Marianne

Marianne
Originally uploaded by degentsezwijger

De cover van P-magazine van 5 april 2000.
Met Marianne Dupon, ex-vrouw van Hilde 'Yasmine' Rens.

Een mooie vrouw, niet? Al eens de moeite om je daarvoor van kant te maken als je dat allemaal ineens moet missen. Nee, die opmerking is absoluut ongepast. Excuus voor die flauwe machopraat!

Ik heb Marianne één keer in het echt ontmoet in een café in Antwerpen-Zuid waarvan ik de naam vergeten ben. Het was een ontmoeting van internetfanaten van het programma De Mol, net na afloop van de tweede reeks. Ik heb even met Marianne gepraat.

De fotoshoot van P-magazine met Marianne was toen net uit. Ik ben geen verzamelaar van pin-ups (ik ben immers Louis-Paul Boon niet!), maar ik heb dit nummer tot nu toe bewaard. Ondanks een verhuis enkele jaren geleden.

Marianne moet zich nu ongelooflijk rot voelen. Een zelfmoord is erger voor diegenen die achterblijven. Schuldvragen zijn in die omstandigheden pointless, maar ze worden toch gesteld.

Eigenlijk een ongelooflijk romantisch verhaal. Donkere, tragische romantiek dan. Het flauwvallen van Marianne op de uitvaart en de hatemail die ze krijgt inclusief. Zoals in een negentiende eeuwse roman uit de hoog-romantiek. Niet meer van deze materialistische tijd.

Het waren twee 'schoon madammen'. Hilde mocht er absoluut ook zijn. Haar heb ik nooit in het echt ontmoet, maar op tv leek het me wel een toffe. O zo jammer, maar ook tragiek maakt deel uit van het leven.

The King of Pop

Gisterennacht tussen 12.00 en 01.00 was het op Facebook met Michael Jackson echt een spelletje 'doet-ie-het-of-doet-ie-het-niet'.

In het laatavondjournaal (waarnaar ik toevallig keek vanwege Yasmine) had ik gezien hoe Michael Jackson ineens naar het ziekenhuis gevoerd was. Toen was er nog geen sprake van een overlijden.

Rond middernacht doken de eerste niet-bevestigde geruchten dat Wacko Jacko dood was op. Een Amerikaanse showbizzsite www.TMZ.com was de eerste. De andere serieuzere media hielden het nog op een coma. Geleidelijk aan namen ze het overlijdensbericht over. Kort voor 01.00 zelfs CNN en De Standaard.

Een verrassend overlijden en toch weer niet. De man was al op sterven na dood. Ik had weinig voeling met Michael Jackson, al was het een generatiegenoot.

De onverwachte zelfmoord van Yasmine heeft me veel meer aangegrepen. Nochtans had ze alles voor een verder succesvol leven. Gewoon eventjes door die zure appel van de verloren liefde heenbijten. Dat moest toch mogelijk geweest zijn? Wat kunnen sommige van die media- en andere publieke figuren toch kwetsbaar zijn!

Obama in Vlaanderen

Een nieuwe dimensie aan de mantra van Barack Obama.

Gelezen op de weblog van Kathleen Cools: Yes, we can ! Yes, wij kunnen in Vlaanderen ongelooflijk ouwehoeren.

Vind ik ook, ja.

Lees er elke dag de kranten maar eens op na. Ook De Standaard begint mij meer en meer tegen te steken. Die sensationele kop elke morgen als ik mijn krant uit de brievenbus vis. Die doemdenkerij en stemmingmakerij altijd. Wat was het vanmorgen weer? Werklozen kosten al 11miljard. In koeien van letters!

Wat willen die media? Nog meer paniek zaaien?

Wacht maar tot Obama himself naar Tremelo komt. Dan is het hek helemaal van de dam :-)

Het mooiste dorp - Deurle

Vorig weekend stonden ze aan de delhaize in Deinze. Maandag aan het station van De Pinte: het promotieteam van Deurle in de wedstrijd Het mooiste dorp van Vlaanderen georganiseerd door Vlaanderen Vakantieland. Ze maken reclame in de hele Leiestreek. Er is zelfs een blog opgezet om de promoactie te ondersteunen.

Voorlopig gaat het erom het mooiste Oost-Vlaamse dorp te worden. De concurrentie: Bazel en Watervliet. Ik ken ze alle drie wel een beetje. Deurle het beste, want ik woon er vlakbij (5 à 6 kilometer).

Deurle is ongetwijfeld wel een prachtig dorp. Als je dat nog een dorp kan noemen. Heel pittoresk. De Latemse school en zo. Het is ook een erg chique dorp, voor de superrijken. Zowat onbetaalbaar om daar te wonen.

Je kan nog stemmen tot morgenmiddag voor de Oost-Vlaamse voorronde.

Wouter

Beetje reclame maken voor mijn kleine broertje mag! Ik zou het wellicht beter podcasten, maar dat beheers ik nog niet. Kan iemand me vertellen hoe je dat doet?

Ik heb het programma met Bert Anciaux gezien, of toch stukken ervan. Hij kwam er nog goed uit, geloof ik! Bert is niet te onderschatten! Zijn communicatieve vaardigheden zijn uitstekend. Of hij heeft een goede manager.

Ik heb op De Standaard Online de test ivm de Amerikaanse preidentsverkiezingen afgelegd. Eigenaardig: hier krijg ik 88% Hillary en maar 80% Obama, itt een Amerikaanse test (zie enkele eerdere posts). Het zou De Standaard niet zijn!

Kathleen

Vreemd hoe stil het de vrijdag telkens is in de blogosfeer, of toch bij mij.
Zou dat komen omdat veel mensen niet meer werken de vrijdag? Of al naar het weekend uitkijken?

Vanavond om kwart voor elf Bert Anciaux op Canvas. Het schijnt dat hij recent niet veel meer in de media geweest is :-) Op de rooster gelegd door o.a. Kathleen Cools. Iedereen weet ondertussen dat die lastige vragen kan stellen. Wat een bitch soms, om een populair woord te gebruiken. Ik vraag me dikwijls af hoe die politici daar zo rustig bij kunnen blijven. Hoewel Yves Leterme het onlangs eens zichtbaar moeilijk gehad heeft om zijn kalmte te bewaren.

Ik ga de uitzending proberen bekijken. Ik ben benieuwd.

Afrika

Rustige kerstperiode. Maak me alleen wat zorgen, omdat mijn lichaamsgewicht voor het eerst weer wat toeneemt. Zal wel niet zo abnormaal zijn zeker in deze periode? Ik heb de proef op de som genomen: zondagmorgen 25 december woog ik 2,3 kg meer dan de zaterdagmorgen. Wat zo'n feestmaaltijd uitrichten kan!

Gisteren voor het eerst sinds lang naar de film geweest. Er zijn tijden geweest dat ik twee keer in de week naar de film ging. Maar met wat ouder te worden kwam daar sleet op. Nu geraak ik nog maar zelden in de bioscoop.

Ik had echter nog een filmcheque liggen die dreigde te vervallen. Het filmaanbod momenteel is maar dunnetjes. Ik had al bijna besloten naar Buitenspel te gaan kijken, maar negatieve kritieken, ook van het publiek, in De Standaard - en daartegenover positieve reacties op een andere film - weerhielden me ervan.

Het werd dus The Constant Gardener. Beetje een voorspelbaar scenario. Ik ben dat soort politiek-maatschappelijk geëngageerde films, genre de goeie tegen de slechte, ook een beetje moe gezien. Maar het viel mee. Scenario naar een boek van John Le Carré. Als ik me niet vergis is die auteur gespecialiseerd in spionageromans en dat kwam hier duidelijk tot uiting.

Het scenario draait namelijk om een groot complot van een farmaceutische multinational, die een nieuw geneesmiddel tegen tbc laat uittesten in Afrika, met veel doden tot gevolg. Alles natuurlijk uit puur winstbejag, met medeweten en steun van corrupte politici. Waartegen individuën in opstand komen en daarom uitgeschakeld worden.

Je vraagt je af of zelfs multinationals vandaag de dag zo door en door slecht nog kunnen zijn. Of ze dat nog kunnen riskeren, op gevaar af gebrandmerkt te worden door de pers en de publieke opinie. Er gebeurt natuurlijk van alles in de derde wereld: wapenhandel, drugshandel, spionage en oorlog, geknoei met afvalstoffen, corruptie, hongersnood,...
Waarom geen samenzwering van de farmaceutische industrie?

Vooral waren er heel mooie beelden van Afrika, een continent waar ik nog nooit geweest ben en waarvan ik niet weet of dat er nog ooit van zal komen. Van zowel de mensenmassa's en de ellende daar als de natuur. De film geeft een mooi beeld van de machteloosheid en het cynisme van alle betrokkenen, van de politici tot zelfs de hulpverleners, tegenover die ellende.
Het beeld van het zwarte meisje dat niet meemocht op het vliegtuig dat hulpverleners evacueerde uit een dorp dat een rebellenraid onderging, was treffend.
Het raakte ook bij mij een gevoelige snaar. Waardoor de film wellicht zijn doel bereikte.

De Grootste Belg

Gisteren op Canvas naar de uitzending van De Grootste Belg gekeken. Natuurlijk, het is maar een spel en het is moeilijk om de verdiensten van personen tegen elkaar af te wegen. Toch ben ik blij dat 5 van mijn 10 kandidaten de finale gehaald hebben (Eddy Merckx, Jacques Brel, Mercator, Vesalius, Adolf Daens). Dat bewijst dat er rond deze personen toch een vrij grote consensus bestaat. Een aantal anderen voor wie ik gestemd heb, vooral literatoren en schilders, hebben het niet gehaald (Ensor, Memlinck, Van Ostaijen, Guido Gezelle). Bij figuren uit de kunstwereld speelt de persoonlijke smaak natuurlijjk een grote rol.