De Standaard - Vaarwel, blogs!

De Standaard - Vaarwel, blogs!

Kwestie van weer eens lekker tegendraads te zijn! Een waar genot!
Blogs zijn duidelijk out. Maar ze blijven voordelen behouden die het Facebook/Twitter-gedoe niet heeft. Je kan er ernstige gedachten op ontwikkelen. En Google vindt ze toch nog steeds terug. Er komen nog geregeld mensen op mijn blog terecht via zoekopdrachten op Google. Bij Facebook heb je dat niet. Het archief is veel overzichtelijker dan zo'n prikbord op Facebook waar een allegaartje opstaat. Alleen als middel tot sociaal contact is een blog vrijwel nihil meer en moet hij zwaar onderdoen voor andere sociale netwerken.

Mijn blog - die nu toch al bijna 6 jaar bestaat - is niet erg productief meer, maar toch schrijf ik nog eens iets, als mijn drukke bezigheden het toelaten en als ik iets te zeggen heb dat, ikzelf althans, interessant vind. Maar de schrijfsels worden nog nauwelijks gelezen en becommentarieerd, behalve door de automatische link via Facebook.

Kwisvraagje

Potentieel (en actueel) kwisvraagje: wat is de Nederlandse, taaleigen variant van een cut-and-covertunnel (let op de schrijfwijze!)?
Antwoord: een openbouwputtunnel!
Afwachten welke variant het gaat halen.
Ik gok op de cut-and-covertunnel.

Cedits hiervoor gaan volledig naar de dienst Taaladvies van mijn werkgever. Maar ik vond het zelf wel interessant!

En hiermee heb ik toch nog eens iets gepost. Want ik geef toe dat ik deel in de algemene blogmalaise. Het zijn uitzonderingen die nog (veel) bloggen.

En het heeft me niet veel tijd gekost ook. Want dat schijnt het grootste probleem te zijn bij de meesten en ook bij mij: het mag niet veel tijd kosten. Daarom liever Facebook en ander getwitter. Iedereen heeft het drukdrukdruk, ik ook!
We lopen onszelf voorbij in deze tijd van razendsnelle telecommunicatie.

Heeft bloggen afgedaan?

Nu hoort u het eens van iemand anders. Voor de rest is die vroegere zgn. blogosfeer wel zo dood als een pier. Iedereen zit op Facebook en/of Twitter. Maar we laten het niet aan ons hart komen. Soms publiceren we hier nog wel eens iets, al gebeurt dat niet meer zo vaak. Blogs hebben immers voordelen die die andere sociale media niet hebben.

Druk druk druk!

De aandachtige lezer heeft het ongetwijfeld reeds opgemerkt: deze weblog houdt al een tijdje platte rust. Ik heb het voorlopig veel te druk met een ander (schrijf)project om te bloggen. Ik hou dit kanaal echter open. Ter gelegener tijd post ik nog wel eens iets.

Ajuus!

Platitude van de maand

Het mag voor mij al eens lente beginnen worden...

Voilà! Die gemeenplaats zo hoog als een huis staat erop! Voor de rest heb ik momenteel geen tijd om te bloggen, want ik ben me in andere zaken aan het verdiepen. Maar het houdt wel verband met schrijven. Ik heb zelfs al een lang artikel 'gewrocht'. Ik behou de primeur echter voor een ander medium.

Toedeloe!

Jeanne-Elisabeth Shrapnell

Shrapnell
Originally uploaded by degentsezwijger

Poosje geleden dat ik nog wat geblogd heb. Niet dat ik niks meegemaakt heb. Gewoon de tijd niet gevonden. Of de zin om te bloggen.

Het is een verschijnsel dat ik ook bij andere bloggers opmerk. Sommige andere blogs die ik ooit heel intensief gevolgd heb, liggen ook zowat op hun gat. De blogosfeer is terrein aan het verliezen op de sociale netwerksites, vooral dan Facebook, en de microblogs als Twitter.

Toch is het nu en dan leuk om nog eens iets te schrijven. Bijvoorbeeld over deze mysterieze postkaart die ik onlangs op eBay gekocht heb.

Wie mijn blog al een tijd volgt weet dat ik sterk geïnteresseerd ben in de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in onze contreien en daar postkaarten over verzamel.

Deze bekende postkaart zou ooit door de Belgische legerleiding uitgegeven zijn in de propagandaoorlog met de Duitsers. De foto stelt een meisje voor, dat door Belgische soldaten in 1914 onder het puin van een afgebrand huis gevonden werd. Jeanne-Elisabeth Shrapnell noemden de vijf soldaten haar, naar het type granaat dat dan veel gebruikt werd. De vijf soldaten die hier met haar gefotografeerd werden zouden zich een tijdje over het meisje ontfermd hebben.

Alle verdere gegevens ontbreken, zowel over het meisje als over de vijf soldaten. Er bestaat enkel een soldatenliedje over het meisje. Sommigen menen dat het om ene Isabel Scherpeneel zou gaan. Volgens het liedje zou het meisje in de Westhoek gevonden zijn. De soldaten waren van Gent.

Alle verdere historische informatie ontbreekt. Is het verhaal wel echt? Er is nochtans de foto. Een wat rare foto, want geen van de soldaten schijnt veel aandacht aan het meisje te besteden. Maar in die tijd kon men nog geen foto's trukeren of vervalsen.

En last but not least: ik ben niet eens zeker dat mijn postkaart wel authentiek is. Ze ziet er bijna te goed uit om van 1914-1918 te dateren. Mogelijk heb ik mij een kopie laten aansmeren. Dat heb je met dat internet!

Facebook stalker

Gisterochtend las ik op Facebook in een statusboodschap van een van mijn FB-vrienden dat ze die dag opleiding volgde in het Brusselse kantoor waar ik werk. Ik had die FB-vriendin, een bekende blogster, nog maar één keer IRL ontmoet op een blogmeet in Gent. Dadelijk trok ik op onderzoek uit. Ik slaagde er vlug in het lokaal waar de opleiding plaatsvond te traceren.

Ik wou haar goeiedag gaan zeggen. Ik zou haar eens verrassen. Je Facebook stalker heeft je gevonden, plande ik als begroeting. Misschien. Bij wijze van grap, niet om haar de stuipen op het lijf te jagen. Hoewel. Ik heb slechte ervaringen met dergelijke grapjes. Sommige mensen nemen ze bloedernstig. Maar had ze dan niet zelf op Facebook (via haar gsm en twitter dan nog) moeten meedelen waar ze zich juist bevond?

Ik ben enkele keren gaan kijken of ik haar niet zag tijdens een van de vermoedelijke pauzes. Maar ik merkte haar niet op. Ik kon daar ook niet de hele tijd rondhangen of het klaslokaal binnengaan. En er moet ook nog gewerkt worden.

In de late namiddag controleerde ik mijn privémail. Er zat een berichtje in van haar dat 's middags verstuurd was: Heb ik jou daarstraks niet in de gang gezien? Leuk! Blijkbaar had ik haar ergens mislopen of niet opgemerkt. Maar 't was toch in orde gekomen: zij had mij wel opgemerkt! Aalterse politica gespot hier in de gang, schreef ik als commentaar bij haar statusboodschap op Facebook. Om het goed te maken dat ik haar niet gezien of niet herkend had. Vrouwen durven immers nogal eens van look veranderen.

Naschrift 11.3: ik heb haar ondertussen toch ontmoet en zonder probleem herkend. Onze blogster is namelijk ook kandidaat voor de sp.a bij de verkiezingen van 7 juni. Blijkbaar heb ik haar die ene keer in de gang gewoon mislopen.

Akismet

Vraag aan een support center:

Any comment I make on any Wordpress blog mentioning my own Blogger blog (see above) is automatically considered as spam. Why is that? My blog is no spam.

Antwoord:
Hi,Sorry for the problem - I believe it is fixed now.Let me know if you have any other problems though.

Oef! Ik hoop dat ik nu eindelijk weer commentaar kan leveren op Wordpressblogs als DGZ. Testje bij Binnenstebuiten en inderdaad: gelukt!

Het probleem lag blijkbaar niet bij Wordpress zelf, maar bij de commentaarspamfighter die ze gebruiken, Akismet. Hoe komen ze er in godsnaam bij van DGZ als spam te beschouwen, duizend bommen?

Met dank aan Peter voor de tip!

De Gentse Zwijger blijft!

Allez, omdat de reacties op voorgaande post toch overwegend positief zijn wat de naam 'De Gentse Zwijger' betreft, zal ik alles maar laten zoals het is en mijn blognaam behouden.

En me zo het vele werk besparen. Al zou de layout een opfrissing kunnen gebruiken.
En zit ik nog steeds met een Wordpress-probleem. Ik kan nog steeds niet reageren bij o.a. Zapnimf, Els, Chelone en anderen als DGZ. Ik heb gisteren een mail gestuurd naar Wordpress, maar weet niet of dat veel zal uithalen. Afwachten maar.

Exit De Gentse Zwijger?

Na bijna vier jaar (deze blog begon eind maart 2005) ben ik mijn pseudo De Gentse Zwijger een beetje beu.

Om te beginnen woon ik sinds goed twee jaar niet meer in Gent, hoewel ik er nog vaak kom.

En 'De Zwijger' klinkt zo zwijgzaam. Het was oorspronkelijk de bedoeling om wat mysterieus over te komen met die naam. Een Willem de Zwijgerimago te creëren. Maar ik begin de naam iets te weird te vinden. Bovendien worden de blog en de naam om een of andere duistere reden geboycot door Wordpress-blogs. Als ik naar mijn blog verwijs, verdwijnt elke commentaar in de spam.

Al zal overschakelen naar een andere naam een hoop praktische moeilijkheden meebrengen. Alle links naar mijn blog zullen aangepast moeten worden bijvoorbeeld. Gaat iedereen dat ook doen? Is maar de vraag.

Zulkdanige complicaties dat ik er misschien vooralsnog voor terugschrik de stap te zetten. Het zal ook een hoop werk meebrengen. Tijd die ik wellicht nuttiger kan besteden.

Suggesties voor een nieuwe naam zijn in elk geval welkom. En ook hoe ik dat in de praktijk moet aanpakken.

Indien niet ernstig gelieve zich te onthouden, zou ik zeggen.

Help!

Tot mijn verbijstering merk ik dat ik niet meer kan reageren op Wordpress-blogs. Toch niet met mijn blogger pseudo en blogadres. Wel met mijn voornaam en zonder mijn eigen blog te vermelden. Wordt De Gentse zwijger geboycot door Wordpress?

Ik had het het eerst gemerkt op één welbepaalde blog waar ik nogal vaak reageer. Toen het niet lukte dacht ik zelfs dat die blogdame mij geblokkeerd had.

Vanavond probeerde ik op twee andere Wordpress blogs te reageren. Met hetzelfde resultaat.

Weet iemand wat er aan de hand zou kunnen zijn? Georgina misschien?

Bloggen is gevaarlijk!

Even genoeg politiek nu. Ik wil ook niet-politiek geëngageerde bezoekers overhouden.

Het was vandaag e-mailloze dag. Ik heb er me niet aan gehouden. Mijn correspondenten ook niet. Verschillende mails gekregen, zowel professioneel als privé. We kunnen het medium niet meer missen.

Raar berichtje deze ochtend in mijn krant: Crembo heeft de bloggers aangevallen in de Kamer en daarmee nog bijval geoogst ook. Naar het schijnt oefenen wij een staatsgevaarlijke bezigheid uit.



Lang leve de vrijheid van het net!

Blog award

Er is de Gentse Zwijger zowaar een blog award ten deel gevallen. Stefaan Degroote van Deinze blogt is de sympathieke ziel die daarvoor verantwoordelijk is.

Nu mag ik naar het schijnt ook zeven blog awards toekennen. Zeven is wel veel. Laten we er toch maar aan beginnen

Eve kan knappe en soms heel ontroerende stukjes schrijven, die zomaar uit haar klavier lijken te vloeien. Onlangs heeft ze de ondertitel van haar blog gewijzigd in Café Oase. Ze is hier maandenlang een frequente bezoekster geweest. Laat ons hopen dat deze blog award een aanleiding is voor haar om hier nog eens terug te komen piepen.

Zapnimf schrijft ook lang niet slecht. Gedurfd meestal om niet te zeggen altijd. Soms op het randje. Voor een blog zijn haar stukjes soms wel iets te lang naar mijn smaak. Maar ze hebben een toenemend succes, zoals ook blijkt uit haar stijgende Technorati-ranking.

De Papieren Man is een nuttige blog over literatuur, die ik onlangs ontdekt heb en regelmatig gebruik, bvb. om een recensie op te zoeken..

Patrick is een nieuwkomer die hard zijn best doet en goede invallen heeft. Dat verdient een aanmoedigingspremie in de vorm van een award.

Kim schrijft over haar leven en haar voorliefde voor chocolade. Het is soms een beetje een huis-, tuin- en keukenblog, maar allez, die moeten er ook, zijn!

Tantieris kan ook schrijven, dat weet iedereen die haar blog af en toe bezoekt.

Rest er nog eentje en die geef ik aan Binnenstebuiten, een jong talent.

Oef, ik ben er geraakt!

Nablog: dit zijn de spelregels. Mijn award-toekenner (awardeur?) had me daar slecht over ingelicht: ik zal eens aan zijn oren moeten trekken! Ondertussen merk ik dat dat award-gedoe al een tijdje in de blogosfeer circuleert. De meesten zullen hem dus wel ver gehad hebben.

SPELREGELS

1. De winnaar mag het logo plaatsen.

2. Plaats een link naar degene van wie je de Award hebt gekregen.

3. Stuur de Award naar tenminste 7 andere Bloggers, die door hun actualiteit, thema’s en designs opvallen.

4. Zet de links van deze sites op je blog.

5. Laat een berichtje achter op de betreffende site

Opmerkelijk

Gelezen in Het Laatste Nieuws (online versie):

Oudste blogger (108) heeft laatste bericht geschreven
Olive Riley, de oudste blogger ter wereld, heeft op 108-jarige leeftijd haar laatste bericht geschreven. De Australische vrouw stierf gisteren in een rusthuis in Woy Woy (New South Wales).Riley begon pas in februari van vorig jaar te bloggen. Sindsdien had ze een zeventigtal berichten achtergelaten. Volgens haar achterkleinzoon Darren Stone was ze gefascineerd door het bloggen. "Ze vond het fantastisch dat ze kon communiceren met mensen uit Rusland en Amerika", aldus Stone.In haar laatste bericht, dat ze op 26 juni online zette, schreef ze dat ze "die vervelende hoest maar niet kwijt geraakte". Verder schreef ze dat ze een hele hoop e-mails en commentaren van haar internetvrienden had gelezen en dat ze verheugd was van hen te horen.Riley werd in 1899 geboren en zou op 20 oktober 109 geworden zijn. (hlnsydney/sps)

en:

Nederlandse blogger veroordeeld voor homohaat
In Nederland is een 37-jarige weblogger veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur voor het aanzetten tot haat en geweld tegen homo's en het beledigen van minister Rita Verdonk. Dat laat het Nederlandse Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) weten. Volgens het Amsterdamse hof heeft Ertan K. met zijn teksten bevolkingsgroepen tegen elkaar opgezet. BeledigingenK. schreef op zijn weblog onder meer dat hij het homomonument in de hoofdstad ging opblazen. Ook riep hij zijn lezers op de toenmalige minister van Vreemdelingenzaken Rita Verdonk te stenigen. Verdonk deed hiervan aangifte. "Nou, dat was me een bevalling. Kan eindelijk weer online. Tot gauw", schrijft hij vandaag op zijn weblog. K. was in juni 2006 ook al veroordeeld tot een werkstraf van honderd uur. De weblogger ging tevergeefs in hoger beroep. (novum/sam)

Collega-onverlaat

Gisteren teambuilding dag in Gent met het werk. Pleziertochtje op de Leie naar Deurle en terug. Ik reed met de fiets naar de Recollettenlei in Gent, waar de Benelux-boot klaarlag. Zonnig weertje, beter dan voorspeld! Het zou tot de middag wisselend zonnig/bewolkt blijven. Nadien kreeg de bewolking de overhand.

Er waren al enkele collega's present als ik aankwam. Onder andere de collega uit de vorige post. Ha, begroette hij me, Ik ben een maniak en een collega-onverlaat? De vorige dag had hij me al hetzelfde gezegd. Hoe lang ga ik dat nog moeten horen, vroeg ik? Nog heel lang, antwoordde hij. Dat schrijf je niet meer!

Ik ben een beetje hardleers. Ik had mijn fototoestel bij en nam een foto van hem. Zodat de mensen zich iets kunnen voorstellen bij een collega-onverlaat, vertrouwde ik hem toe. Nee, alle gekheid op een stokje. Niet overdrijven ook. Op de foto die ik hier toch bijgevoegd heb is er geen collega-onverlaat te bekennen en ook geen maniak :-)

Tja, het is een bekend probleem als te veel mensen je blog gaan lezen. Je kan niet meer schrijven wat je wil. Zolang maar twee man en een paardekop het leest, kan je zomaar om het even wat schrijven op je blog. Maar als ook je chefs op het werk je schrijfels beginnen lezen onstaan er precaire situaties. Je moet nog niet eens over het werk of over collega's bloggen.

Requiem voor Georgina en andere blogsters

Nogmaals een berichtje over stoppen met bloggen.
(tussendoor, Georgina: requiescas in pace! Zeg ik dat goed in je poetsvrouwentaaltje?)

Ik heb namelijk hier gelezen dat er nog twee blogsters stoppen, te weten "de deur dicht" en "stop." De tweede is mijn vroegere buurvrouw. Haar blog staat op mijn blogroll, maar ik bezoek die maar nu en dan eens. Ann Nelissen verkeerde duidelijk al een tijdje in een blogcrisis, want een tweede blog, de fotoblog Mijn Donkere Kamer, heeft ze eind vorig jaar al begraven. Als afsluiter is ze onlangs nog uit de kleren gegaan op haar eigen blog. Moet je durven! Kan als apotheose ook wel tellen!
Georgina?
(grapje)

Is het nu toevallig dat het hier om drie vrouwen gaat die stoppen met bloggen? Dit nadat een andere blogster, namelijk Tales from the Crib, recent ook al overwoog te stoppen met bloggen? Is blogmoeheid een overwegend vrouwelijk fenomeen of niet? Geef gerust je mening!

Each woman kills the thing she loves

De blogmalaise gaat verder...

Als je dit berichtje mag geloven, wil ook Georgina ophouden met bloggen. Meent ze het of meent ze het niet? En als ze het meent, gaat ze het volhouden? Eens een blogger... Juist ja! Maar toch? Als ze ermee stopt zullen we Georgina natuurlijk erg missen! En zij ons ook, denk ik.

Het deed me denken aan een bekend citaat: Each man kills the thing he loves. Het komt uit The Ballad of Reading Gaol van Oscar Wilde. Het is ook op muziek gezet en gezongen door onder andere de Ierse zanger en vriend van Bono, Gavin Friday.

Uiteraard gaat het ook op voor vrouwen.

Wat ze ook doet, we wensen Georgina het beste, ook in de eeuwige jachtvelden van de bits en bytes! Het zal hier bovendien een stuk stiller worden, want zij was een van mijn frequente bezoekers.

Een blogpost posten...

Els heeft gelijk: ik zou beter nog eens een blogpost posten! Hoewel, Els: je moet toegeven dat er sinds 1 mei bij jou ook niet veel meer verschenen is! Is dat het socialistisch enthousiasme van de Internationale dat nog steeds nazindert? Ik heb deze namiddag op jouw blog naar een gezongen versie van dat socialistisch strijdlied geluisterd (via een link bij Animo Leuven, geloof ik). Mooi initiatief! Alleen 't was gezongen in zo'n rare taal! Russisch of zoiets. Dat was minder. De Internationale in het Gents of in het West-Vlaams, dat was pas klasse! Of toch minstens in het Antwaarps!

Wie heeft er een idee voor een blogpost voor mij? In elk geval Binnenste-buiten niet, want zij heeft me laten weten dat ze verzaakt aan de gastblog waarvoor ik haar uitgenodigd heb. Wegens gebrek aan inspiratie? Kan nauwelijks, aangezien ze op haar eigen blog zoveel schrijft. Schrik om uit de toon te vallen op een andere blog? Hoe het ook zij, die stokjes zijn altijd vrijblijvend. Ik heb zelf ook verzaakt aan het aanbod, inclusief ingebrekestelling, sterker dus nog, van Patrick om een ode aan Angèle Manteau te schrijven. Ik kende die literaire grande dame niet goed genoeg. Ik had moeten spieken. En plagiaat is zelfs voor een blog uit den boze!

Ik kan jullie medelen dat ik intussen Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus uitgelezen heb. Het boek heeft goede kritieken gekregen. Ik was een beetje ontgoocheld toch. Zo geweldig vind ik het ook niet. Het boek is het verslag van een liefdesaffaire. Naar het schijnt zijn eigen affaire met de Hollandse actrice Kitty Courbois, in Vlaanderen vooral bekend van haar rollen in televisieseries zoals Een Mens van Goeden Wil naar het werk van Gerard Walschap. Die relatie heeft maar iets van een jaar standgehouden: nogal wiedes: naar het boek te oordelen zat er op de duur nog weinig variatie in!

Ik ben nu bezig aan Ni d'Eve, ni d'Adam van de felbejubelde Belgisch-Franse schrijfster Amélie Nothomb. Ik ben nog maar halfweg, maar tot nu toe bevalt dit boek me veel beter dan dat van Claus. Het is wat subtieler. Zelfs al ontgaan een aantal nuances en subtiliteiten me wellicht omdat ik de roman in het Frans lees.

Zo, op deze manier heb ik alweer een blogpost bij elkaar gezeverd en ben ik weer voor een tijdje gerust!

Tot een volgende! (3x herhalen - dit is een citaat uit een of ander modern toneelstuk, maar ik ben typisch vergeten uit hetwelk!)

Blogmalaise

Na de fratsen van Muggenbeet, die dreigde te stoppen met bloggen tenzij er opeens dertig supporters opstonden, is er nu een andere bekende blogster die het bloggen ineens niet meer ziet zitten. Probleem schijnt vooral een te veel aan lezers en succes te zijn, waardoor ze onmiddellijk afgerekend wordt op wat ze schrijft, ook op haar werk.

Tales from the Crib, ofte blogster Lilith, kwam onlangs nog in het nieuws omdat ze samen met Kerygma de wijvenweek opzette, een uiterst succesvol initiatief, waaraan ikzelf trouwens ook deelgenomen heb, zij het een beetje clandestien.

Terzijde: ik heb tijdens die wijvenweek verschillende keren geprobeerd een reactie op Liliths blog te plaatsen, maar het is me nooit gelukt. Ook nu probeer ik al een drietal keer te reageren op haar stopplannen, maar niks. Dat is nu al zeker zes keer dat (vermoedelijk) haar spamfilter mijn reactie tegenhoudt. Ik heb al iets tegen moderatie van comments, maar dit slaat echt wel alles!

Ik heb ook nog weet van andere gevallen van bloggers die het bloggen ineens wilden stilleggen of van problemen tussen mensen vanwege bloggen.

Zijn deze gevallen symptomatisch voor een algemene malaise in het blogwereldje?
Of is het verschijnsel enkel te wijten aan lentemoeheid?

Spaans benauwd...

Hier volgt de gastblog van Patrick in het kader van het gastblogger-stokje uitgeworpen door e-Mino.

Spaans benauwd….
…..kreeg ik het toen 'De Zwijger' mij aan zijn stokje lijmde.
Ik, de letterplebejer, gastbloggen bij een literair talent?
Weigeren? Neen, zo breed mocht ik mijn onbeschoftheid niet etaleren.

Ik bleef beven en werd bovendien voortdurend herinnerd aan mijn opdracht door het zondagse radionieuws. Ja, ja het ging steeds weer over de kanaalfeesten en we kennen toch mijnheer zijn groen engagement.

Elk nieuwsbericht werd dus een speldenprik die me aan 'De Zwijger' deed denken en vertwijfeld zocht ik naar een onderwerp. Wat moet ik schrijven en waarover?
Welnu, hiermee is het denk ik volbracht.

P.S. Ik ga nu maar met lieve jongens, als ontspanning, aan close-combat doen.

WEG MET DE ANGST

Bedankt voor deze moedige gastblog, Patrick! Je vleit me al te zeer! De Kanaalfeesten en de VZA (Vlaamse Zelfhulpgroep van Angsthazen) zullen je eeuwig dankbaar zijn!