Even een kort berichtje om te tonen dat deze blog nog bestaat. Ik ben nog steeds te veel verdiept in het boekwezen om tijd over te houden om te bloggen. Soit.
Gisteren heb ik meegestapt met de nationale betoging van de mensen zonder papieren in het centrum van Gent. Alweer na een oproep van de partij Groen! De andere partijen interesseert deze problematiek niet (of juist wel, maar ze hebben een andere visie) of ze willen geen standpunt innemen. Los van alle concrete politieke eisen (allemaal samen voor papieren, ...) vind ik dat deze mensen meer respect verdienen. Ze worden vaak behandeld als tweederangsburgers, meer nog, een soort menselijk afval. en dat druist in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel.
zondag 21 mei 2006
zaterdag 6 mei 2006
Eén jaar Trapkracht
Ik ben nog eens naar Trapkracht geweest, het maandelijks feestje voor fietsers in de Gentse binnenstad. Het initiatief bestaat juist 1 jaar.
Ik was naar de eerste drie edities geweest, maar daarna niet meer. Een bepaalde politieke partij (kan je raden welke?), waarvan ik geen lid ben maar waarvan ik ooit een petitie getekend heb en die me nu blijft bestoken met informatie, had opgeroepen via mail tot deelname, omdat Trapkracht nu 1 jaar bestaat. Ik blijf het spijtig vinden dat de andere Gentse politieke partijen geen belangstelling vertonen voor dit rebels fietsinitiatief. De meeste houden het bij de nogal brave Fietsersbond met hun fluovestjes, fietshelmen en dodenwakes op kruispunten. De wat anarchistische, pure Ode aan de Fietsvreugde die Trapkracht biedt, negeren zij.
En inderdaad: de maandelijkse manifestatie bestaat nog. De belangstelling was niet echt massaal, zeker niet omdat het om een soort lustrum ging, maar zo'n 70 fietsers begaven zich op weg voor een tochtje van een uur door de binnenstad en langs de ringlanen. Onder hen Vera Dua en Filip Watteeuw van Groen!. Onder begeleiding van de Gentse politie. zoals steeds hadden de organisatoren (als men daarvan mag spreken) er een erezaaak van gemaakt het parcours niet vooraf aan te vragen, ja zelfs niet vast te leggen. Pure fietsimprovisatie dus.
Ik blijf het een goed initiatief vinden in deze tijden waarin koning Auto steeds meer (en al te veel) plaats inneemt en krijgt. En zoals de vorige keren heb ik er weer erg van genoten eens met de fiets de volledige breedte van die ringlanen in te kunnen nemen.
Ik was naar de eerste drie edities geweest, maar daarna niet meer. Een bepaalde politieke partij (kan je raden welke?), waarvan ik geen lid ben maar waarvan ik ooit een petitie getekend heb en die me nu blijft bestoken met informatie, had opgeroepen via mail tot deelname, omdat Trapkracht nu 1 jaar bestaat. Ik blijf het spijtig vinden dat de andere Gentse politieke partijen geen belangstelling vertonen voor dit rebels fietsinitiatief. De meeste houden het bij de nogal brave Fietsersbond met hun fluovestjes, fietshelmen en dodenwakes op kruispunten. De wat anarchistische, pure Ode aan de Fietsvreugde die Trapkracht biedt, negeren zij.
En inderdaad: de maandelijkse manifestatie bestaat nog. De belangstelling was niet echt massaal, zeker niet omdat het om een soort lustrum ging, maar zo'n 70 fietsers begaven zich op weg voor een tochtje van een uur door de binnenstad en langs de ringlanen. Onder hen Vera Dua en Filip Watteeuw van Groen!. Onder begeleiding van de Gentse politie. zoals steeds hadden de organisatoren (als men daarvan mag spreken) er een erezaaak van gemaakt het parcours niet vooraf aan te vragen, ja zelfs niet vast te leggen. Pure fietsimprovisatie dus.
Ik blijf het een goed initiatief vinden in deze tijden waarin koning Auto steeds meer (en al te veel) plaats inneemt en krijgt. En zoals de vorige keren heb ik er weer erg van genoten eens met de fiets de volledige breedte van die ringlanen in te kunnen nemen.
Abonneren op:
Posts (Atom)