Huisdokter

Mijn papieren van mijn arbeidsongeval waren niet in orde. Ikke maandag dus naar mijn huisarts in Gent.

Het is een jolige tiep, die huisarts. Ik heb hem een vijftal jaar geleden overgenomen van mijn ma. Het is een struise, al wat oudere man met een snor. Hij lijkt nogal op Jo De Meyere. Het is wel de man van de paardenmiddelen. Spreekt nogal vlug over opereren en zo. Antibiotica als het niet snel over is. Hij heeft mijn moeder wel goed over een depressie heen geholpen.

Je moet er vaak veel geduld oefenen in de wachtzaal. Ik had mijn voorzorgen genomen. Ik had mijn exemplaar van Louis Paul Boons Fenomenale Feminatheek mee, dat ik zaterdag eindelijk mocht afhalen in De Standaard Boekhandel (zie hier).

Er zaten al twee oudere vrouwen in de wachtzaal als ik binnenkwam. Nadien komen er nog drie nieuwe vrouwen bij. Een moeder met dochter.

Boeiende lectuur, dat boek van Boon. Wel erotisch maar helemaal niet pornografisch volgens mij. Of toch de foto's niet die gesecteerd werden voor het boek. Aanlokkelijke foto's van schaarsgeklede filmsterren en andere vrouwen in allerlei uitdagende poses, dat wel. Maar porno? What's all the fuss about? Dan is Boons roman Mieke Maaikes Obscene Jeugd wel wat anders. en Eros en de Eenzame Man, dat ik wel beter vind dan Mieke Maaike wegens meer inhoud. En op het internet ben je sowieso altijd maar enkele kliks verwijderd van soms de goorste porno.

Ook de teksten in de Feminatheek zijn goed. Er blijft toch nog heel wat pudeur rond sexualiteit hangen, ook in de literaire wereld. En het gaat in de Feminatheek niet eens om seks: het is meer een ode aan de vrouw. Sommige aspecten van de vrouw dan: de vrouw als verleidster.

Ik zat in mijn boek verdiept. Ik voelde bij momenten de blikken van de aanwezige vrouwen op mij gericht. De voorkaft laat aan de verbeelding dan ook niets te wensen over. Stichtende lectuur dat die jongen leest, moeten ze gedacht hebben. Onrustig schoof ik heen en weer over mijn stoel. Dan werd ik verlost: de dokter kwam me halen.

Nablog: ik het boek nu volledig uit. Achteraan staat de complete catalogus van de feminatheek. Die bevat blijkbaar toch een grote hoeveelheid porno in. De in het boek gepubliceerde foto's (zie de foto hierboven) zijn van de bravere soort.

Requiem voor Georgina en andere blogsters

Nogmaals een berichtje over stoppen met bloggen.
(tussendoor, Georgina: requiescas in pace! Zeg ik dat goed in je poetsvrouwentaaltje?)

Ik heb namelijk hier gelezen dat er nog twee blogsters stoppen, te weten "de deur dicht" en "stop." De tweede is mijn vroegere buurvrouw. Haar blog staat op mijn blogroll, maar ik bezoek die maar nu en dan eens. Ann Nelissen verkeerde duidelijk al een tijdje in een blogcrisis, want een tweede blog, de fotoblog Mijn Donkere Kamer, heeft ze eind vorig jaar al begraven. Als afsluiter is ze onlangs nog uit de kleren gegaan op haar eigen blog. Moet je durven! Kan als apotheose ook wel tellen!
Georgina?
(grapje)

Is het nu toevallig dat het hier om drie vrouwen gaat die stoppen met bloggen? Dit nadat een andere blogster, namelijk Tales from the Crib, recent ook al overwoog te stoppen met bloggen? Is blogmoeheid een overwegend vrouwelijk fenomeen of niet? Geef gerust je mening!

Vrouwenweek: de apotheose

Ik weet wel dat de Vrouwenweek afgelopen is (met opzet heb ik het niet langer over de 'Wijvenweek'). Ik heb gisteren niets gepost en heb dus nog een 'inhaalpost' te goed. En deze, mijn sublieme apotheose van de Vrouwenweek, is te mooi om niet op deze blog te posten. Dat zou zijn als een voetbalspits die met de bal alleen voor open doel belandt en nalaat te scoren. Je bent blogger of je bent het niet!

Moet ik dan toch nog afkomen, vroeg ik gisterennacht aan de telefoon, terwijl ik net terug was van Gent en me al aan het klaarmaken was om te gaan slapen. Dat kan ik echt niet eisen, zei ze. Je klinkt ook zo moe!

Wat mannen niet begrijpen, was een van de dagthema's van de vrouwenweek.
Ik had de stille, maar indringende wenk nochtans wel degelijk begrepen! Jaren samenleven met een vrij lastig exemplaar van deze soort had me wijzer gemaakt.
En maar al te goed ook! Gelukkig maar dus!

Een donkere rotonde in Sint-Denijs-Westrem, midden in een zondagnacht. Ik wist daar een leuk jongerencafé zijn. Daar hadden we afgesproken. Natuurlijk bleek het op zondagnacht gesloten.

Het leek een scène uit een film noir. Iets uit de jaren '50 of '60. Ik stond daar heel eenzaam op het midden van dat pleintje, waaarrond een rotonde ligt. Nauwelijks verlichting, geen voorbijgangers. Nu en dan reed een eenzame auto voorbij.

Ineens meende ik haar in één van die auto's te herkennen. Maar ze reed door. Ik stond daar radeloos in mijn eentje te koekeloeren, in het holst van de nacht. Als een volslagen idioot. Ineens kwam diezelfde auto terug aangetuft uit de andere richting, heel langzaam. En stapte ze uit.

Dit is mijn plekje, zei ik tegen haar in het nachtcafé. Ik was daar jaren geleden ooit een relatie begonnen. Of het prille begin ervan zag daar het licht.

Terwijl ik aan de toog stond te bestellen, keek ik even naar haar om. Ze zag er wat verloren uit. Ze had me de hele avond lopen zoeken. Ik haar eigenlijk ook. Het was jammerlijk misgelopen, maar door haar tegenwoordigheid van geest, die plotse e-mail met een GSM-nummer, was dat op het allerlaatste nippertje toch nog goedgekomen.

Zou je geen statement maken?, vroeg ze toen ik terug was met de drankjes.
Ik boog me over de tafel, pakte haar vast en kuste haar volop en langdurig op de mond. Is dit voldoende als statement?, antwoordde ik.

De rest is silence, zoals het een zwijger betaamt, zelfs al is hij van Gent.

(Mijn eerbetoon aan de vrouw in het kader van de Vrouwenweek. Of is het de Liefdesweek?)

Wat mannen niet begrijpen

Gisterenmiddag van op kantoor het secretariaat van de wijvenblogs gecontacteerd om me als 'andersgeslachtige deelnemer' te laten registreren. Ik sta er nog steeds niet bij. Ben ik te laat? Of zijn ze die toevloed van mannen daar beu? Vinden ze dat dat te zeer afwijkt van de initiële doelstelling? Hoe dan ook, dan doe ik maar officieus verder mee. Who cares dat ik niet op de officiële deelnemerslijst sta?

Een moeilijk onderwerp vandaag. 'Wat mannen niet begrijpen.' Toch als man en op het eerste gezicht. Hoewel. Zoveel verschillen mannen en vrouwen eigenlijk toch niet, zoals een vrouwelijke deelneemster trouwens zelf beweerd heeft in één van haar posts tijdens de wijvenweek. Er zijn natuurlijk evidente biologische en sexuele verschillen. Maar voor de rest? Ik kan me best inleven in de vrouwelijke psychologie. Volgens de bekende dieptepsycholoog Carl-Gustav Jung hebben ook mannen een vrouwelijk onderbewustzijn, de anima.

Ik ga hier dus niet beginnen kankeren over de vrouwen. De War of the Sexes is helemaal passé. Dat was iets van de seventies en de eighties, met films als La Dernière Femme en in Nederland de uitspraken van de schrijver Maarten 't Hart als exploten.

Om het bovenstaande te illustreren, een testje. Ik heb het uit gemakzucht bij Cajiente gejat, waarvoor excuus. Het testje is echter ook op Facebook en op het internet te vinden. Bekijk deze dansende dame. In welke richting draait ze?

Zie je haar naar rechts draaien (met de klok mee), dan denk je vooral met je rechterhersenhelft. Draait ze linksom, dan gebruik je vooral de linkse kant.

Als je een linkerdenker bent dan: denk je vooral logisch, let je meer op details, zie je alles heel ordelijk en plan je vooruit.

Rechterdenkers zijn subjectief, intuïtief, creatief en hebben meer oog voor het geheel (denken holistisch).

Voorbeelden van mannelijke rechterdenkers: Shakespeare, Mozart en Picasso. En ik!

Ik vermoed dat de meeste vrouwen ook wel rechterdenkers zullen zijn. Dat van die logica, nietwaar?

Zeg het mij maar als ik me daarin vergis.

Venten doen de wijvenweek

Weinig volk hier.
Iedereen zit natuurlijk die wijvenblogs te lezen.

Ik heb me laten pramen om vanavond ook iets te schrijven over het huishouden, in het kader van de spinoff "Venten doen de wijvenblogweek". Er zijn naar het schijnt al vier mannen die fulltime aan het schrijven zijn en een vijfde heeft er zich gemakkelijk vanaf gemaakt.

Tuurlijk een beetje riskant. Zullen we het beter doen dan het stereotiep geschrijf van vele wijvenblogsters, zoals de klacht luidt?

Ik zal in elk geval vanavond proberen iets neer te pennen over het dagthema.

The Weakness in me (or in you?)

Ik wou dit eigenlijk in iemands comments droppen, maar ik vrees dat dit niet gaat lukken. Dan maar zo.

Mooi liedje van een zeer sympathieke zangeres. Dat dateert uit de tijd dat nog niet alle zangeressen sexbommen met siliconentieten waren. In het kader van de wijvenblogweek kan dat als statement wel al tellen denk ik.

Wijvenblogs bis

Er komen steeds meer 'wijvenblogs' bij. Er zijn er zelfs die tussentijds inhaken, zoals Kimmeke.
Elke blogster die zichzelf respecteert wil nu ineens meedoen. Er staat zelfs al een berichtje op de site van Het Laatste Nieuws. Een hele prestatie, dames :-)

Ondertussen weerklinkt er ook kritiek, van buitenstaanders, maar ook van de 'wijven' zelf. Ik heb vanavond nog een heleboel posts gelezen en inderdaad: veel van de berichtjes zijn onderling inwisselbaar en soms inspiratieloos. De rebelse Lamazone ontpopt zich tot een van de felste criticasters in de eigen wijvenrangen.

Ik heb toch wel enkele blogs leren kennen die ik nog nooit of nauwelijjks bezocht heb. Qua schrijfstijl en inhoud is Kerygma inderdaad niet slecht en heeft ze van het beste geproduceerd wat de wijvenblogs tot nu toe al geboden hebben. Daarnaast Lamazone. Andere vrouwenblogs van een behoorlijk niveau kende ik al (diplomaat, weetjewel?).

We wachten ondertussen op de apotheose van de 'wijvenblogs' en lezen verder.

Wijvenweek

Per toeval ontdekt via enkele blogs die ik nauwgezet opvolg: de Wijvenweek!
Op initiatief van twee vooraanstaande vrouwelijke blogsters, Kerygma en Lilith, zullen een grote groep vrouwelijke bloggers een hele week bloggen over hun vrouw-zijn rond een dagthema. Alle schrijfsels worden verzameld op een feed, waarop ik me al geabonneerd heb.

Ongetwijfeld een leuk en leerrijk opzet, ook voor ons mannen. Kwestie van ooit eens het mysterie 'vrouw' te ontsluieren. Ik heb me er een groot deel van de namiddag in verdiept. Een twintigtal posts gelezen en dikwijls een korte reactie geschreven. Claus zal nog even moeten wachten met zijn kreeft.

Die twintig blogposts volstonden wel. Nooit geweten dat vrouwenlichamen aan zoveel kwaaltjes lijden. Dat vrouw-zijn bijna per definitie betekent dat je bepaalde mankementen hebt.

Naast veel gejeremieer over de onvolkomenheden van het eigen lichaam waren er vandaag ook wel informatieve posts. Die van Tantieris vond ik opvallen, omdat die als bijna enige bij de post over haar 'wijflijf' de grenzen van haar eigen lichaam overschreed.

Opmerkelijk ook hoeveel vrouwelijke bloggers er zijn, meer dan mannelijke, of vergis ik mij?
Ik heb even de proef op de som genomen en mijn eigen 'blogroll' als referentie genomen. Niet echt een objectief criterium, maar wel een indicatie, héél subjectief, meer niet. Ik heb mezelf meegerekend als mannelijke blogger en andere bloggers die meer dan een blog hebben maar voor een gerekend. Ik kom aan 25 mannelijke blogs tegenover 21 vrouwelijke. Merkwaardig!

Dat terwijl ik het gevoel heb veel meer vrouwenblogs ,of liever 'wijvenblogs', te volgen. Dat zal wel een persoonlijke bias zijn. Wellicht volg ik die zgn. 'wijvenblogs' ook beter op. Er staan ook een aantal links naar politieke blogs op mijn blogroll en traditioneel scoren mannen daar beter. Archetypisch moesten vrouwen gedurende de wasbeurten aan de rivier over het huishouden en de gewone dingen des levens praten. Zou het dat zijn?

Ik heb me voorgenomen de wijvenweek de rest van de week verder op te volgen. En me te onthouden van verdere seksistische commentaar. After all, ondanks al hun fysieke gebreken, die hier vandaag ook overdadig beschreven zijn, wij mannen houden toch van die 'wijven', zoals ze hier oneerbiedig geboekstaafd werden?