Weggevertjes

Zoals eerder aangekondigd, een lijst van jaargangen/nummers van tijdschriften die gratis bij mij te verkrijgen zijn - als je ze zelf komt ophalen in het centrum van Gent tenminste) - na eenvoudige afspraak via degentsezwijger@scarlet.be. Je weet maar nooit dat ik langs deze weg iemand bereik die er interesse voor heeft, bvb. iemand met historische belangstelling:

• Mededelingen van het Studiecentrum van de Tweede Wereldoorlog/SOMA 1982-2000;
• Belgisch Tijdschrift voor Militaire Geschiedenis 1985-1988;
• Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis 1975 (3-4), 1976 (1-4), 1982 (2-3);
• Tijdschrift voor Diplomatie 1975-1982 (onvolledig);
• Kruispunt 1979-1997 (10 nummers);
• Markant, een aantal nummers van 1992 tot 1994;
• Vlaams Marxistisch Tijdschrift 1966-2000 (vrij volledig);
• Vrijdag, enkele nummers 1971-1972;
• Ons Erfdeel, 1990-1991 (4 nummers);
• Vlaanderen, 1975 (4 nummers);
• Tijdschriften i.v.m. monumentenzorg, uitgegeven door Gemeentekrediet en Kredietbank, periode 1984-1994 (enkele nummers);
• La Revue Nouvelle, enkele nummers jaren '70 en '80;
• Wetenschappelijke Tijdingen (geschiedenis Vlaamse Beweging): 1 archiefdoos, jaren '90.

Dit is een kleine stukje van wijlen mijn vader-historicus zijn collectie, die nog niet meegegeven is aan archieven en die weggedaan wordt uit plaatsgebrek.

Eén jaar Gent Blogt!

Met enige vertraging dan toch mijn verslagje van het Eén jaar Gent Blogt-feest.

Vrijdagavond. Meestal plof ik me dan na het avondeten in een luie zetel voor de tv met een glaasje wijn. Blij dat het weekend is. Ik ben geen uitgaanstype meer, al ben ik dat in vroeger jaren wel lang geweest.

Maar het was deze vrijdagavond feest ter gelegenheid van 1 jaar Gent Blogt.
Ik wou er toch bij zijn, al was het maar om het volk eens te bekijken dat daar rond zou lopen.
Ik volg de Gentse stadsblog immers sinds het prille begin en heb ook enkele foto's en een artikeltje over Trapkracht opgestuurd.

Tegen 22 uur begaf ik me dus naar Le Bal Infernal tegen de Vrijdagsmarkt. Er was redelijk wat volk aanwezig. Niet echt een overrompeling, maar ruim genoeg voor dat niet al te groot café. Nogal wat lokale politiekers waren aanwezig: de schepenen De Regge (SP.a) en De Caluwe (Spirit), de waarnemende OCMW-voorzitter, de plaatselijke voorzitter van Spirit met Jan Roegiers, Vlaams parlementslid voor die partij. Iemand van VLD Gentbruge die ook blogt. Ja zelfs Vera Dua en haar man Peter. Eerste keer dat ik deze laatste tegenkwam. Heb op het punt gestaan om hem te vragen of het leuk is om alleen op huwelijksreis te gaan, maar kon me bedwingen. Wist niet of hij het zou kunnen appreciëren.

Het was natuurlijk een handige zet om de plaatselijke politieke partijen te vragen elk een gratis vat te betalen en zo het feest te financieren. Dat hebben ze natuurlijk gedaan ook, zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen. Elke partij één vat. Spirit sponsorde de niet-alcohomische dranken, naar het schijnt onder druk van hun moslim-lobby. Enkel het Vlaams Belang had niet gereageerd. De in blogmilieus ondertussen beruchte T.V. was niet komen opdagen.

Ik sloeg een praatje met een paar oude bekenden uit het politieke milieu en werd ook voorgesteld aan enkele mensen van Gents Blogt, waarvan ik er sommigen herkende van de foto die vandaag in De Standaard stond: Huug, Lena, Steven Noels, Cindy. Jeronimo ook, maar die kende ik al.
Iemand stelde me voor als De Gentse Zwijger.

Arthur De Decker was er ook. Gelukkig, want die wou ik wel eens ontmoeten. Zag er anders uit dan verwacht: ouder en minder alternatief. Schijnt ambtenaar te zijn. Initiatiefnemer van lokale referenda. Fervent (losse) medewerker van Gent Blogt. Ik had hem begin de veertig gegeven. Moet al een eind in de vijftig zijn. Andere opmerkelijke aanwezige: Roel Richelieu van Londerseele, bekend als de eerste Gentse stadsdichter. Is er in traditionele literaire milieus dan toch belangstelling voor het blogfenomeen?

Andere vaststelling: enkele uitzonderingen niet te na gesproken, geen mensen van mijn generatie aanwezig, die ik al dan niet passief ken, bvb. uit het uitgaansleven. De bloggeneratie is een jongere generatie (BTW: ik ben veertiger) van twintigers en dertigers.

Ik dronk mijn portie van de gratis vaten op en tegen twaalven ging ik terug naar huis. Toch blij van geweest te zijn. Het was een gebeurtenis van belang. Gent Blogt heeft de aandacht verdiend!

Archieven

Druk, druk, druk!

Zit al enige tijd met mijn neus in wijlen mijn vaders archieven. Probeer het een en ander te plaatsen in bewaarbibliotheken/archieven. AMSAB en ADVN zijn al op bezoek geweest. Binnenkort de Universiteitsbibliotheek Gent. Vooral een indrukwekkend kranten en tijdschriftenarchief. Veel is al weg. Misschien probeer ik binnenkort langs deze weg het een en ander kwijt te raken, je weet maar nooit wie dit leest.

Don. Thomas

Merkwaardig!

Nu ik ontdekt heb dat auteurs tegenwoordig ook een eigen website hebben (zie enkele posts geleden), kwam ik gisteren plots op het idee de naam van de auteur waarover ik goed 15 jaar geleden een thesis schreef in te tikken in Google.
En ja, de man heeft nu ook zijn eigen website.

Het was al enige tijd geleden dat ik me nog bezig gehouden had met D.M. Thomas, zoals deze Britse auteur uit Cornwall heet. In het begin van de jaren '80 had hij een bestseller met The White Hotel, maar haalde nadien nooit meer hetzelfde niveau.

In 1990 promoveerde ik op een thesis (in het Engels) over deze D.M. Thomas. Ik was in mijn thesis lovend over The White Hotel, maar behoorlijk kritisch over veel van het andere werk (vooral hetgeen erna kwam), dat vaak van een droevig niveau is. Wellicht daarom zocht ik nooit contact met de auteur zelf.

Destijds heb ik mijn thesis nog op een typmachine laten typen. Dikwijls dreven de veelal Engels-onkundige secretaressen van mijn moeder haar werk me tot grote wanhoop. Toch haalde ik een 16 voor de thesis.

Eind de jaren '90 had ik een korte heropflakkering van interesse in de auteur en vooral mijn eigen thesis. Ik typte hem over op pc en illustreerde het werk met afbeeldingen die ik op het internet vond. Ik las nog eens een boek van D.M. Thomas: Pictures at an Exhibition. Het ging er wel mee door. Echt outstanding was het toch niet. Ook weinig vernieuwend qua thematiek voor de auteur zelf: liefde en dood, de jodenvervolging, concentratiekampen, psychoanalyse, SM-toestanden, letterlijk en figuurlijk. Ik had het in mijn thesis al voorspeld: de man had al gezegd wat hij te zeggen heeft en kon alleen maar in herhaling vallen.

Daarna liet ik het onderwerp vallen voor zes jaar. Ik ben nogal wispelturig van aard. Kan me soms een hele tijd intensief met iets bezighouden en dat ineens laten vallen omdat ik het beu ben. Hoop dat het niet een of andere afwijking is.

Ik weet niet wat me plots bezielde om ineens opnieuw opzoekingen over deze auteur te doen. En bovendien: via het contactformulier op zijn website om een e-mailadres te vragen. Ik kreeg nog geen uur later een positieve reactie en mailde 's avonds mijn thesis door, zoals ik hem eind de jaren '90 getypt en geîllustreerd had. Bijna 10 Mbytes, alstublieft! Hoop dat dat goed doorgekomen is, maar ik meen van wel aan de korte reactie van de schrijver te oordelen. Zei dat hij zeer benieuwd was om hem te lezen.

Ik weet niet of ik nog reactie zal krijgen. Zoals reeds gezegd was ik in mijn scriptie niet altijd zo lovend over de totaliteit van het werk. Ik weet niet of dergelijke auteurs tegen kritiek kunnen. Ik meen deze niet, al is hij wat gewend, want de literaire pers in Engeland heeft zowat de vloer aangeveegd met zijn latere romans.

Ik heb zonet op de website van D.M. Thomas de stem van de auteur gehoord. Anders dan ik me voorgesteld had: zeer beschaafd, verfijnd, oer-Brits. Qua levensstijl is de man aan de redelijk decadente kant - zoals zoveel schrijver-dichters. Hij las het begin van het gedicht Don Giovanni in The White Hotel voor, wel een zeer originele, verbluffende roman, al hadden sommige critici ook hier een andere mening over (je hebt immers altijd criticasters). "Soon to be a major movie" zei de achterflap toen ik het boek kocht in 1987, maar die film is er nog niet. Bijna onmogelijk te verfilmen ook. Ik heb er op de website van de schrijver - of ergens anders toen ik ernaar op zoek was in Google - een stuk met als titel Celluloid Dreams over gezien dat ik dringend nog eens moet lezen.

Bij deze! De man heeft blijkbaar nooit chance. Behalve toen hij zijn eerste en enige bestseller schreef. Die op termijn meer een vloek bleek dan wat anders. Al heeft hij zijn (relatieve) bekendheid toch vooral daaraan te danken. Blijkbaar was hij toch wel geïnteresseerd in mijn thesis. Er zullen er wellicht niet zoveel over zijn werk gemaakt zijn.

Goed. Misschien ben ik wel wispelturig. Maar somige dingen die me niet losraken pik ik vroeg of laat wel eens opnieuw op!

Mozart

Toegegeven: ik ben de laatste tijd niet erg mededeelzaam geweest.
De duistere tijd van het jaar heeft ook mijn hart bevangen. Koud weer, ongezonde lucht. Weinig opbeurende gebeurtenissen. Een tante die in triestige omstandigheden overleden is. Verassing in Lochristi met een sombere plechtigheid erbovenop. Spanningen i.v.m. verhuis en last met een verzekeringsmaatschappij. Geen weer om te fietsen.

Gelukkig is er nog het Mozartjaar. Ik ben een absolute fan. Niet altijd geweest. Wel als kind. Dan is Mozart een vanzelfsprekend begin voor wie zich tot klassieke muziek aangetrokken voelt. Als adolescent sprak die muziek me niet zo aan. Wat te speels, te eenvoudig, te kinderachtig. Te weinig Sturm-und-Drang. Ik hield toen meer van Beethoven en negeerde Mozart, afgezien van enkele werken zoals het Requiem en een enkel pianoconcerto.

Pas als ik al in de dertig was heb ik Mozart werkelijk ontdekt. De eenvoud van zijn muziek, het harmonieuze van zijn composities, het wonderbaarlijke gevoel dat eruit spreekt (zoals een kenner het zei in de krant nooit echt vrolijk, nooit echt triest), het trekt me nu allemaal veeleer aan dan dat het me afstoot.

Sommigen doen dit gedurende een jaar in the picture stelleen van één artiest af als pure commercie, maar het kan toch tof zijn ook en tot een soort revival leiden. Ik heb genoten van de Mozart-tiendaagse op Klara. Paar leuke dingen teruggehoord. Weinig nieuws leren kennen, maar ik had er ook niet altijd de tijd voor. Naar het einde toe toch op mijn pc op het werk naar Klara geluisterd en een doctoraat in de Mozartkunde behaald. Het eerste deel van de boeiende documentaire In Search of Mozart gezien, ondanks het late uitzenduur, het tweede deel daarom gemist.