Afrika

Rustige kerstperiode. Maak me alleen wat zorgen, omdat mijn lichaamsgewicht voor het eerst weer wat toeneemt. Zal wel niet zo abnormaal zijn zeker in deze periode? Ik heb de proef op de som genomen: zondagmorgen 25 december woog ik 2,3 kg meer dan de zaterdagmorgen. Wat zo'n feestmaaltijd uitrichten kan!

Gisteren voor het eerst sinds lang naar de film geweest. Er zijn tijden geweest dat ik twee keer in de week naar de film ging. Maar met wat ouder te worden kwam daar sleet op. Nu geraak ik nog maar zelden in de bioscoop.

Ik had echter nog een filmcheque liggen die dreigde te vervallen. Het filmaanbod momenteel is maar dunnetjes. Ik had al bijna besloten naar Buitenspel te gaan kijken, maar negatieve kritieken, ook van het publiek, in De Standaard - en daartegenover positieve reacties op een andere film - weerhielden me ervan.

Het werd dus The Constant Gardener. Beetje een voorspelbaar scenario. Ik ben dat soort politiek-maatschappelijk geëngageerde films, genre de goeie tegen de slechte, ook een beetje moe gezien. Maar het viel mee. Scenario naar een boek van John Le Carré. Als ik me niet vergis is die auteur gespecialiseerd in spionageromans en dat kwam hier duidelijk tot uiting.

Het scenario draait namelijk om een groot complot van een farmaceutische multinational, die een nieuw geneesmiddel tegen tbc laat uittesten in Afrika, met veel doden tot gevolg. Alles natuurlijk uit puur winstbejag, met medeweten en steun van corrupte politici. Waartegen individuën in opstand komen en daarom uitgeschakeld worden.

Je vraagt je af of zelfs multinationals vandaag de dag zo door en door slecht nog kunnen zijn. Of ze dat nog kunnen riskeren, op gevaar af gebrandmerkt te worden door de pers en de publieke opinie. Er gebeurt natuurlijk van alles in de derde wereld: wapenhandel, drugshandel, spionage en oorlog, geknoei met afvalstoffen, corruptie, hongersnood,...
Waarom geen samenzwering van de farmaceutische industrie?

Vooral waren er heel mooie beelden van Afrika, een continent waar ik nog nooit geweest ben en waarvan ik niet weet of dat er nog ooit van zal komen. Van zowel de mensenmassa's en de ellende daar als de natuur. De film geeft een mooi beeld van de machteloosheid en het cynisme van alle betrokkenen, van de politici tot zelfs de hulpverleners, tegenover die ellende.
Het beeld van het zwarte meisje dat niet meemocht op het vliegtuig dat hulpverleners evacueerde uit een dorp dat een rebellenraid onderging, was treffend.
Het raakte ook bij mij een gevoelige snaar. Waardoor de film wellicht zijn doel bereikte.

Status quaestionis

De moeilijke periode op het werk is bijna achter de rug. Nog naar Brussel tot donderdag. Dan vrij tot in 2006. Een tiental dagen vakantie. Oef!

Ondertussen kom ik steeds meer in feeststemming. Nog even doorbijten.


Mijn eigen bescheiden bijdrage tot de feestvreugde, op post sinds deze namiddag

Deze week is me in de krant opgevallen dat elke politicus die zichzelf respecteert tegenwoordig zijn eigen blog heeft: Eric Van Rompuy, Johan Vande Lanotte, Jürgen Verstrepen, Jan Roegiers, Vera Dua, noem maar op! Wie leest dat allemaal? Ik in elk geval niet. Als er iets interessants in staat verneem ik het wel via de rubriek Kreten en Gefluister van De Standaard.

Als ik tijd heb lees ik wel eens iets van de blog van Bert Anciaux. Maar dat was dan ook een van de eerste of de eerste bloggende politicus. Of soms lees ik ook wel eens de blog van iemand die ik persoonlijk ken. Heel oppervlakkig toch maar meestal. We worden tegenwoordig langs alle kanten overspoeld met informatie. Wie heeft er tijd om dat allemaal bij te houden?

Ik heb soms wel mijn twijfels bij deze moderne vorm van communicatie, zowel in de politiek als daarbuiten. Het fenomeen van de webloggers kan heel interessante dingen opleveren, bijvoorbeeld op het vlak van journalistiek en nieuwsgaring. Ik stel me wel vragen bij de politici die constant hun impressies op hun blog gooien. Vraag me af of het efficiënt is, behalve om nu en dan eens de politieke roddelrubriek van De Standaard te halen. Zeker nu dat iedereen het doet. Hoop voor hun dat ze een schare bewonderaars hebben die regelmatig eens naar hun blog surfen. Al geef ik toe dat ik ooit zelf wel eens een blog opgezet heb voor een lokale polticus.
Ik bedoel maar: waar gaan we naartoe, als elke politicus voortdurend vanop een eigen weblog zijn eigen grote gelijk de wereld in zit te spuien? Is er geen andere manier om met elkaar in debat te gaan?

Maar ik geef het toe: er kunnen ook vragen gesteld worden bij het nut van andere weblogs, mijn eigen weblog bijvoorbeeld. Het is voor mij meer iets om me wat aangenaam bezig te houden. Een middel tot menselijk contact ook. Verder is er natuurlijk een element internetverslaving, toch al sinds 1999, met hoogten en laagten.

Verder zonder veel pretentie. Ik mag me de laatste tijd verheugen op zekere interesse voor mijn blog in fietsmilieus. Een echte fietsblog is dit natuurlijk niet, al heb ik in de zomer en de herfst veel over fietsen geschreven. En momenteel is het daar zeker het seizoen niet voor. Ik probeer wel nu en dan nog wat te fietsen om niet volledig uit conditie te raken. Verre tochten maken gaat nu echter niet en is ook niet bijzonder aangenaam in deze tijd van het jaar. Verdere verslagen over fietstochten of -avonturen zullen dus moeten wachten tot in de lente.

Soms hou ik me ook bezig met politieke of algemeen-maatschappelijke problemen. Soms met Gentse fenomenen.

Maar ik wens me niet tot één interessesfeer te beperken. Ik schrijf maar wat over wat me bezighoudt. Zolang ik dat leuk vind en er tijd voor heb. Soms vraag ik me inderdaad af of ik mijn tijd niet beter nuttiger zou besteden

Op naar Kerstmis

Voor je 't weet is het weer zover: de eindejaarsperiode breekt aan.
Sinds vorig weekend is het weer kerstmarkt op het Sint-Baafsplein. We hebben de eerste van de winkelzondagen gehad. De kerstsfeer doet zijn intrede. Tijd voor een lichtpunt in de duisternis. Vrede aan alle mensen van goede wil, etc. Ondanks alle sentimentele clichés toch een leuke, hartverwarmende periode in het putje van de winter. Bovendien: we zijn bijna aan lichtmis!

Ik lees in De Standaard dat een van de Vlaamse excellenties (de meest sexy Vlaamse politicus naar het schijnt) heel hard werkt, maar toch van plan is vakantie te nemen tussen Kerstmis en nieuwjaar. Hopelijk gunt hij zijn personeel ook wat! Het is hier immers de laatste tijd niet meer te doen. Zelfs geen tijd meer om te bloggen!

Elke nieuwe communautaire ronde in België veroorzaakt een institutionele chaos gedurende jaren. Nu is er heel wat te doen rond het Gemeentedecreet en het Provinciedecreet. Beide decreten zijn gestemd, maar er zijn nog die uitvoeringsbesluiten! Ook het gemeentekiesdecreet zorgt voor veel heisa (zie de pers), maar daar heb ik persoonlijk niets mee te maken. Sommige collega's wel en meer dan hun lief is.

En dan zijn er nog de verwikkelingen. Neem bijvoorbeeld die zes randgemeenten met faciliteiten rond Brussel, die vaak de hele politieke agenda bepalen. Sommige problemen die verband houden met die Vlaamse Rand worden uitvergroot tot en met. Tot ze al de rest overstijgen, ook bij het wetgevende werk. Waar gaat dat naar toe? Ik ben geen separatist, maar soms vraag ik mij of we België inderdaad niet beter zouden splitsen, zodat we ons eindelijk met belangrijker zaken kunnen bezighouden dan met dat eeuwige gehakketak.

Ik heb me gisteren in FNAC dan toch maar het nieuwe groene boekje gekocht. Ik ben het als licentiaat in de Germaanse filologie en tegenwoordig op mijn werk ook eindredacteur van juridische teksten wel aan mezelf en mijn job verplicht om op de hoogte te blijven van de spellingregels. Ik hoop dat ze de spelling nu toch maar wat stabiel gaan houden, want dat die spelling om de zoveel jaar gewijzigd wordt, is toch wat al te gortig. Een mens wordt het beu om altijd die nieuwe regels te moeten leren en een nieuw groen boekje te kopen!

Maar laat ik maar ophouden met zeuren en me onderdompelen in de alles overheersende kerstsfeer (of is het Kerstsfeer?) die er aan zit te komen.

Fait divers

Fotootje

Fotootje uit mijn buurt, kwestie van te tonen dat ik er nog ben, ondanks het vele werk waaronder ik bijna bezwijk.

Ik vond dit wel een leuk uithangbord van deze lingeriezaak, vroeger een fotowinkel.

Naschrift (2007): deze winkel is ondertussen al een jaar gesloten. Blijkbaar draaide het er toch niet zo goed. Ik vond het interieur eigenlijk al niet zo geschikt voor een lingeriezaak.