De Standaard - Vaarwel, blogs!

De Standaard - Vaarwel, blogs!

Kwestie van weer eens lekker tegendraads te zijn! Een waar genot!
Blogs zijn duidelijk out. Maar ze blijven voordelen behouden die het Facebook/Twitter-gedoe niet heeft. Je kan er ernstige gedachten op ontwikkelen. En Google vindt ze toch nog steeds terug. Er komen nog geregeld mensen op mijn blog terecht via zoekopdrachten op Google. Bij Facebook heb je dat niet. Het archief is veel overzichtelijker dan zo'n prikbord op Facebook waar een allegaartje opstaat. Alleen als middel tot sociaal contact is een blog vrijwel nihil meer en moet hij zwaar onderdoen voor andere sociale netwerken.

Mijn blog - die nu toch al bijna 6 jaar bestaat - is niet erg productief meer, maar toch schrijf ik nog eens iets, als mijn drukke bezigheden het toelaten en als ik iets te zeggen heb dat, ikzelf althans, interessant vind. Maar de schrijfsels worden nog nauwelijks gelezen en becommentarieerd, behalve door de automatische link via Facebook.

Kwisvraagje

Potentieel (en actueel) kwisvraagje: wat is de Nederlandse, taaleigen variant van een cut-and-covertunnel (let op de schrijfwijze!)?
Antwoord: een openbouwputtunnel!
Afwachten welke variant het gaat halen.
Ik gok op de cut-and-covertunnel.

Cedits hiervoor gaan volledig naar de dienst Taaladvies van mijn werkgever. Maar ik vond het zelf wel interessant!

En hiermee heb ik toch nog eens iets gepost. Want ik geef toe dat ik deel in de algemene blogmalaise. Het zijn uitzonderingen die nog (veel) bloggen.

En het heeft me niet veel tijd gekost ook. Want dat schijnt het grootste probleem te zijn bij de meesten en ook bij mij: het mag niet veel tijd kosten. Daarom liever Facebook en ander getwitter. Iedereen heeft het drukdrukdruk, ik ook!
We lopen onszelf voorbij in deze tijd van razendsnelle telecommunicatie.

Heeft bloggen afgedaan?

Nu hoort u het eens van iemand anders. Voor de rest is die vroegere zgn. blogosfeer wel zo dood als een pier. Iedereen zit op Facebook en/of Twitter. Maar we laten het niet aan ons hart komen. Soms publiceren we hier nog wel eens iets, al gebeurt dat niet meer zo vaak. Blogs hebben immers voordelen die die andere sociale media niet hebben.

Jow, gewonnen!

Zat vanmorgen in mijn boîte, met de nodige bijlagen, alsof het van Bill Gates himself kwam:

A VOTRE ATTENTION,
NOUS VOUS CONTACTONS PAR CETTE PRÉSENTÉ POUR VOUS INFORMER DE VOTRE GAIN À MICROSOFT LOTERIE CORPORATION.
CECI N'EST PAS UN SPAM NI UN VIRUS, VEUILLEZ TROUVEZ EN FICHIER ATTACHE LA NOTIFICATION DE VOTRE GAIN DE 75.000€ LORS DU DERNIER TIRAGE AU SORT. APRÈS VÉRIFICATION DE LA NOTIFICATION DE VOTRE GAIN EN PIÈCE JOINTE, VEUILLEZ PRENDRE CONTACT AVEC L'AVOCAT ACCRÉDITÉ CI DESSOUS POUR LA PROCÉDURE DE RETRAIT DE VOTRE GAIN. CONTACT DE L'AVOCAT CABINET D’ETUDE JURIDIQUE DE MAÎTRE FRANCOIS PANZANI, AVOCAT ACCRÉDITÉ À MICROSOFT LOTERIE CORPORATION
MAÎTRE FRANCOIS PANZANITEL : 00 22 566 778 386
EMAIL : cabinet.etudejuridique.panzani@gmail.com
CORDIALEMENTLA DIRECTION DES OPÉRATIONS

75.000€? Die zouden goed van pas komen!
Waarom geloof ik dit bericht niet? Een mens zou cynisch worden van dat internet.
Ik vermoed dat die Nigeriaanse oplichtersbende weer actief is. Ze opereren tegenwoordig zelfs via contact apps op Facebook.
En dat er nog mensen zijn die daar intrappen!

Ondertussen maak ik me meer zorgen over die stevige verkoudheid mét keelpijn en lichte koorts die ik opgedaan heb. Midden in de zomer! Het is me mog nooit overkomen. En het komt hoogst ongelegen, omdat ik normaal eind deze week op een fietsvakantie zou vertrekken.

Facebook stalker

Gisterochtend las ik op Facebook in een statusboodschap van een van mijn FB-vrienden dat ze die dag opleiding volgde in het Brusselse kantoor waar ik werk. Ik had die FB-vriendin, een bekende blogster, nog maar één keer IRL ontmoet op een blogmeet in Gent. Dadelijk trok ik op onderzoek uit. Ik slaagde er vlug in het lokaal waar de opleiding plaatsvond te traceren.

Ik wou haar goeiedag gaan zeggen. Ik zou haar eens verrassen. Je Facebook stalker heeft je gevonden, plande ik als begroeting. Misschien. Bij wijze van grap, niet om haar de stuipen op het lijf te jagen. Hoewel. Ik heb slechte ervaringen met dergelijke grapjes. Sommige mensen nemen ze bloedernstig. Maar had ze dan niet zelf op Facebook (via haar gsm en twitter dan nog) moeten meedelen waar ze zich juist bevond?

Ik ben enkele keren gaan kijken of ik haar niet zag tijdens een van de vermoedelijke pauzes. Maar ik merkte haar niet op. Ik kon daar ook niet de hele tijd rondhangen of het klaslokaal binnengaan. En er moet ook nog gewerkt worden.

In de late namiddag controleerde ik mijn privémail. Er zat een berichtje in van haar dat 's middags verstuurd was: Heb ik jou daarstraks niet in de gang gezien? Leuk! Blijkbaar had ik haar ergens mislopen of niet opgemerkt. Maar 't was toch in orde gekomen: zij had mij wel opgemerkt! Aalterse politica gespot hier in de gang, schreef ik als commentaar bij haar statusboodschap op Facebook. Om het goed te maken dat ik haar niet gezien of niet herkend had. Vrouwen durven immers nogal eens van look veranderen.

Naschrift 11.3: ik heb haar ondertussen toch ontmoet en zonder probleem herkend. Onze blogster is namelijk ook kandidaat voor de sp.a bij de verkiezingen van 7 juni. Blijkbaar heb ik haar die ene keer in de gang gewoon mislopen.

Face your Manga

Gezien bij Georgina en Menck (die blijkbaar uit de blogdoden heropgestaan is): Face your Manga!

Ik heb me natuurlijk onmiddellijk zelf ook zo'n mangatar gemaakt. Hier komt het.

Wat vind je ervan?
Ik heb het jullie gemakkelijk gemaakt: je hebt maar te vergelijken met de foto rechtsboven.

Obama in Vlaanderen

Een nieuwe dimensie aan de mantra van Barack Obama.

Gelezen op de weblog van Kathleen Cools: Yes, we can ! Yes, wij kunnen in Vlaanderen ongelooflijk ouwehoeren.

Vind ik ook, ja.

Lees er elke dag de kranten maar eens op na. Ook De Standaard begint mij meer en meer tegen te steken. Die sensationele kop elke morgen als ik mijn krant uit de brievenbus vis. Die doemdenkerij en stemmingmakerij altijd. Wat was het vanmorgen weer? Werklozen kosten al 11miljard. In koeien van letters!

Wat willen die media? Nog meer paniek zaaien?

Wacht maar tot Obama himself naar Tremelo komt. Dan is het hek helemaal van de dam :-)

Spamtasmagasmatron

Gisteren een nieuw Engels woord bijgeleerd: spamtasmagasmatron. Ter illustratie van het fenomeen de foto hiernaast. Het neologisme, dat naar alle waarschijnlijkheid de woordenboeken nog niet gehaald heeft, is een mengsel van spam, phantasm, orgasm en misschien nog andere woorden (matron, magnetron?)

De term komt van Facebook, waar het uiterst gemakkelijk is om een of meer profielen aan te maken die er aantrekkelijk uitzien en dan de mannen te laten doorklikken naar je site, in dit geval een soort contactagentschap. In dit geval via de 'nude pictures' vermeld onderaan de foto.

Dit wordt een echte plaag op Facebook, vooral bij toepassingen die met contact te maken hebben en dat zijn er op Facebook nogal wat. Het is niet voor niets een sociaal netwerk.

Nogal wat mannen werden er kwaad bij. Je kon bij het profiel immers ook opmerkingen schrijven. Iemand schreef I'm sure that surgeon did a great job. Je zou er nog kunnen aan toevoegen dat ook de informaticus goed werk geleverd heeft. Wellicht is er wel het een en ander gephotoshopt bij het creatuur hiernaast.

De spam is precies aan een nieuwe opmars bezig. Ik moet mij dringend een nieuwe spamfighter aanschaffen voor mijn mailbox. 95% van wat ik tegenwoordig binnenkrijg aan mails is spam.

Ook op deze blog krijg ik meer en meer spamcommentaarstukjes binnen, vanavond nog een achttal.

Ook de sociale netwerksites zijn aan een echte boom bezig. Vanmiddag kreeg ik nog een uitnodiging voor een nieuwe sociale netwerksite: Bebo. Ik heb de uitnodiging maar aangenomen, maar ik heb aan één sociale netwerksite (Facebook) wel genoeg. Trop is immers nog steeds te veel!

11 november

11.11.08 001
Originally uploaded by degentsezwijger

11 november. Ik reed met de fiets naar de Westerbegraafplaats in Gent. Er was geen 11 novemberplechtigheid. Die had naar het schijnt plaats in het Zuidpark.

Ik doolde een beetje rond op het kerkhof en genoot (?) van de funeraire kunst. Ik trof er o.a. dit merkwaardig graf vol symboliek aan.

In Antwerpen zijn ze die kerkhoven helemaal aan het ontsluiten op het net. Kwestie van bepaalde merkwaardige graven al dan niet van bekende personen voor het nageslacht (en voor de surfer) te bewaren. Bijvoorbeeld: de virtuele ontsluiting van het Schoonselhof, de bekendste Antwerpse begraafplaats.

Misschien ook voor Gent geen slecht idee? Zodat we bijvoorbeeld zouden weten wie er begraven ligt in dit theatraal en een beetje protserig graf?

De Gentse Zwijger in Wordle

Leuk speeltje ontdekt op andere blogs: Wordle. Dit is het resultaat voor mijn eigen blog. Oordeel zelf. Het is vooral een mix van Amerikaanse presidentsverkiezingen en de Ronde van Vlaanderen. Mijn laatste posts hebben nogal veel gewicht in de schaal gelegd.

Humo of humor?

Op Facebook word je meer en meer bestormd met verzoeken om lid te worden van een bepaalde groep. Een groep is een verzameling surfers met dezelfde doelstelling, politiek, maatschappelijk, cultureel of andersoortig.

Er zitten heel grappige groepen bij. Ik ben o.a. lid van de groepen 'Ik ben blij dat gij in mijn team zit' (uit de tv-serie Het Eiland), 'Si tu reviens j'annule tout' (naar de lotgevallen van Nicolas Sarkozy) en '1.000.000 fans voor forel met botersaus' (Le Plat Préféré). Andere groepen hebben als doelstelling iets of iemand te redden. Zelf heb ik de groep 'Red het Schipdonkkanaal' opgericht om dit lieflijk kanaal tussen Gent en Knokke te vrijwaren van verbreding en industrialisering. Ondertussen heb ik toch al 391 mensen ervan kunnen overtuigen om lid te worden van die groep. Daaronder recent ook de voorzitter van de betrokken actiegroep 't Groot Gedelf. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is iemand die op Facebook een groep opgericht heeft om het te redden.

Andere groepen maken nu al hun stemintenties bekend voor de verkiezingen op 7 juni 2009. Beetje zinloos als je 't mij vraagt. Maar ook ik ben niet ontsnapt aan de sociale druk om mijn intenties dienaangaande op het net kenbaar te maken. Vandaag heb ik zelfs een groep gezien die oproept om op 9 juni 2009 op de SP.a te stemmen. Twee dagen te laat dus. Grappenmakers waarschijnlijk!

Op deze manier ben ik al van talloze groepen lid geworden. Nu en dan schrap ik er een paar om het geheel overzichtelijk te houden.

Maar ik word niet van zo maar om 't even welke groep lid. Ik bekijk het eerst goed, de recente avonturen van een Gents SP.a-gemeenteraadslid die in de gemeenteraad voor een uitbreiding van de parkeertarieven in Gent gestemd had en op Facebook lid werd van een groep die dit aankloeg en het stedelijk parkeerbedrijf uitschold voor zakkenvullers. Mij zal het niet overkomen!

Vanuit progressieve hoek word je op Facebook wat om de oren geslagen met groepen allerhande. Recent heb ik een uitnodiging afgeslagen om lid te worden van de groep GEEN HUMO(R), tegen het feit dat het weekblad HUMO uit de rekken genomen is vanwege enkele getrukeerde pornofoto's van politiebaas Koekelberg en zijn secretaresses. Een aantal gelijkaardige groepen klagen ook het gebrek aan persvrijheid aan.

Ik vind dat de persvrijheid niet onbegrensd is. Ik vind de HUMO-foto's vrij wansmakelijk. Weinig humor aan, eerder HUMO, dus nogal redelijk belust op sensatie. Ik zou ook niet willen dat er dergelijke foto's van een familielid, van mijn partner of, nog erger, van mezelf gepubliceerd werden. Je kan mensen niet zo maar om 't even wat aandoen onder het mom van humor. Er zijn grenzen.

Ik sta dan ook achter de rechterlijke uitspraak. In de progressieve hoek sta ik met dat standpunt blijkbaar vrij geïsoleerd. Misschien ben ik al een oude zeurpiet aan het worden.

Naschrift: nauwelijks had ik dit neergeschreven of ik kreeg al een uitnodiging om lid te worden van Merci Wannes, ter ere van de zanger die nog maar anderhalf uur tevoren overleden was. Uiteraard heb ik die uitnodiging wél geaccepteerd.

Obama-nacht

Wat een nacht gisteren. Ik wou opblijven tot de eerste uitslagen van de Amerikaanse presidentsverkiezingen binnenwaren en de richting die de uitslag zou uitgaan ongeveer vastlag.

De uitslagen lieten langer op zich wachten dan verwacht. Pas vanaf een uur onze tijd liepen de eerste resultaten binnen. Het was spannender dan de peilingen aangegeven hadden. McCain hield aanvankelijk goed stand in een aantal swing states op de grens tussen Noord en Zuid: West Virginia, Virginia, Ohio, Indiana, North Carolina. Ik vreesde bij momenten echt dat Obama het niet ging halen en McCain, tegen alle voorspellingen in, toch president zou worden.

Het was echt onuitgegeven: ik volgde de uitslagen op het net bij CNN. Ik vernieuwde voortdurend een landkaart met alle staten, het percentage getelde stemmen en de krachtverhouding. Nu en dan schakelde ik over naar De Standaard Online. Of naar Facebook, waar een groot aantal van mijn virtuele FB-vrienden de verkiezingsuitslag ook volgden en via hun statusboodschap commentaar gaven. Zonder uitzondering supporterden ze allen voor Obama.

Het werd half vier en er was nog geen zekerheid. Ik besloot te gaan slapen, maar na een goed kwartier zat ik weer voor mijn scherm. Rond vier uur haalde Obama volgens CNN Ohio binnen met zijn 20 kiesmannen. Mathematisch kon het nu bijna niet meer foutlopen, ook al slonk de voorsprong van Obama in Florida en North Carolina. Dan volgden o.a. New Mexico

Rond half vijf dommelde ik dan toch in. Gelukkig want ik moest er om zeven uur uit. De ochtend bracht de definitieve zekerheid. Het werd een lange dag op kantoor.

Vanavond op het VRT-nieuws vreugdetaferelen in Amerika. Ik hoorde de nieuwe president bijna voor het eerst speechen. Een schitterende overwinningspeech. Heel knap. Typisch zwart. Deed me denken aan Martin Luther King. Aan gospelmuziek ook.

Euforie alom. Yes we can!

Moge de stemming er zo blijven. Was het bij ons ook maar zo!

Nieuws.be

Onlangs gemerkt dat berichten op mijn blog gecapteerd worden door een algemene nieuwssite, die ook berichten van bloggers brengt: http://www.nieuws.be/

Ik vond het eerst wat raar, maar alles wel beschouwd: het zijn extra lezers. En die kan ik wel gebruiken sinds enkele mensen die hier vooral vorige winter en lente het mooie weer maakten afgehaakt hebben. Ze doen dus maar op. Ik voel me vereerd dat ze mijn blog opgenomen hebben.

Gisteren staking uitgeroepen door het ACOD. Ik heb meegestaakt, omdat ikzelf vakbondsafgevaardigde ben en mijn vakbond niet in de steek wou laten. Maar het was tegen mijn zin. Het lijkt me niet echt verstandig. Men zal er waarschijnlijk weinig mee bereiken ook. Het is een nutteloze machtsontplooiing. Een potje nodeloos armworstelen op een slecht ogenblik.

Het is stilaan duidelijk dat er harde tijden voor de deur staan in de nasleep van de financiële crisis. Wie zal er de factuur van die staatsinterventies betalen ? Bovendien dreigt de economie te gaan sputteren. Er zullen minder investeringen zijn, aangezien de banken minder of niet geneigd zullen zijn om kredieten te verstrekken. Ik denk niet dat er in die context budgettair veel ruimte is om iets aan de koopkracht van de mensen te doen. Je moet realist blijven, ook als vakbond.

Laat ons hopen dat het niet allemaal nog veel slechter zal worden. Scenario's als in de jaren 1930 doemen op.

Terug van weggeweest

Pas terug van een tiental dagen Frankrijk. Ik had het nodig om er even uit te zijn.
Ik ben vertrokken met een zeer bezwaard gemoed (zie o.a. vorig bericht en aanverwante omstandigheden). Het heeft me goed gedaan.

Tien dagen geen e-mail, facebook, internet in het algemeen: fantastisch! Bovendien heb ik enkele jaren geleden een goedkoop gsm-abonnement genomen. Ik was vergeten dat ik daardoor niet internationaal kon bellen. Resultaat: compleet niet bereikbaar! Wow! Wat een verademing! Natuurlijk heb ik een tweetal keer vanuit mijn hotelkamer een naast familielid opgebeld. Dat van dat gsm-abonnement ga ik toch maar veranderen. Er zal maar eens iets gebeuren tijdens je afwezigheid. Maar een pc of zo neem ik niet mee op reis. Ik heb trouwens toch nog geen mobiel internet. En een i-phone heb ik niet.

Het was een totaal geïmproviseerde reis. Ik ben gewoon in mijn auto gestapt. Ik wist ongeveer in welke richting of tot waar ik ging rijden, maar de rest was pure improvisatie. De impuls van het moment vaak. Beslissingen op kruispunten en zo. Very much myself!

Verslagje volgt.

Twunchen

Nieuw woord: twunchen.

Betekent lunchen met twitteraars. Twunchen dus. Collega Tantieris heeft me daarover wijs gemaakt. Meer informatie vind je hier

Ik heb een account op Twitter, maar gebruik die niet meer. Heb zelfs de updates van mijn blog verwijderd. Vind het een vrij zinloze activiteit.

Facebook daarentegen schijnt aan een revival toe. Nadat ik in de lente niet anders dan negatieve kritiek over Facebook las en hoorde en het zelf ook niet veel meer gebruikte en verschillende van mijn facebook-vrienden ook niet, zijn er sinds een kleine maand weer een hoop nieuwe gebruikers. Sommige van mijn vrienden zijn ook opnieuw biezonder actief geworden op Facebook. Ik dus ook. Een beetje. Hoewel ik sommige van die spelletjes vervloek waar je massa's tijd mee verliest, omdat je niet onder wil doen voor je vrienden.

Er is nogal wat interesse vanuit het politieke milieu ook. Een rist nieuwe politici heeft nu ook een account op Facebook. Is dat omdat ze verkiezingen voelen aankomen? Wie zal het zeggen?

Ik heb nu ook een account aangemaakt op LinkedIn, maar er staat nog niet veel op.

Lurkers

Ik heb onlangs de kaap van 20.000 bezoekers gerond, ten minste volgens Belstat. De laatste tijd krijg ik hier, enkele uitzonderingen daargelaten, vooral lurkers op bezoek. Zou het de tijd van het jaar en het mooie weer zijn? Het woord is ook voor mezelf nieuw, vandaar een beetje uitleg:

Lurker :

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een lurker is een persoon die op Internetforums, chatrooms, BBS-en, Usenet of Wiki's alleen mee leest, maar zelf (bijna) niets bijdraagt.

De term is terug te voeren tot midden jaren '80, toen de meeste mensen nog geen toegang hadden tot Internet, maar er al wel gebruik werd gemaakt van BBS-chatrooms en forums en nieuwsgroepen van Usenet.

Veel van deze nieuwsgroepen, chatrooms en forums raden nieuwelingen aan eerst een tijdje mee te lurken, om zo een goede indruk te krijgen van de cultuur en netiquette van de gemeenschap om zo te voorkomen dat er "domme" vragen worden gesteld.

Binnen het lurken kent men een aantal groepen; de eerste is geheelonthouder, dat wil zeggen dat deze helemaal nooit iets toevoegt. De tweede is iemand die zelden iets bijdraagt, slechts af en toe dus, de derde is een persoon die wel in bepaalde nieuwsgroepen, chatrooms of forums iets bijdraagt maar in andere alleen lurkt. Wanneer een lurker plots echt gaat bijdragen na een tijd lurken noemt men dat ontlurken. Dit kan echter ook van tijdelijke aard zijn. Men kan na actieve periode ook weer in de lurkmode gaan.

Overigens stap ik over van Belstat op Sitemeter. Ik krijg te veel spam binnen via die Belstat-statistieken. Ik ga nu en dan ook eens kijken bij Google Analytics, voor uitgebreidere bezoekersgegevens, maar niet vaker dan eens per week.

Blogmalaise

Na de fratsen van Muggenbeet, die dreigde te stoppen met bloggen tenzij er opeens dertig supporters opstonden, is er nu een andere bekende blogster die het bloggen ineens niet meer ziet zitten. Probleem schijnt vooral een te veel aan lezers en succes te zijn, waardoor ze onmiddellijk afgerekend wordt op wat ze schrijft, ook op haar werk.

Tales from the Crib, ofte blogster Lilith, kwam onlangs nog in het nieuws omdat ze samen met Kerygma de wijvenweek opzette, een uiterst succesvol initiatief, waaraan ikzelf trouwens ook deelgenomen heb, zij het een beetje clandestien.

Terzijde: ik heb tijdens die wijvenweek verschillende keren geprobeerd een reactie op Liliths blog te plaatsen, maar het is me nooit gelukt. Ook nu probeer ik al een drietal keer te reageren op haar stopplannen, maar niks. Dat is nu al zeker zes keer dat (vermoedelijk) haar spamfilter mijn reactie tegenhoudt. Ik heb al iets tegen moderatie van comments, maar dit slaat echt wel alles!

Ik heb ook nog weet van andere gevallen van bloggers die het bloggen ineens wilden stilleggen of van problemen tussen mensen vanwege bloggen.

Zijn deze gevallen symptomatisch voor een algemene malaise in het blogwereldje?
Of is het verschijnsel enkel te wijten aan lentemoeheid?

Spaans benauwd...

Hier volgt de gastblog van Patrick in het kader van het gastblogger-stokje uitgeworpen door e-Mino.

Spaans benauwd….
…..kreeg ik het toen 'De Zwijger' mij aan zijn stokje lijmde.
Ik, de letterplebejer, gastbloggen bij een literair talent?
Weigeren? Neen, zo breed mocht ik mijn onbeschoftheid niet etaleren.

Ik bleef beven en werd bovendien voortdurend herinnerd aan mijn opdracht door het zondagse radionieuws. Ja, ja het ging steeds weer over de kanaalfeesten en we kennen toch mijnheer zijn groen engagement.

Elk nieuwsbericht werd dus een speldenprik die me aan 'De Zwijger' deed denken en vertwijfeld zocht ik naar een onderwerp. Wat moet ik schrijven en waarover?
Welnu, hiermee is het denk ik volbracht.

P.S. Ik ga nu maar met lieve jongens, als ontspanning, aan close-combat doen.

WEG MET DE ANGST

Bedankt voor deze moedige gastblog, Patrick! Je vleit me al te zeer! De Kanaalfeesten en de VZA (Vlaamse Zelfhulpgroep van Angsthazen) zullen je eeuwig dankbaar zijn!

Over stokjes, amateurs en een blogosfeer

Speels maar serieus is de eerste die gevolg gegeven heeft aan het gastblogger-stokje, dat ik ondermeer aan hem doorgegeven heb. Bedankt voor de snelle reactie! Hier volgt de tekst van zijn gastblog:

De Gentse Zwijger nodigt me uit om deel te nemen aan een nieuw soort stokje: ik schrijf een gastbijdrage, en nodig drie andere bloggers uit om een gastbijdrage voor mijn blog te schrijven. Een uitstekend idee. Als er één ding is dat bij mijn weten ontbreekt aan onze "blogosfeer", dan is het nog wel die blogosfeer zelf! Dat wil zeggen, ikzelf ken verschillende blogs waar geregeld iets te beleven valt, maar communicatie en uitwisseling van ideeën *tussen* die blogs - daar lijkt me nog veel werk aan te zijn.

Ongetwijfeld is dat voor een stuk ook onwetendheid. Zo schrijft "De Gentse Zwijger" zelf in een soortgelijke gastbijdrage over Eve :

"Deze blog doet immers te veel denken aan de 18de-eeuwse salons van de Verlichting, waar grote geesten debatteerden over de meest verheven onderwerpen van maatschappelijk, wetenschappelijk, filosofisch en cultureel belang. In gedachten zie ik Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Diderot en de anderen hier soms rondwaren, druk causerend."

Kijk toch eens aan! En zeggen dat ik net zelf naar dat blog had verwezen omdat het (steeds volgens mij) zeer terecht een oproep tot uitwisseling van kennis had gelanceerd. We zijn uiteindelijk allemaal (quasi-)amateurs in de onderwerpen die ons interesseren, en de mogelijkheid om ideeën uit te wisselen is precies wat blogs bieden. Ik moet Eve zelf maar eens wat meer gaan volgen, want het lijkt niet uitgesloten dat ik op zoek ben naar iets dat al lang net voorbij de lengte van mijn eigen neus onder mijn ogen ligt.

Het wordt helemaal interessant als we zien dat de Zwijger Eve een beetje verder tot een "rood bastion" uitroept (en zichzelf tot een Vlaamse progressief)! Als je weet dat ik mezelf filosofisch tot het "kritisch rationalisme" reken, en economisch tot de liberalen (zij het niet in partijpolitieke zin) dan zie je meteen stof genoeg tot discussie. Het is overigens dat kritisch rationalisme dat mij hier het cruciale punt lijkt.

Zeer zeker houden mensen als ik vast aan ideeën als "vrije markten" en "minimale overheden" en "het Westen heeft het beter gedaan dan de rest" - wat iets héél anders is dan "heeft de rest geplunderd"... of wat had je gedacht? Maar onder "kritisch rationalisme" ben je heus niet verbaasd te ontdekken dat er grenzen zijn aan je theorieën en beperkingen aan je ideeën: wel integendeel. Wie wel eens bij mij passeert heeft al lang gezien dat uitgerekend die grenzen me vaak veel interessanter lijken dan de zoveelste viering van het eigen gelijk - waar we immers toch al overtuigd van zijn?

Maar daarmee ligt de intellectuele uitdaging wel op tafel. Hoe zit dat precies aan "de andere kant"? Vaak heeft de linkerzijde die ik te zien gekregen heb alvast Marx gelezen. Veel erger is dat ze vaak *niets anders* dan Marx hebben gelezen. Nu geloof ik heus wel dat dat ligt aan wat ik te zien heb gekregen, en niet aan "de linkerzijde" als zodanig. De uitdaging is dan of nadenkende mensen, aan beide kanten van het spectrum, elkaar iets kunnen vertellen. Zou dat geen mooie verbreding zijn van wat we momenteel hebben aan blogosfeer?

Bedant voor je kritische en zeer intellectuele bijdrage, Speels maar Serieus! Rest nu nog enkel diezelfde opdracht op je eigen blog door te geven aan andere bloggers naar keuze.

Gastbloggen-stokje

Zonet is mijn gastblog bij Els Van Eeckhaut online gekomen onder de spraakmakende titel De Gentse Zwijger spreekt!

Die gastblog is een stokje gelanceerd door de bloggende jurist (of is het juristende blogger?) e-Mino. Op zijn blog vind je alle regels i.v.m. dit gastblogstokje.

Zelf stuur ik het stokje door naar drie blogs waarnaar ik nog nooit een stokje geworpen heb (en ook nog geen van de andere gastbloggers) Goed van mij, niet?

Het zijn: Binnenstebuiten, Patrick en Speels maar Serieus. Ziezo mensen, laat die teksten maar komen!