Vlaams minister Marino Keulen bevoegd voor Stedenbeleid lanceerde een grootse fotowedstrijd onder de vlag “De stad is klaarwakker”. De wedstrijd wordt georganiseerd in nauwe samenwerking met de 13 centrumsteden. Het promotiefilmpje is tot 30 april te zien zijn op Canvas en Eén en tot 1 mei op de regionale zenders.
Iedereen krijgt de kans om tot 18 juni foto’s te maken van aantrekkelijke hoekjes en kantjes van de Vlaamse centrumstad waarin hij woont, studeert, werkt of vaak komt. De foto’s kunnen genomen worden in Aalst, Antwerpen, Brugge, Genk, Gent, Hasselt, Kortrijk, Leuven, Mechelen, Oostende, Roeselare, Sint-Niklaas of Turnhout.
De foto dient op een leuke, originele of treffende manier het aantrekkelijke, bruisende, levendige, kleurrijke, kortom het 'klaarwakkere’ karakter van zijn stad binnen één van de vijf opgegeven thema’s te illustreren. (zie www.thuisindestad.be voor verdere informatie).
Tussen 26 juni en 2 juli 2006 zal een jury per stad vijf winnende foto’s kiezen (één winnende foto per thema) en één hoofdwinnaar selecteren. De hoofdwinnaar in elke stad wint een workshop met topfotograaf Michiel Hendryckx die gedurende twee groepssessies tips zal bijbrengen over fotografie.
woensdag 26 april 2006
donderdag 20 april 2006
Henri Barbusse
Zoekactie gedaan via Google over een mij onbekende Franse auteur die veelvuldig voorkomt in de voorvaderlijke bibliotheek.
Henri Barbusse (1873-1935). Franse realistische schrijver. Nam als oorlogsvrijwilliger deel aan de Eerste Wereldoorlog, ondaks de humaitaire en pacifistische inslag van zijn vroeg werk Suppliants (1903), l'Enfer (1908), Nous Autres (1914).
Internationale doorbraak met Le Feu (1916) over zijn ervaringen in de loopgraven.
Na de oorlog kwam hij op voor alle verdrukten en richtte de groep Clarté op (Clarté, 1920)
Trad in 1923 toe tot de communistische partij van Frankrijk.
Blijkbaar nu een beetje vergeten, want ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, ondanks mijn literatuurstudies.
De Eerste Wereldoorlog interesseert me uitermate. Le Feu heb ik al in de kelder gegooid, omdat de cover van de paperback eraf is. Ik zal het maar eens opduikelen. L'Enfer heb ik te koop aangeboden op het net. We hebben nog oude romans van deze schrijver.
Zo gaat dat als je een bibliotheek opruimt. Op de duur begin je je aan sommige van die boeken te interesseren. Zo heb ik, vanwege diezelfde interesse voor de Eerste Wereldoorlog, al spijt dat ik Namen 1914 van Ernest Claes aan De Slegte verkocht heb voor 2 euro. Ik heb dat boek ooit gelezen, maar meer dan dertig jaar geleden. Ik had het niet zo voor Ernest Claes. Ik beschouwde hem als een beetje een folkloristische schrijver op basis van De Witte, Wij Heren van Zichem, e.d.
Ik heb recent Kerstnacht in de Gevangenis (geschreven onder het pseudoniem G. Van Hasselt) gelezen van Ernest Claes en ben nu bezig aan Cel 269. Beide boeken handelen over zijn ervaringen tijdens de Repressie na de Tweede Wereldoorlog. Ik ben er aangenaam door verrast. Het verschil in toon tuseen beide werken is wel heel opvallend. Kerstnacht in de Gevangenis is geschreven op het moment zelf dat Claes in de gevangenis van Sint-Gillis (Brussel) zat (eind 1944), Cel 269 jaren later (1951). Het tweede boek is soms nogal sarcastisch, het eerste is eerder droevig. Zelfmedelijden tegenover ironie.
Beide boeken doe ik niet weg. Iemand van de familie moet de literaire weerslag bijhouden van die ervaringen die o.a. ook mijn grootvader meegemaakt heeft. Ik heb ook Face au Mur van Filip De Pillecijn over hetzelfde onderwerp. Ik ben er al aan begonnen , maar heb het nog niet uitgelezen.
Bijna was ik Namen 1914 terug gaan kopen in De Slegte (ze vragen er 5 euro voor heb ik gemerkt). Ik heb me kunnen bedwingen. Dat zou al te gek zijn. Ik herlees het boek ooit wel eens uit de bibliotheek.
Henri Barbusse (1873-1935). Franse realistische schrijver. Nam als oorlogsvrijwilliger deel aan de Eerste Wereldoorlog, ondaks de humaitaire en pacifistische inslag van zijn vroeg werk Suppliants (1903), l'Enfer (1908), Nous Autres (1914).
Internationale doorbraak met Le Feu (1916) over zijn ervaringen in de loopgraven.
Na de oorlog kwam hij op voor alle verdrukten en richtte de groep Clarté op (Clarté, 1920)
Trad in 1923 toe tot de communistische partij van Frankrijk.
Blijkbaar nu een beetje vergeten, want ik had nog nooit van deze schrijver gehoord, ondanks mijn literatuurstudies.
De Eerste Wereldoorlog interesseert me uitermate. Le Feu heb ik al in de kelder gegooid, omdat de cover van de paperback eraf is. Ik zal het maar eens opduikelen. L'Enfer heb ik te koop aangeboden op het net. We hebben nog oude romans van deze schrijver.
Zo gaat dat als je een bibliotheek opruimt. Op de duur begin je je aan sommige van die boeken te interesseren. Zo heb ik, vanwege diezelfde interesse voor de Eerste Wereldoorlog, al spijt dat ik Namen 1914 van Ernest Claes aan De Slegte verkocht heb voor 2 euro. Ik heb dat boek ooit gelezen, maar meer dan dertig jaar geleden. Ik had het niet zo voor Ernest Claes. Ik beschouwde hem als een beetje een folkloristische schrijver op basis van De Witte, Wij Heren van Zichem, e.d.
Ik heb recent Kerstnacht in de Gevangenis (geschreven onder het pseudoniem G. Van Hasselt) gelezen van Ernest Claes en ben nu bezig aan Cel 269. Beide boeken handelen over zijn ervaringen tijdens de Repressie na de Tweede Wereldoorlog. Ik ben er aangenaam door verrast. Het verschil in toon tuseen beide werken is wel heel opvallend. Kerstnacht in de Gevangenis is geschreven op het moment zelf dat Claes in de gevangenis van Sint-Gillis (Brussel) zat (eind 1944), Cel 269 jaren later (1951). Het tweede boek is soms nogal sarcastisch, het eerste is eerder droevig. Zelfmedelijden tegenover ironie.
Beide boeken doe ik niet weg. Iemand van de familie moet de literaire weerslag bijhouden van die ervaringen die o.a. ook mijn grootvader meegemaakt heeft. Ik heb ook Face au Mur van Filip De Pillecijn over hetzelfde onderwerp. Ik ben er al aan begonnen , maar heb het nog niet uitgelezen.
Bijna was ik Namen 1914 terug gaan kopen in De Slegte (ze vragen er 5 euro voor heb ik gemerkt). Ik heb me kunnen bedwingen. Dat zou al te gek zijn. Ik herlees het boek ooit wel eens uit de bibliotheek.
vrijdag 14 april 2006
Vlaamse literatuur
Ongelooflijk wat je allemaal op het net kan vinden, als je een beetje zoekt.
Volgende link komt me momenteel goed van pas: Louis' thuispagina.
Iemand die geobsedeerd is door Vlaamse schrijvers uit het verleden.
Handig als overzicht en om het een en ander in op te zoeken. Ik zou er zelfs een permanente link van kunnen maken.
Ondertussen begint het hier wel meer op een boekenblog te lijken. Misschien moet ik de mensen ontgoochelen die al naar mijn blog gelinkt hebben en op zoek zijn naar fietsnieuws.
Ik heb me op deze blog nooit op één centraal thema willen vastpinnen. Ik schrijf gewoon over waar ik mee bezig ben en ben van plan dat ook zo te houden. In de zomer wellicht meer fietsnieuws.
Volgende link komt me momenteel goed van pas: Louis' thuispagina.
Iemand die geobsedeerd is door Vlaamse schrijvers uit het verleden.
Handig als overzicht en om het een en ander in op te zoeken. Ik zou er zelfs een permanente link van kunnen maken.
Ondertussen begint het hier wel meer op een boekenblog te lijken. Misschien moet ik de mensen ontgoochelen die al naar mijn blog gelinkt hebben en op zoek zijn naar fietsnieuws.
Ik heb me op deze blog nooit op één centraal thema willen vastpinnen. Ik schrijf gewoon over waar ik mee bezig ben en ben van plan dat ook zo te houden. In de zomer wellicht meer fietsnieuws.
zondag 9 april 2006
Peters boekenhoekje
Een leuk plekje gevonden op het net waar je interessante tweedehandsboeken kan kopen in Gent: Peters boekenhoekje.
woensdag 5 april 2006
Words, words, words
Eindelijk toch een beetje lente, al is het nog vrij koud soms. Hopelijk kan ik binnenkort weer wat meer beginnen fietsen.
Ondertussen ben ik samen met mijn moeder nog steeds bezig met mijn vaders boeken. Mijn ma heeft er een heel aantal weggegeven aan ADVN (Archief en Museum van het Vlaams-nationalisme) in Antwerpen. Toen ik thuiskwam voelde ik het aan als een verlies: weg Vlaanderen: eisende partij! en De ziekte aan de Dijle (beide van Maurits Van Haegendoren), weg Filosofie van de Vlaamse Beweging (van Max Lamberty) en vele andere boeken. Maar ja, voor dergelijke boeken heb je al een echt gespecialiseerd publiek nodig. Per slot gebeurt er op deze manier nog iets nuttigs mee. Mijn vader zou dat wel goedgevonden hebben. Beter zo dan verkopen voor een appel en een ei.
Ik begin zelf ook meer en meer boeken naar mijn eigen bibliotheek te verslepen. Ook sommige van die Vlaams-nationalistische boeken. Dat is en blijft een deel van het Vlaamse erfgoed en ook van mijn eigen familieverleden. Op de een of andere manier wens ik dat erfgoed in ere te houden, al ben ik zeker geen fanatieke Vlaams-nationalist. Ik ben momenteel een klein boekje getiteld Borms in de cel aan het lezen van de hand van Anton Jakob. Ik heb net een goed (en overigens toepasselijk) boek uit over deze problematiek: Je Onbekende Vader van Jan-Emiel Daele, overigens een Gentenaar.
Een eigen bibliotheek hebben met een ruime keuze van boeken, waarvan je er nu en dan es een kan lezen, is wel leuk. Je mag er ook niet in overdrijven, vind ik. Het moet allemaal wat overzichtelijk blijven. In een boekenchaos leven, zoals wijlen mijn vader deed, is niets voor mij.
Ondertussen ben ik samen met mijn moeder nog steeds bezig met mijn vaders boeken. Mijn ma heeft er een heel aantal weggegeven aan ADVN (Archief en Museum van het Vlaams-nationalisme) in Antwerpen. Toen ik thuiskwam voelde ik het aan als een verlies: weg Vlaanderen: eisende partij! en De ziekte aan de Dijle (beide van Maurits Van Haegendoren), weg Filosofie van de Vlaamse Beweging (van Max Lamberty) en vele andere boeken. Maar ja, voor dergelijke boeken heb je al een echt gespecialiseerd publiek nodig. Per slot gebeurt er op deze manier nog iets nuttigs mee. Mijn vader zou dat wel goedgevonden hebben. Beter zo dan verkopen voor een appel en een ei.
Ik begin zelf ook meer en meer boeken naar mijn eigen bibliotheek te verslepen. Ook sommige van die Vlaams-nationalistische boeken. Dat is en blijft een deel van het Vlaamse erfgoed en ook van mijn eigen familieverleden. Op de een of andere manier wens ik dat erfgoed in ere te houden, al ben ik zeker geen fanatieke Vlaams-nationalist. Ik ben momenteel een klein boekje getiteld Borms in de cel aan het lezen van de hand van Anton Jakob. Ik heb net een goed (en overigens toepasselijk) boek uit over deze problematiek: Je Onbekende Vader van Jan-Emiel Daele, overigens een Gentenaar.
Een eigen bibliotheek hebben met een ruime keuze van boeken, waarvan je er nu en dan es een kan lezen, is wel leuk. Je mag er ook niet in overdrijven, vind ik. Het moet allemaal wat overzichtelijk blijven. In een boekenchaos leven, zoals wijlen mijn vader deed, is niets voor mij.
Abonneren op:
Posts (Atom)