Terug aan het werk

Terug aan het werk ondertussen.
Een echt goede vakantie is het niet geweest, jammer!
Voor een zieke moeder moeten zorgen en het weer was ook al niet te best.
Paar leuke uitstapjes, daarmee heb ik het moeten stellen.

Ik heb dit jaar zelfs niet meegedaan aan de Vredesfietseling. Ik kon me geen vier dagen vrijmaken en de 25ste augustus ging zeker niet.
Ik heb wel een halve dag meegefietst, van Laarne naar Wakken (Dentergem), zo'n 45 kilometer. Jammer eigenlijk, want het is een leuke belevenis. Mogelijk doe ik volgend jaar toch weer mee, al kan ik misschien niet de hele tocht meerijden, dan doe ik toch een paar dagen. Het zijn bijna altijd dezelfde vaste deelnemers; op de duur ken je die mensen zo goed, dat schept een band.

De zondag ben ik dan toch maar naar de IJzerbedevaart gereden, zoals de laatste jaren een gewoonte geworden is. Er was goed weer voorspeld, dat er maar in de late namiddag (aan zee) uitgekomen is. In Diksmuide: veel persbelangstelling, maar weini (te weinig) volk. De schattingen in de media van een goede 4000 lijken mij zelfs nogal optimistisch. De Vlaming heeft het waarschijnlijk te goed. Ook de verdeeldheid in de Vlaamsgezinde milieus zorgt voor een mindere opkomst. Mensen haken dan vlugger af. Er waren diverse oproepen om weer één Vlaamse manifestatie te houden. Samenkomen met die mannen van de IJzerwake zou voor deze jongen alvast toch een probleem vormen.

Zondag als apotheose van mijn vakantie de Gordel gereden of toch een gedeelte daarvan. Ik had me een fiets gehuurd bij de spoorwegen en me met de trein naar Dilbeek begeven. Daarom heb ik me niet aan de grote tour van 100 km gewaagd, maar heb ik voor de tweede keer de ronde van het Pajottenland gereden. Zalig, die opeenvolging van heuveltjes! Hoewel ik tegenwoordig niet meer zo heel veel fiets (en zeker niet meer dagelijks mijn kilometers afmaal zoals een tweetal jaar geleden) is mijn fietsconditie nog ruim behoorlijk, zoals bleek. Er zijn een tweetal behoorlijk lastige beklimmingen in die tour van het Pajottenland (een in Pamel en een andere net voorbij Vlezenbeek), maar ik heb ze toch overwonnen zonder van de fiets te moeten.

Na de gordelrit in Dilbeek het optreden van Natalia bijgewoond. Best te pruimen, die power-muziek van haar. Op heel korte tijd is zij wel echt uitgegroeid tot een superster. Het podium was wel een héél groot verschil met de schamele tent waarin Isabelle A. twee jaar gelden in Dilbeek moest optreden voor veel minder volk.