Ik ben ondertussen de meeste van mijn tijdschriften kwijgeraakt. Ik heb een deel ervan aan Oxfam gegeven, een deel aan de universiteit. De rest gaat naar ADVN.
Voor een vrij omvangrijke voorraad van het Vlaams Marxistisch Tijdschrift (VMT) had ik een enkele weken geleden een zoekertje opgestuurd naar De Bebouwde.com van De Standaard.
Het duurde lang vooraleer het zoekertje verscheen. Bijna twee weken. Ik rekende er al niet meer op en had al een deel VMT's weggeven aan de Universiteitsbibliotheek.
Dan verscheen het zoekertje in De Standaard. Dezelfde dag nog zaten er 6 e-mails van geïnteresseerden in mijn bus. We kregen ook twee telefoontjes van geïnteresseerde archieven. Soms ga je er blijkbaar te gemakkelijk van uit dat die dat allemaal wel al zullen hebben.
Via De Standaard bereik je toch veel meer mensen dan via deze blog of Spotter. Dat mijn eigen blog niet zo'n geweldige verspreiding heeft wist ik, maar ik had misschien gehoopt op Planet Gent of zo. Of Spotter.
Ik heb de voorraad weggegeven aan de eerste die me e-mailde. Iemand die zich voorstelde als een linkse flamingant.
Gisteravond kwam hij de tijdschriften ophalen. Ik had een ouder iemand verwacht. Maar het was een jong gastje van naar schatting rond de twintig, wellicht nog student. Papa had hem gevoerd in zijn chique mercedes. Het zijn geen marxisten meer lijk vroeger.
Onverwacht had hij me zelfs een fles wijn mee. Hij leek ook erg blij met al die nieuwe marxistische lectuur. De vijf andere geïnteresseerden en de archieven heb ik moeten ontgoochelen. En ik die dacht dat er geen marxisten meer waren, een uitzondering hier en daar niet te na gesproken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten