op na over het internet en Facebook in het bijzonder. Het is blijkbaar de plaats waar alles kan en alles mag en niets gemeend is! Waar je zonder veel nadenken lid wordt van allerlei groepen en actiecomités. Waar je zegt dat je naar een activiteit zal komen zonder er verder nog acht op te slaan. Of engagementen aangaat zonder ze na te komen.

Rare evolutie! De lichtheid van het virtuele bestaan?

Als je van zo'n groep lid wordt of een actie steunt op het internet, hou je daar dan alsjeblieft aan!
Ik probeer dat toch te doen. Het internet zal er alleen maar aan geloofwaardigheid op winnen!

Ik tracht zelf ook selectiever te zijn in de (actie)groepen die ik steun op Facebook. Want op de duur zit je met zo'n hoop personen en organisaties die je berichten van activiteiten of andere oproepen doorsturen. Of om je steun zitten te bedelen. Geen mens kan alle ellende van de wereld op zijn rug torsen, dat is evident! En ik aan de toevloed aan activiteiten, berichten en oproepen op mijn Facebookaccount niet meer aan.

Facebook stalker

Gisterochtend las ik op Facebook in een statusboodschap van een van mijn FB-vrienden dat ze die dag opleiding volgde in het Brusselse kantoor waar ik werk. Ik had die FB-vriendin, een bekende blogster, nog maar één keer IRL ontmoet op een blogmeet in Gent. Dadelijk trok ik op onderzoek uit. Ik slaagde er vlug in het lokaal waar de opleiding plaatsvond te traceren.

Ik wou haar goeiedag gaan zeggen. Ik zou haar eens verrassen. Je Facebook stalker heeft je gevonden, plande ik als begroeting. Misschien. Bij wijze van grap, niet om haar de stuipen op het lijf te jagen. Hoewel. Ik heb slechte ervaringen met dergelijke grapjes. Sommige mensen nemen ze bloedernstig. Maar had ze dan niet zelf op Facebook (via haar gsm en twitter dan nog) moeten meedelen waar ze zich juist bevond?

Ik ben enkele keren gaan kijken of ik haar niet zag tijdens een van de vermoedelijke pauzes. Maar ik merkte haar niet op. Ik kon daar ook niet de hele tijd rondhangen of het klaslokaal binnengaan. En er moet ook nog gewerkt worden.

In de late namiddag controleerde ik mijn privémail. Er zat een berichtje in van haar dat 's middags verstuurd was: Heb ik jou daarstraks niet in de gang gezien? Leuk! Blijkbaar had ik haar ergens mislopen of niet opgemerkt. Maar 't was toch in orde gekomen: zij had mij wel opgemerkt! Aalterse politica gespot hier in de gang, schreef ik als commentaar bij haar statusboodschap op Facebook. Om het goed te maken dat ik haar niet gezien of niet herkend had. Vrouwen durven immers nogal eens van look veranderen.

Naschrift 11.3: ik heb haar ondertussen toch ontmoet en zonder probleem herkend. Onze blogster is namelijk ook kandidaat voor de sp.a bij de verkiezingen van 7 juni. Blijkbaar heb ik haar die ene keer in de gang gewoon mislopen.

Hard times

Harde tijden. Trachten weer op mijn plooien te komen na de overdadige receptiemaand januari. Trachten mijn gewicht en alcoholverbruik weer onder controle te krijgen.
Ik heb nogal last van eindewintermoeheid. Het mag dringend al eens lente worden voor mij. Gelukkig ben ik dit jaar nog niet ziek geweest.

Paar leuke dingen meegemaakt toch. Zoals mensen in het echte leven tegenkomen die je enkel via Facebook kent. En elkaar nog herkennen en elkaars naam weten ook. Het is me al enkele keren overkomen.

Facebook begint hier wat te exploderen. Op naar de 500 vrienden. Al ben ik er onderweg om diverse redenen al enkele verloren. Zijn nut heeft het toch. Het is een nieuwe, moderne manier om mensen te leren kennen. Honi soit qui mal y pense, de doemdenkers, sjagrijnigaards en internethaters eerst. Al zou ik het internet wel wat vaker mogen dichtgooien ook: verslavend is het zeker!

Ik sta voor een druk weekend: morgenavond eerst een politieke meeting, daarna het vierde verjaardagsfeest van Gentblogt in Au Bain (zal ik ook maar meepikken - vorig jaar was dat een reuzefuif waar ik goeie herinneringen aan heb). Zaterdagmorgen de begrafenis van een ver familielid in Aalter. Mijn derde uitvaart al dit jaar. Op Valentijn. Dat dit jaar wel stiller zal zijn dan vorig jaar, toen ik naar een Valentijnsbal ging en op de terugweg geflitst werd. Het leven kan hard zijn.

Spamtasmagasmatron

Gisteren een nieuw Engels woord bijgeleerd: spamtasmagasmatron. Ter illustratie van het fenomeen de foto hiernaast. Het neologisme, dat naar alle waarschijnlijkheid de woordenboeken nog niet gehaald heeft, is een mengsel van spam, phantasm, orgasm en misschien nog andere woorden (matron, magnetron?)

De term komt van Facebook, waar het uiterst gemakkelijk is om een of meer profielen aan te maken die er aantrekkelijk uitzien en dan de mannen te laten doorklikken naar je site, in dit geval een soort contactagentschap. In dit geval via de 'nude pictures' vermeld onderaan de foto.

Dit wordt een echte plaag op Facebook, vooral bij toepassingen die met contact te maken hebben en dat zijn er op Facebook nogal wat. Het is niet voor niets een sociaal netwerk.

Nogal wat mannen werden er kwaad bij. Je kon bij het profiel immers ook opmerkingen schrijven. Iemand schreef I'm sure that surgeon did a great job. Je zou er nog kunnen aan toevoegen dat ook de informaticus goed werk geleverd heeft. Wellicht is er wel het een en ander gephotoshopt bij het creatuur hiernaast.

De spam is precies aan een nieuwe opmars bezig. Ik moet mij dringend een nieuwe spamfighter aanschaffen voor mijn mailbox. 95% van wat ik tegenwoordig binnenkrijg aan mails is spam.

Ook op deze blog krijg ik meer en meer spamcommentaarstukjes binnen, vanavond nog een achttal.

Ook de sociale netwerksites zijn aan een echte boom bezig. Vanmiddag kreeg ik nog een uitnodiging voor een nieuwe sociale netwerksite: Bebo. Ik heb de uitnodiging maar aangenomen, maar ik heb aan één sociale netwerksite (Facebook) wel genoeg. Trop is immers nog steeds te veel!

Humo of humor?

Op Facebook word je meer en meer bestormd met verzoeken om lid te worden van een bepaalde groep. Een groep is een verzameling surfers met dezelfde doelstelling, politiek, maatschappelijk, cultureel of andersoortig.

Er zitten heel grappige groepen bij. Ik ben o.a. lid van de groepen 'Ik ben blij dat gij in mijn team zit' (uit de tv-serie Het Eiland), 'Si tu reviens j'annule tout' (naar de lotgevallen van Nicolas Sarkozy) en '1.000.000 fans voor forel met botersaus' (Le Plat Préféré). Andere groepen hebben als doelstelling iets of iemand te redden. Zelf heb ik de groep 'Red het Schipdonkkanaal' opgericht om dit lieflijk kanaal tussen Gent en Knokke te vrijwaren van verbreding en industrialisering. Ondertussen heb ik toch al 391 mensen ervan kunnen overtuigen om lid te worden van die groep. Daaronder recent ook de voorzitter van de betrokken actiegroep 't Groot Gedelf. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is iemand die op Facebook een groep opgericht heeft om het te redden.

Andere groepen maken nu al hun stemintenties bekend voor de verkiezingen op 7 juni 2009. Beetje zinloos als je 't mij vraagt. Maar ook ik ben niet ontsnapt aan de sociale druk om mijn intenties dienaangaande op het net kenbaar te maken. Vandaag heb ik zelfs een groep gezien die oproept om op 9 juni 2009 op de SP.a te stemmen. Twee dagen te laat dus. Grappenmakers waarschijnlijk!

Op deze manier ben ik al van talloze groepen lid geworden. Nu en dan schrap ik er een paar om het geheel overzichtelijk te houden.

Maar ik word niet van zo maar om 't even welke groep lid. Ik bekijk het eerst goed, de recente avonturen van een Gents SP.a-gemeenteraadslid die in de gemeenteraad voor een uitbreiding van de parkeertarieven in Gent gestemd had en op Facebook lid werd van een groep die dit aankloeg en het stedelijk parkeerbedrijf uitschold voor zakkenvullers. Mij zal het niet overkomen!

Vanuit progressieve hoek word je op Facebook wat om de oren geslagen met groepen allerhande. Recent heb ik een uitnodiging afgeslagen om lid te worden van de groep GEEN HUMO(R), tegen het feit dat het weekblad HUMO uit de rekken genomen is vanwege enkele getrukeerde pornofoto's van politiebaas Koekelberg en zijn secretaresses. Een aantal gelijkaardige groepen klagen ook het gebrek aan persvrijheid aan.

Ik vind dat de persvrijheid niet onbegrensd is. Ik vind de HUMO-foto's vrij wansmakelijk. Weinig humor aan, eerder HUMO, dus nogal redelijk belust op sensatie. Ik zou ook niet willen dat er dergelijke foto's van een familielid, van mijn partner of, nog erger, van mezelf gepubliceerd werden. Je kan mensen niet zo maar om 't even wat aandoen onder het mom van humor. Er zijn grenzen.

Ik sta dan ook achter de rechterlijke uitspraak. In de progressieve hoek sta ik met dat standpunt blijkbaar vrij geïsoleerd. Misschien ben ik al een oude zeurpiet aan het worden.

Naschrift: nauwelijks had ik dit neergeschreven of ik kreeg al een uitnodiging om lid te worden van Merci Wannes, ter ere van de zanger die nog maar anderhalf uur tevoren overleden was. Uiteraard heb ik die uitnodiging wél geaccepteerd.