Gentse Feesten Follies

De Gentse Zwijger is al tamelijk veel naar de Gentse Feesten geweest dit jaar. Ik heb het nog niet echt bont gemaakt, al begint het feestgedoe stilaan toch zwaar te wegen. Voor twee-drie uur in de ochtend ben ik niet thuis en ik blijf op mijn gewone uur wakker worden, tussen zes en zeven dus. En dan die alcohol erbij! Stilaan krijg ik het gevoel dat ik luciferhoutjes onder mijn ogen mag steken.

Veel optredens heb ik nog niet gezien. Meestal wandel ik maar wat rond om de sfeer op te snuiven en hier en daar te genieten van wat straatambiance. Of kom ik iemand tegen en gaan we zwaar aan de rol.

Gisteravond heb ik dan toch een optreden gezien. Een zaaloptreden nog wel! En wat voor een optreden: een travestieshow! Dit voor de eerste keer. Enkele dagen geleden werden er op het Veerleplein aan het Gravensteen folders uitgedeeld voor een show van een Antwerpse travestiegroep, Cabaret Follies, in een zaal in Rooigem. Met een gastoptreden van onze eigenste Gentse Dille, die naar verluidt in ruzie ligt met zijn Gents gezelschap Folles de Gand.

Ik had nog nooit een live optreden van een travestiegroep gezien. En ik dacht waarom niet eens keer? Inhibities zijn er toch om ze te verliezen? En Gentse Feesten, dat is toch ook een beetje carnaval?

Ikke dus daarheen. En ik heb er geen spijt van gehad, want het avondvullende optreden viel reuze mee! De opkomst was matig. Blijkbaar speelde de concurrentie van de Folles de Gand, toch een product van eigen bodem. De dames waren al wat rijper, voller, van het divatype. Met de 55-jarige Miss Lucifer als leading lady. En onze Dille is ook al niet meer van de jongste. Al bracht men mij in verwarring, omdat er ook een dansgroep met een drietal jonge, bevallige, echte (of laat ik zeggen natuurlijke) dames steun verleende aan het optreden.

Maar de show mocht er best zijn. De dames playbackten op bekende muzikale nummers. Ze moesten het hebben van hun outfit en hun danspasjes. Het hele gamma werd doorlopen: van geile disco, klassiekers in het milieu als Gloria Gaynor en Shirley Bassey, Frans chanson met o.a. Josephine Baker, Nederlandstalige schlagers (met o.a. een felgesmaakte K3-parodie), operaklassiekers met veel Verdi.

Veel ironie en humoristische sketches, zelfs een saccochengevecht tussen twee diva's.

Dille bracht een klassieker in travestiemilieus, het disconummer Shoot your Shot en enkele zelfrelativerende teksten op bekende operamelodieën.

Ik heb me niet verveeld: de dames kennen wat van show! Ik heb zelfs enkele fotootjes gemaakt met mijn gsm. Sinds kort biedt mijn gsm-provider immers mms aan. De kwaliteit van de foto's laat wat te wensen over. Mijn gsm is immers al vier jaar oud. Niet echt het laatste model dus. En het was moeilijk om vanop mijn plaats met al die spots goede foto's te nemen met zo'n eenvoudig toestelletje. Maar als experiment zijn die foto's geslaagd, zoals mijn avond!

Best of Gentse Feesten

Stilaan bekomen van de Gentse Feesten. Nu nadenken wat ik met de rest van mijn vakantie ga aanvangen. Ben nu De Helaasheid der Dingen van Dimitri Verhulst aan het lezen. Gisteren gekocht. Het leest wel vlot, want ik heb het bijna uit. Er ligt nog een hele stapel nog te lezen boeken in mijn boekenkast. Maar ja, het boek van Verhulst wordt verfilmd en een mens moet toch bijblijven?

Gisteren verscheen mijn Best of van de Gentse Feesten op Gentblogt. Ik reproduceer de tekst hier ook maar even. Kwestie van hier nog iets te publiceren. Want ik ben niet van plan mijn vakantie te 'verbloggen'. Zou niet mogen. Eens een blogpauze is ook niet slecht. Moet zelfs eens. Van te veel en te lang voor die pc te zitten word je een beetje neurotisch vind ik.

Hierbij nog een fotootje van de Vlasmarkt the day after de Gentse Feesten.

Ik geniet telkens van de sfeer de dag na de Gentse Feesten. Er loopt nog veel volk op straat en er hangt zo'n afterpartysfeertje. Bovendien was het dit jaar prachtig weer. Dit weekend is het wel minder. Ik ga telkens naar de afbraakwerkzaamheden kijken. Ook op Bataclan II. Volgend jaar zijn we er terug zei iemand me. Ik antwoordde dat ik kickte op die afbraakwerkzaamheden en de opkuis van al dat vuil. De man moest lachen. I know, zei ie.

Ik heb die dinsdag nog afgezien. Tamelijk vroeg naar huis de laatste nacht, want ik moest twee verslagjes voor Gentblogt schrijven de volgende dag. Eén over Duitse expressionistische liederen en één over Walter De Buck. Vooral het artikel over de Duitse liederen die Patricia Beysens bracht vereiste heel wat opzoekingwerk.

Ik geloof dat ik rond 02u00 in bed lag. Kort voor zessen werd ik al wakker door een ongelooflijke stortbui. Ik ben dan maar aan mijn artikels begonnen. Tegen de middag was het laatste af.

Hier dus die Best of:

Best of Peters Feesten

Op verzoek van de redactie ook een Best of van mijn Gentse Feesten. Na jarenlang in de Gentse binnenstad gewoond te hebben, heb ik sinds bijna twee jaar mijn vaste woonplaats in de rand van Gent. Toch ben ik in jaren niet meer zo veel naar de Gentse Feesten geweest als dit jaar. Ik ben wellicht een beetje als Walter De Buck, de peetvader van de Gentse Feesten, die op een gegeven moment naar Spanje verhuisde, maar dan met de trein naar zijn Feesten kwam. Ik verplaatste me met de fiets. Tien kilometer enkele rit. Het is nog net te doen, al heb ik het me in het naar huis rijden soms beklaagd dat ik niet ergens halverwege woonde.

Daarnaast had dit frequenter bezoek aan de Feesten natuurlijk te maken met mijn verslagjes voor Gentblogt. Aangezien ik niet in het centrum woon en ook drie dagen moest werken, heb ik lang niet alles kunnen bezoeken (wie kan dat wel nog?) en heb ik heel selectief moeten zijn. Ik heb dus vooral de activiteiten bezocht die ik verslagen heb voor Gentblogt en enkele andere. Daarnaast loop ik ook dikwijls rond op de Feesten om de algemene sfeer op te snuiven. Die was dit jaar best te doen. Het weer viel over ’t algemeen mee. Er was ook niet te veel volk: het was meestal nog menselijk om door de massa te lopen. Wellicht ook omdat er steeds meer pleinen en activiteiten bijkomen. Er zijn ook weinig incidenten voorgevallen, die ontploffing daargelaten, of toch geen die ik meegemaakt heb.

Van de tien dagen ben ik er negen naar de Feesten geweest. Al vanaf de eerste avond ben ik naar een optreden in de Spiegeltent aan het Baudelopark geweest. Het was een optreden van Aardvark, een duo dat folkrock brengt in het Sleins, het dialect van Sleidinge. Ik was er aangenaam door verrast. Ik heb het niet gecovered, want ik had geen fotograaf mee en er was zoveel volk dat ik zelfs geen goede plaats meer had om foto’s te maken. Nadien versloeg ik in diezelfde Spiegeltent samen met fotografe Rosemie Callewaert optredens van eerst De Valse Teefjes en daarna Patricia Beysens in de reeks Chanteuses. Beide acts waren goed. Van de kracht van het expressionistische Duitse lied uit het interbellum (Beysens) was ik op de hoogte, maar De Valse Teefjes waren een verrassing. Het is een koor van een twintigtal dames uit Gent die covers van bekende liedjes brengt in diverse dialecten. Met een originele, iets andere tekst. Fris, volks, kitsch van de bovenste plank!

Naar het vuurwerk aan de Watersportbaan ben ik ook geweest. Neuf musiques à brûler, luidde dit jaar de titel. De artistieke vuurwerken van de laatste jaren aan de Watersportbaan bevallen me wel, ook dit jaar. Gelukkig zijn er ditmaal geen accidenten gebeurd.

Daarnaast heb ik nog enkele optredens op het Groot Podium van Sint-Jacobs verslagen: de onverslijtbare Walter De Buck, de comeback van Zjef Van Uytsel. Interessant, want ik had beiden al in de jaren zeventig aan Sint-Jacobs zien optreden. Walter De Buck al van bij het prille begin, het eerst in 1971 geloof ik. Zjef Van Uytsel in 1974. Daarnaast zag ik ook voor het eerst Lady Linn optreden en dat viel best mee: fris en swingend! Veel volk ook. Het schijnt dat ze het plein hebben moeten afzetten. Ik wou ook even naar De Kreuners gaan kijken aan het Sint-Baafsplein, maar dat was al afgezet. Een minpunt voor mij; ik blijf die gebarricadeerde pleinen ongentsefeestelijk vinden.

Op de Vlasmarkt ben ik dit jaar nooit blijven plakken, zelfs niet de laatste nacht, want ik moest dan twee verslagen schrijven.

Bataclan II was voor mij wel een revelatie. Vorig jaar was ik niet op de eerste editie geraakt. Absurde humor en een gezellige sfeer. Ongelooflijk hoe die Jezus dat vol hield met zijn stomme mopje over een camouflagepak. Allez uppe!

Ongetwijfeld heb ik ongelooflijk veel gemist dat de moeite waard was.

Exit Gentse Feesten

Gisteren toch een klein stukje van de Gentse Buitenband meegereden bij schitterend weer. 25 kilometer maar. De Meersenroute door Zwijnaarde, De Pinte, Zevergem en Eke. Op de foto de controle aan een hoeve in Zevergem. Meer kon niet, want ik heb nog tot 14u00 aan mijn verslagje voor Gentblogt van het optreden van Lady Linn de nacht daarvoor gewerkt.

't Wordt tijd dat die Gentse Feesten voorbij zijn. Vandaag de laatste dag. Vanavond nog eens alles geven met verslagjes van chanteuse Patricia Beysens in de Spiegeltent en daarna Walter De Buck en groep aan sint-Jacobs (als ik er op tijd geraak).

Ik slaap heel slecht al de hele feesten. Vooral die nachtelijke fietstochtjes terug breken me zuur op, vermoed ik.

Na mijn laatste verslagjes eens goed uitrusten en nadenken wat ik met mijn vakantie ga uitrichten.

Vuurwerk

Op de vooravond van de 21ste juli was het weer groot vuurwerk op de Gentse Feesten. Sinds enkele jaren gaat het evenement door langs de Watersportbaan. Telkens met muziek. Neuf musiques é brûler heette de compositie dit jaar.

Met een eenvoudig toestel is vuurwerk biezonder moeilijk te fotograferen. Maar ditmaal ben ik er toch in gelukt enkele goeie foto's te maken. Vooral door de grote hoeveelheid die ik genomen heb. Toevalstreffers eigenlijk dus. Oordeel zelf!

Vakantie!

Sinds vandaag 25 juli heb ik eindelijk vakantie! Voor een goeie maand! Joepiee!

Vandaag heb ik alvast nog niet veel gedaan. Maar ja, 't zijn Gentsche Fieste en ik moet nog een paar dagen werken voor Gentblogt. Ik heb al enkele verslagjes geschreven, gisteren (of liever vanmiddag) nog over de comeback van Zjef Van Uytsel, kleinkunstenaar uit de jaren '70. Ik zit bovendien een beetje met een depressie. Iets waar ik mij eindelijk, na bijna drie maanden, overheen zou moeten kunnen zetten. Maar voorlopig lukt dat maar matig.

De foto is van een van de revelaties van deze Gentse feesten. Een activiteit onder de naam Bataclan II. Totaal absurde humor. Er loopt ene Jezus rond die flauwe moppen vertelt onder de noemer allez uppe! Te gek man!