De Gentse Zwijger stript (alweer)

uitzicht vanuit mijn studeerkamer in de lente
Originally uploaded by degentsezwijger

Lang geleden dat iemand nog eens een stokje deze richting uit gegooid heeft. De dader heet Georgina. De opdracht luidt: noem zeven dingen die men nog niet over je weet en geef die opdracht door aan zeven andere bloggers.

Georgina is een sympathieke meid die ik toch al een tijdje ken, virtueel dan. Maar mijn eerste gedacht was toch: ze kunnen me wat. Iedereen die mijn blog nu en dan bezoekt weet dat het een life blog is. Dat de realiteit nooit ver weg is. Ik heb hier al zo veel over mezelf prijgegeven dat ik me afvroeg of zo'n stokje aannemen nog wel zin heeft. Ik heb hier al veel geschreven over mijn politiek engagement, misschien tot vervelens toe. Over mijn passie voor fietsen en wielrennen. En ik wil toch ook wel een beetje afstand houden. Het is niet de bedoeling dat ikzelf hier keer op keer gedissecteerd word. Langs de andere kant heb ik ook al enkele keren last gehad met anderen die vonden dat ik hun privacy schond.

Maar dan dacht ik what the hec? Ik kan Georgina of all persons toch niet teleurstellen? Ik neem het stokje dan toch maar aan, al ga ik me niet strikt aan de regels houden. Zeven is misschien wel een heilig getal, maar daar heb ik verder maling aan. Ik ga het stokje ook aan geen zeven anderen doorgeven, want dat zijn er te veel.

Wat is er nog zo interessant aan mezelf dat nog niet op deze blog vermeld werd? Misschien dat ik binnen enkele weken vijftig word? Een halve eeuw. Toegegeven, het is oud voor een blogger. Maar ik ben nog jong van geest. En de meesten geven me jonger. Al heb ik van die typische leeftijdsproblemen. Mijn eeuwige gevecht met het buikje bijvoorbeeld. Eind vorig jaar heb ik weer eens een hele tijd streng gedieet. Veel gesport, vooral gefietst. Maar de eerst maanden van dit jaar heb ik me zo goed laten gaan dat het effect daarvan alweer vrijwel volledig teniet gedaan is en ik zo goed als mag herbeginnen. Grote schuldige: onder andere mijn voorliefde voor wijn. Een hobby die een andere grote hobby, fietsen, tegenwerkt. Ik ben ook een nogal grote eter en heb de laatste tijd nauwelijks nog gesport, zeker omdat ik nu al een zestal weken met een chronische verkoudheid opgescheept zit.

Ander markant gegeven: ik ben nog steeds vrijgezel. Ik weet niet of dat nog gaat veranderen. Ik heb de hoop niet opgegeven dat ik mijn sprookjesprinses ooit nog tegenkom. Maar als je al je hele leven vrijgezel bent, afgezien van enkele latrelaties die nooit een lang leven beschoren waren, dan zal een duurzame relatie aangaan wel niet makkelijk zijn.

Een recente revolutionaire verandering in mijn leven: na een verblijf van ca 25 jaar in het centrum van Gent ben ik tweeëneenhalf jaar geleden naar De Pinte verhuisd. Ik had behoefte aan wat meer ruimte, wat meer natuur, wat minder drukte ook. Maar ik moet toegeven: het begin was moeilijk. Een hele aanpassing van de stad naar een zeer rustige, vrij landelijke gemeente als De Pinte. Een residentiële slaapgemeente waar weinig of niets te beleven valt. Wel mooi en ook heel rustig. Een ietsje te. Niet voor niets blijkt 1/3 van de inwoners van De Pinte uit 60+'ers te bestaan. En als je gewoon was om even je deur uit te stappen en al onmiddellijk in de Veldstraat in Gent te belanden. Of op de Korenmarkt of de Graslei... De kalmte en de rust: je moet er echt wel aan wennen!

Maar het is hier prachtig wonen. Ik woon hier vrijwel in het centrum van het dorp, op nauwelijks 100 meter van de kerk. Overal rondom het huis is open ruimte. Aan de oostzijde is er een braakliggend perceel. Aan de andere kant is er een bungalow. Achter het huis een tuin en daarachter nog een tuin, gevolgd door een bomenrij. Als het zo mooi weer is als de laatste weken is het huis langs alle kanten vol zonlicht. Dat maakt veel goed. Dan mis ik het stadsgewoel niet meer. Bovenaan een fotootje van het uitzicht vanop mijn studeerkamer. Dat uitzicht is onlangs sterk veranderd door die bomen die aan het bloeien geslagen zijn.

En het centrum van Gent is maar 10 kilometer ver. Ik leg de afstand zelfs in de winter geregeld met de fiets af, tenzij bij hevige regen of sneeuw. Het is nog doenbaar. Bij het terugfietsen van bijvoorbeeld een avondje Gentse Feesten heb ik wel al enkele keren gesakkerd en gewenst dat het een paar kilometer korter fietsen was.

Maar de tuin vergt ook veel onderhoud. Ik doe het graag, maar het is vermoeiend en tijdrovend, zeker voor iemand die dagelijks naar Brussel pendelt. Zo heeft alles zijn voor- en zijn nadelen.

Zo ik hoop dat dit volstaat en dat ik mezelf alweer voldoende blootgegeven heb.

Laat ik het stokje doorgeven aan enkele bloggende gewezen of nieuwe partijgenoten en/of politici, al dan niet in spé: Jethro Mortier, Wim Dewaele en Christophe Ramont. Ze zien maar of ze er bij de aanvang van deze campagne tijd voor hebben.

Kwinkslagen

Het is momentel héél kalm in de blogosfeer vind ik. Er zijn weer verschillende bloggers gestopt: Menck/Mohow, Patrick, Vuur... Andere blogs staan op een laag pitje: de anders zo grote mond van Zapnimf zwijgt al een tijdje. De eens zo productieve en creatieve blog van Els sputtert al sinds de zomer op een veel lager toerental. Bloggen lijkt een beetje out te zijn. Facebook daarentegen boomt.

Dat neemt niet weg dat ik onlangs nog eens getagged werd. Dat is de nieuwe naam voor een stokje. En als een Haspengouwse schone je tagt, dan kan je toch niet weigeren?

Het is wel een moeilijk onderwerp waar ik even over moeten nadenken heb: som zes "persoonlijke" kwinkslagen op.

Ik ben doorgaans niet echt de joker van dienst, die de mensen voortdurend met kwinkslagen om de oren slaat. Ik kan leuk uit de hoek komen, maar ben niet echt een moppentapper.

Ik hou wel van ironie. Ik "zwans" nogal graag. Mensen een beetje plagen of een beetje jennen, dat gaat er bij mij ook nogal in. Er nog een schepje bovenop doen. Al moet je daarmee opletten dat je niet te ver gaat. Sommige mensen hebben lange tenen.

Zes kwinkslagen is ook nogal veel. Ik ben daarom te rade gegaan bij iemand die me van kleinsaf nogal goed kent en die soms afgezien heeft met mij.

1. Ik zat als peuter bovenaan de trap, waarvan mijn moeder de leuning aan het schilderen was, toen de telefoon ging. Niet aankomen, gebood ze me, terwijl ze naar haar verfpot wees. Raad eens wat ik gedaan heb toen dat telefoongesprek mij wat al te lang duurde? Juist! Een flinke trap tegen die verfpot gegeven, zodat die helemaal de trap af viel viel en de vloerbekleding van de trap wit bekladde.

2. Een andere keer heb ik diezelfde persoon minutenlang laten zoeken naar muizenvergif, dat ik de hele tijd in mijn handen geklemd hield. Pestkopje in die tijd, niet? Kwinkslag of niet, ik geloof dat ik gewoon een draai rond mijn oren gekregen heb, net zoals die andere keer.

3. Ook nog uit mijn kleutertijd: er was toen een populair liedje Wie heeft er suiker in de erwtensoep gedaan? op de melodie van Yellow Submarine van The Beatles. Elke middag wachtte ik met mijn zusje op mijn vader in de refter van zijn school. Van de kok kregen we telkens een suikerklontje. Daarna gingen we naar huis eten. Het populaire radioliedje bracht me een keer op het idee dat suikerklontje op te sparen om thuis in mijn soep te doen. Ik was toen al nogal experimenteel aangelegd. Echt een kwinkslag was dit niet. Meer een experiment. Maar wel een dat me duur te staan gekomen is. Want ik heb dat bord soep moeten opeten tegen heug en meug. Allesbehalve lekker, die gesuikerde soep! En het was niet eens erwtensoep, maar tomatensoep.

4. Tot daar mijn kleutertijd. Tijdens mijn schoolgaande jeugd heb ik wel de nodige kwinkslagen uitgehaald. Wie niet? Sommige zijn me duur te staan gekomen. Al bij al viel ik nog wel mee. Zo'n deugniet was ik niet. Op sneeuwklassen heb ik in een Oostenrijks dorpje in de buurt van Ramsau wel eens de kerkklokken geluid.

5. Soms moet je voorzichtig zijn met kwinkslagen. Er zijn gevoelige onderwerpen. Sommige mensen kunnen van sommige personen veel hebben en van andere niet. Een holebi-vriend was eens in groep aan het vertellen over parkeerproblemen die hij met zijn auto gehad had. Het is je waarschijnlijk al veel overkomen dat je auto verkeerd geparkeerd stond, wierp ik ertussen. Verkeerd Geparkeerd is of was de naam van een holebivereniging voor jongeren. Hij kon er niet mee lachen en reageerde nogal gepiqueerd.

6. Enkele jaren gelden was er in het nieuws een anecdote over de Amerikaanse president Bush, die tijdens een belangrijke internationale vergadering een briefje doorgegeven had dat hij moest plassen. Enkele dagen later hadden we op kantoor afdelingsvergadering. Er was een pauze voorzien, maar de chef bleef maar doorgaan en doorgaan. Ik kreeg het op mijn heupen, maakte een kattebelletje en schreef I have to go to the bathroom - Can we take a break? Dan gaf ik het papiertje door. Het bereikte de chef. Die dacht dat het van een van de vrouwelijke collega's afkomstig was. Hij nam het bericht au sérieux en brak zijn uiteenzetting af.

Oef! Nu nog de 'tag' doorgeven.
Enkele blogs waarmee ik recent kennismaakte: Chelone, Satur9's World, DP Spot.
Els om haar wat aan te porren.

Te nemen of te laten. Alstublieft!

Sensueel stokje

Een keukentafel gooide een tafelpoot in mijn richting. Een stokje dus. Meer bepaald een zintuiglijk stokje. Een top 3 van elke zintuiglijke gewaarwording. Een zekere Apostel Dert13n heeft er nog de minst aangename ervaring met dat zintuig aan toegevoegd. Hier gaan we dan:

Nasale gewaarwordingen (ik moet, als Gentse Zwijger, toch een beetje speciaal zijn in mijn terminologie, nietwaar?):

• Zeelucht, berglucht en boslucht. Op dezelfde voet, met een lichte voorkeur voor zeelucht. Niet enkel nasaal, maar ook respiratoir natuurlijk.
• De geur van verse koffie en warmgebakken koeken op een zonovergoten ochtend.
• De geur van bloeiende seringen of andere felruikende bloemen.
• Ik heb een hekel aan sommige bruine kroegen waar de rook zo te snijden is dat het er als niet-roker (of liever ex-roker) echt niet te harden is.

Smaken:

• De smaak van mijn lief haar lippen (dat was een makkie!)
• Ik hou van een goed wijntje. Een chablis bijvoorbeeld smaakt heerlijk. En al die andere goede wijn, te veel om op te noemen. Bovendien nog veel te veel te ontdekken op dit gebied.
• Ik ben niet moeilijk wat eten betreft. Ik hou van vis én vlees. Ik heb echter een grote voorliefde voor lamsvlees. En als ik hier toch reclame moet maken: het zelfgekweekt lamsvlees van slagerij Zwaenepoel in de Donkersteeg is van uitstekende kwaliteit. Wel vrij prijzig. De goedkopere lamsbouten van Nieuw-Zeelandse origine uit de Delhaize zijn ook wel te vreten.
• Ik hou niet zo erg van allerlei zoetigheden, zoals te zware taarten met te veel suiker, marsepein en dergelijke.

Auditieve prikkels:

• Ik hou erg van Mozart, maar ook van andere modernere, goede muziek (zie voorgaande posts). Een van mijn laatste ontdekkingen in de klassieke muziek: Monteverdi, wiens opera Orfeo ik vorige zomer zag in Brugge en die me ook muzikaal uitstekend beviel. Laatste ontdekkingen in de popmuziek: o.a. Amy Winehouse (uitstekende stem, uitstekende sound).
• Wat je op een warme, stille zomeravond in mijn tuin hoort (als de buren niet te veel lawaai maken, maar dat gebeurt hier haast nooit, en er niet te veel verkeer voorbijraast, dat gebeurt af en toe).
• Het kirrende geluid van zeemeeuwen 's avonds en 's nachts in een of ander Frans badstadje.
• Hates: (op het gevaar af van kindonvriendelijk of onverdraagzaam genoemd te worden) een ochtendlijke treincoupé vol met taterende schoolkinderen , terwijl jij rustig je krant wil lezen. Er zijn er nog: mensen die te luid gsm'en op de trein, op restaurant, ...

Visuele prikkels: hier kan ik kort zijn. Er is immers zoveel.

• Vrouwen
• Kunst
• Een zonsondergang aan een mooie kust in de zomer
• Negatief: allerlei vormen van visuele vervuiling. Hoogbouw in beton en staal. Er zijn hier mensen in De Pinte, Zevergem en Eke die op het verkeer van de E17 moeten kijken, weliswaar vanop afstand. In bepaalde stukken van Drongen heb je dat ook met de E40. Moet vreselijk zijn. In Gent zelf heb je dat met de verkeerswisselaar van Zwijnaarde.

Huid/voelen:

• Alle strelingen
• Het gevoel van verse lakens
• Bij een knapperend haardvuur zitten met een kop warme chocola, na een lange natuurwandeling door de vrieskou en de sneeuw (dit is meer een geval van synesthesie, een min of meer constante verbinding tussen waarnemingen en voorstellingen uit verschillende zintuigsferen, zo heb ik toch mijn specialleke)
• Hates: hoe je huid soms aanvoelt na een nachtje zwaar stappen.

Voilà! Mijn keuze, op een drafje. Misschien dat ik er een volgende keer lichtjes anders over denk. Zekers heb ik het een en ander vergeten. Hoewel ik toch wel een goed uur zoetgeweest ben met dit stukje.

Wie o wie zal ik dit stokje sturen? Niet aan Georgina, want het is ondertussen wel al duidelijk dat die daar toch niet veel meer mee zal uitvoeren, driewerf helaas! Ik stuur het stokje in de richting van:

• Beau, een jonge belofte die ik niet zo lang geleden ontdekt heb via zijn schrijfsels voor Gentblogt en die blijkbaar in een creatief dipje zit volgens zijn laatste blogberichten.
• Els, een vaste waarde en bovendien moet ik mijn kartelpartner te vriend houden.
• Tantieris, wiens blog ik af en toe volg, die zeker niet slecht schrijft en wie ik nog nooit een stokje gestuurd heb.

Stokjes

Het regent hier stokjes! Het boekenstokje dat door de blogosfeer waart is eindelijk ook bij mij terechtgekomen via Satur9's World, een blog die ik nog niet eens ken, al weet ik dat het één van de vrienden van Gentblogt is. Nog een blog dus die ik eens zal moeten leren ontdekken.

Per toeval ontdek ik dan nog dat Patrick wil dat ik een ode schrijf aan uitgeefster Angèle Manteau, die onlangs overleden is. Daar zal ik nog eens over moeten nadenken.

Nu dan het boekenstokje. Ik ben nog steeds bezig aan Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus. Het is meer treinlectuur. Thuis verdoe ik te veel tijd op het net om nog te kunnen lezen.

De opdracht dan.

1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence
3. Post the next 3 sentences.

Probleem: het zal niet gaan! Ik tel op die bladzijde 123 in die softcover uitgave van Het Jaar van de Kreeft in het totaal maar een viertal zinnen. Of zelfs nog niet. Ter illustratie: de tweede (volledige) zin: Toni rukte hem naar boven, sloeg haar voeten om hem heen, de zon werd lauwer, de grond deinde en toen gromde zij, een gejuich dat onderdrukt werd in haar keel, het vertrouwde, lage, lieflijke, lange, wegebbende geknor alsof een hevige pijn wegtrok.

Volstaat dit ter illustratie? Andere en betere dus. Ik bedoel: boeken met meer zinnen per bladzijde.

Ik heb hier in mijn bibliotheek nog een omnibus van Louis Paul Boon liggen. Met De Kapellekensbaan, Eros en de Eenzame Man, Wapenbroeders, Het Nieuwe Onkruid en 90 Mensen. Ooit gekocht in boekenclub ECI.

Pagina 123 dus. Vijfde zin en daarna drie volgende zinnen posten.

Dat wou hij niet geloven: ik ben nog altijd maagd, zei ze. Hij bracht haar tonelen in herinnering, waarin ze allen zat overhoop waren geweest: dat geeft niet, zei ze. Gij zijt met hem alleen op een gemeubileerde kamer geweest, zei hij.

Voilà! Enkele mooie staaltjes van de Vlaamse literatuur. Wie heeft dat boekenstokje nog niet gehad?

Ik stuur het naar enkele minder bekende blogs (die wel op mijn blogroll staan): Kreziekat, Kimmeke en Xplo.

Oude foto (stokje)

Georgina heeft me een stokje gestuurd met als thema "oude foto", als ik dat goed begrepen heb (dit is voor mij het eerste stokje ooit, dus weet ik niet of ik dat goed doe).
Deze foto toont mijn zusje en mij een 40-tal jaar geleden. Goed zo?
Bedankt, Georgina!

Was ik niet lief, destijds? :-)

Ik stuur deze oude foto naar mijn blog en verder naar
Eilandman (een mysterieuze zielsverwant, die ik verder niet ken, behalve een klein beetje van ver van het net en dat hij van Gent is en hetzelfde gestudeerd heeft als ik), Cajiente (een mooi en sympathiek meisje dat ik verder ook van geen haar ken, behalve een klein beetje van haar blog) en Frank Bombeke (een politieke verwant die ik wel ken en waarmee ik dikwijls clash, maar die me toch telkens weer op de hoogte brengt van wat er op de wereld verkeerd loopt, vandaar deze sympathiebetuiging!)

Naschrift: er is gisteravond (tja, vrijdagavond!) het een en ander misgelopen met het inscannen van die oude foto en met het doorgeven van het stokje. Ik kreeg de foto niet in jpeg-formaat. Bij deze is alles rechtgezet.