Gisterennacht tussen 12.00 en 01.00 was het op Facebook met Michael Jackson echt een spelletje 'doet-ie-het-of-doet-ie-het-niet'.
In het laatavondjournaal (waarnaar ik toevallig keek vanwege Yasmine) had ik gezien hoe Michael Jackson ineens naar het ziekenhuis gevoerd was. Toen was er nog geen sprake van een overlijden.
Rond middernacht doken de eerste niet-bevestigde geruchten dat Wacko Jacko dood was op. Een Amerikaanse showbizzsite www.TMZ.com was de eerste. De andere serieuzere media hielden het nog op een coma. Geleidelijk aan namen ze het overlijdensbericht over. Kort voor 01.00 zelfs CNN en De Standaard.
Een verrassend overlijden en toch weer niet. De man was al op sterven na dood. Ik had weinig voeling met Michael Jackson, al was het een generatiegenoot.
De onverwachte zelfmoord van Yasmine heeft me veel meer aangegrepen. Nochtans had ze alles voor een verder succesvol leven. Gewoon eventjes door die zure appel van de verloren liefde heenbijten. Dat moest toch mogelijk geweest zijn? Wat kunnen sommige van die media- en andere publieke figuren toch kwetsbaar zijn!
vrijdag 26 juni 2009
woensdag 24 juni 2009
Coalities
Voor mensen die meer willen weten over regeringscoalities en de kleurrijke namen die die tegenwoordig krijgen, dit interessant artikel op Taalblad.be.
Het kind dat we naar alle waarschijnlijk in Vlaanderen gaan krijgen (CD&V-Sp.a-N-VA) heeft blijkbaar nog geen naam gekregen. Rooms-rood met een geel randje? Iemand een suggestie?
Het kind dat we naar alle waarschijnlijk in Vlaanderen gaan krijgen (CD&V-Sp.a-N-VA) heeft blijkbaar nog geen naam gekregen. Rooms-rood met een geel randje? Iemand een suggestie?
maandag 22 juni 2009
Nouvelle Vague - Dance with me
Een recente ontdekking van een man die pas vijftig geworden is. Ik wou mijn gasten (en mezelf) op mijn verjaardag verrassen met wat nieuwe muziek en kocht me in FNAC de derde CD van deze Franse covergroep van new wave-liedjes.
Hoewel covergroep hier wel een wat denigrerende omschrijving is, die deze groep onrecht aandoet. Deze Franse groep brengt echt wel heel eigen versies van de bekende new wave-hits uit mijn verloren jeugd. Het is een Bossa Nova-ritme naar het schijnt (daar ken ik niet zo veel van).
Hoewel covergroep hier wel een wat denigrerende omschrijving is, die deze groep onrecht aandoet. Deze Franse groep brengt echt wel heel eigen versies van de bekende new wave-hits uit mijn verloren jeugd. Het is een Bossa Nova-ritme naar het schijnt (daar ken ik niet zo veel van).
zondag 21 juni 2009
Naar kantoor in Brussel met de fiets
Het is ondertussen al meer dan een maand geleden, maar door die verkiezingen ben ik er nog niet eerder toe gekomen om iets te schrijven over mijn exploot op 15 mei.
Die dag heb ik meegedaan aan een actie 'met de fiets naar kantoor' van de Bond Beter Leefmilieu in het kader van de Week van Vervoering.
Met de fiets van Gent naar Brussel en op tijd op kantoor zijn, het is geen lachertje. De start was bovendien in Heirnis. Ik moest vanuit De Pinte dus nog zeker 12 bijkomende kilometers fietsen.
Opgestaan om 4 uur. Stevig ontbijt genomen en om 4.45 aangezet, om zeker op tijd aan het vertrekpunt te raken. Het was nog donker. Ik had mijn pas gekochte iPod aan. Met een de vorige dag aangeschafte (oude) cd van Lenny Kravitz aanstaan. Zeker in die vroege duisternis, met bijna niemand anders op de weg, gaf dat een heel speciaal effect.
En lap! Wat me nog nooit overkomen is, gebeurde nu: een hindernis te laat opgemerkt in het donker. Ik moest hevig remmen, slipte en lag er! Maar het was niet zo erg: een kleine schaafwonde. Ik nam mijn fiets op en vertrok dadelijk opnieuw. Het was toch even scrikken, dat wel!
Ik was natuurlijk veel te vroeg aan het frietkot aan de Schelde in Gent. Na twintig minuten lanterfanten aan de Schelde kwamen de eerste deelnemers eraan. Rond zes uur vertrokken we naar Brussel met een twaalftal. Onderweg sloten er nog enkele anderen aan.
Het werd best een leuke tocht, al was het wat regenachtig, zoals je op de foto kan zien. Vanaf Aalst en zeker Asse werd het parcours selectiever. Er lagen toch enkele stevige hellingen op de route die gevolgd werd, langs bijna uitsluitend landelijke wegen. Op de steilste helling goooide ik de rest los. Maar die inspanning moest ik dra bekopen, want op het einde was zelfs een brug over de E40 een halve marteling.
Ik was blij als we in Brussel waren. Daar kregen we zelfs applaus van omstaanders. Om 9u15 prikte ik in op kantoor, op tijd dus!
Ik had de intentie 's avonds met de trein terug te keren. Bij nader inzien leek me dat toch niet zo'n goed idee: tijdens de vrijdagavondspits met de fiets op die overvolle treinen!
Ik ben dus maar met de fiets teruggereden, op mijn eentje ditmaal. Dan heb ik afgezien: in Brussel erg moeten zoeken naar de weg en diverse keren bijna aangereden. Brussel en omgeving uitraken met de fiets is geen sinecure als je geen uitgetekende route hebt. Ik wou de N9 Brussel-Gent volgen, maar in Asse veranderde die ineens in een autoweg waarop je niet mag fietsen.
En slecht weer! Vanaf Asse tot Lede hevige wind en striemende regen. Dat was een lijdensweg. Gelukkig verscheen de zon opnieuw vanaf Wetteren. De laatse kilometers naar Melle en dan via Merelbeke en Zwijnaarde naar De Pinte waren een makkie.
Totale afgelegde afstand: 140 kilometer. Niet slecht voor een werkdag! Voor herhaling vatbaar, maar niet meer dan een keer per jaar! Tot meerdere eer en glorie van Kyoto! En voor de terugtocht mag ik een beter plan verzinnen.
Verrassing als ik mijn fiets twee dagen later opnieuw wou gebruiken: platte band! Was me met deze fiets nog nooit eerder overkomen. Naar Brussel fietsen en terug eist zijn tol!
zaterdag 13 juni 2009
Feest
Toen ik vanmiddag naar de bakker ging in het centrum van De Pinte, zag ik dat er aan de kerk een receptie aan de gang was van een trouw. Een nieuwe trend: de receptie geven onmiddellijk bij het buitengaan van de kerk. Ik vond het zo leuk dat ik mijn fototoestel gaan halen ben.
Morgen ben ik aan het feest: ik word er namelijk 50!
Een halve eeuw!
Zo'n mijlpaal dat het me toch wel de moeite leek om een feestje te bouwen.
Niets groots: enkel voor de dichtste familie en een paar héél goede vrienden. Maar ik heb er toch werk van gemaakt. Een beetje chaotisch, zeker een week na die kiescampagne, waarvan ik nog onvoldoende gerecupereerd ben. Uitnodigingen pas de laaste week verstuurd en zo. Sommige mensen waren natuurlijk verhinderd.
Maar het is me op een paar dagen toch gelukt alles in elkaar te boksen. Hopelijk valt het wat mee.
Morgen ben ik aan het feest: ik word er namelijk 50!
Een halve eeuw!
Zo'n mijlpaal dat het me toch wel de moeite leek om een feestje te bouwen.
Niets groots: enkel voor de dichtste familie en een paar héél goede vrienden. Maar ik heb er toch werk van gemaakt. Een beetje chaotisch, zeker een week na die kiescampagne, waarvan ik nog onvoldoende gerecupereerd ben. Uitnodigingen pas de laaste week verstuurd en zo. Sommige mensen waren natuurlijk verhinderd.
Maar het is me op een paar dagen toch gelukt alles in elkaar te boksen. Hopelijk valt het wat mee.
maandag 8 juni 2009
Het is alweer voorbij!
De verkiezingen zijn alweer voorbij. Terug naar de orde van de dag.
Mijn partij haalde zowat 15,3%, beter dan de peilingen voorspeld hadden. Reden tot euforie is er niet. Toch ben ik, zoals veel Sp.a'ers, gematigd tevreden.
Raar: in 2004 was de ontgoocheling groter toen we met het kartel nog 19,4% haalden. Zeker ook in 2007 met die desastreuze 16,4% of zoiets, die niemand had zien aankomen.
Het politieke landschap is sindsdien wel veranderd. Tegen alle verwachtingen in heeft de partij standgehouden. En een nek-aan-nekrace gevoerd met Vlaams Belang en Open VLD en die laatste partij in stemmenpercentage zelfs achter zich gelaten. Niet onbelangrijk, dat laatste.
En ach, we moeten ermee leren leven dat Vlaanderen overwegend centrum-rechts stemt. Uitzondering zijn alleen de grotere steden als Gent, Antwerpen, Leuven, Oostende, Mechelen, Hasselt, Sint-Niklaas, waar Sp.a het uitstekend doet.
Er is in Vlaanderen een duidelijke tweespalt tussen de steden en de rurale, kleinstedelijke en residentiële gebieden. Dat vertaalt zich in de verkiezingsuitslag.
Geen reden tot overdreven pessimisme of doemdenken.
De verkiezingsuitslag heeft ten minste het voordeel van duidelijk te zijn: er zijn twee grote winnaars, die nu aan zet zijn.
Mijn ex-companeros van de SLP hebben het niet gehaald. Ze hebben het zelfs een stuk slechter gedaan dan ik verwacht had. Ik had ze toch het beste resultaat van Vivant gegeven: 2,3%, ik geloof in 1999. Of zelfs iets meer. Maar in 1999 was er nog geen kiesdrempel van 5%. Die werkt duidelijk toch ontradend voor kleine partijen. Naast SLP ook voor PVDA+, die met hun campagne en met de kandidatuur van Tine Van Rompuy toch ook heel wat publiciteit kregen, maar dit niet konden omzetten in een goede uitslag.
Enkele weken voor de verkiezingen leek het tij voor de SLP te keren. Een peiling van 1,9% bij de De Standaard en de VRT. Veel enthousiasme bij de militanten. Dat bleek o.a. ook op Facebook. En ze zijn er ook echt voor gegaan, die militanten van SLP! Overal kwam je ze tegen: op café in Gent kreeg ik op een vrijdagnacht een folder van L2 in mijn pollen geduwd, bij culturele manifestaties in mijn eigen gemeente stonden ze te flyeren terwijl de lokale Sp.a in geen velden of wegen te bekennen was,...
Maar vlak voor de verkiezingen keerde het tij weer. Een nieuwe peiling van maar 1%. Geert Lambert die niet echt overtuigend overkwam in tv-debatten en het moest afleggen van Frank Vandenbroucke.
Maar naast incidentele zijn er wellicht ook structurele redenen waarom de SLP, ondanks de bewonderenswaardige inzet van de militanten, niet aansloeg. Vlaanderen is Nederland niet, zoveel is wel duidelijk. Nederland heeft een veel sterkere progressieve stroming, ondanks alle Pim Fortuyns en Geert Wilders. In het hedendaagse Vlaamse politieke landschap, dat beheerst wordt door centrum-rechts, is er duidelijk geen plaats voor een leefbare links-liberale partij. Misschien moeten ze daar bij SLP eens over nadenken. En over het feit dat een politieke partij geen doel op zich is, maar een middel. Wat telt is wat echt belangrijk is, namelijk: wat wil je als politieke groep (of politiek individu) bereiken? Wat is de maatschappelijke meerwaarde, de maatschappelijke relevantie? Het instandhouden van een politieke partij is dat NIET!
Uiteraard moeten de SLP'ers zelf hun conclusies trekken uit het povere resultaat. Ik ben benieuwd of ze ermee zullen doorgaan.
Mijn partij haalde zowat 15,3%, beter dan de peilingen voorspeld hadden. Reden tot euforie is er niet. Toch ben ik, zoals veel Sp.a'ers, gematigd tevreden.
Raar: in 2004 was de ontgoocheling groter toen we met het kartel nog 19,4% haalden. Zeker ook in 2007 met die desastreuze 16,4% of zoiets, die niemand had zien aankomen.
Het politieke landschap is sindsdien wel veranderd. Tegen alle verwachtingen in heeft de partij standgehouden. En een nek-aan-nekrace gevoerd met Vlaams Belang en Open VLD en die laatste partij in stemmenpercentage zelfs achter zich gelaten. Niet onbelangrijk, dat laatste.
En ach, we moeten ermee leren leven dat Vlaanderen overwegend centrum-rechts stemt. Uitzondering zijn alleen de grotere steden als Gent, Antwerpen, Leuven, Oostende, Mechelen, Hasselt, Sint-Niklaas, waar Sp.a het uitstekend doet.
Er is in Vlaanderen een duidelijke tweespalt tussen de steden en de rurale, kleinstedelijke en residentiële gebieden. Dat vertaalt zich in de verkiezingsuitslag.
Geen reden tot overdreven pessimisme of doemdenken.
De verkiezingsuitslag heeft ten minste het voordeel van duidelijk te zijn: er zijn twee grote winnaars, die nu aan zet zijn.
Mijn ex-companeros van de SLP hebben het niet gehaald. Ze hebben het zelfs een stuk slechter gedaan dan ik verwacht had. Ik had ze toch het beste resultaat van Vivant gegeven: 2,3%, ik geloof in 1999. Of zelfs iets meer. Maar in 1999 was er nog geen kiesdrempel van 5%. Die werkt duidelijk toch ontradend voor kleine partijen. Naast SLP ook voor PVDA+, die met hun campagne en met de kandidatuur van Tine Van Rompuy toch ook heel wat publiciteit kregen, maar dit niet konden omzetten in een goede uitslag.
Enkele weken voor de verkiezingen leek het tij voor de SLP te keren. Een peiling van 1,9% bij de De Standaard en de VRT. Veel enthousiasme bij de militanten. Dat bleek o.a. ook op Facebook. En ze zijn er ook echt voor gegaan, die militanten van SLP! Overal kwam je ze tegen: op café in Gent kreeg ik op een vrijdagnacht een folder van L2 in mijn pollen geduwd, bij culturele manifestaties in mijn eigen gemeente stonden ze te flyeren terwijl de lokale Sp.a in geen velden of wegen te bekennen was,...
Maar vlak voor de verkiezingen keerde het tij weer. Een nieuwe peiling van maar 1%. Geert Lambert die niet echt overtuigend overkwam in tv-debatten en het moest afleggen van Frank Vandenbroucke.
Maar naast incidentele zijn er wellicht ook structurele redenen waarom de SLP, ondanks de bewonderenswaardige inzet van de militanten, niet aansloeg. Vlaanderen is Nederland niet, zoveel is wel duidelijk. Nederland heeft een veel sterkere progressieve stroming, ondanks alle Pim Fortuyns en Geert Wilders. In het hedendaagse Vlaamse politieke landschap, dat beheerst wordt door centrum-rechts, is er duidelijk geen plaats voor een leefbare links-liberale partij. Misschien moeten ze daar bij SLP eens over nadenken. En over het feit dat een politieke partij geen doel op zich is, maar een middel. Wat telt is wat echt belangrijk is, namelijk: wat wil je als politieke groep (of politiek individu) bereiken? Wat is de maatschappelijke meerwaarde, de maatschappelijke relevantie? Het instandhouden van een politieke partij is dat NIET!
Uiteraard moeten de SLP'ers zelf hun conclusies trekken uit het povere resultaat. Ik ben benieuwd of ze ermee zullen doorgaan.
donderdag 4 juni 2009
Zoveel te doen!
Ik heb het de laatste drie weken veel te druk gehad om te bloggen. Als politiek geëngageerde ben ik uiteraard campagne aan het voeren. Veel meegemaakt, maar te weinig tijd om erover te schrijven. Folders gebust, brieven geschreven, enveloppes geplakt, campagne gevoerd op facebook, naar allerlei manifestaties geweest. Geen markten dit keer en ook niet gaan plakken.
Ik heb er ditmaal geen vakantie voor opgenomen. Toch zo'n 4.100 folders gebust, vooral in Gent en deelgemeenten van Gent. Vanavond mijn laatste lading in Mariakerke. Nu hou ik ermee op. We zien wel wat het wordt.
Ergste wat ik meegemaakt heb: bankkaart geblokkeerd in een Gentse parkeerautomaat op een zaterdag ver van het centrum. Leukste: het olifantje Kai-Mook gezien in de Antwerpse Zoo. Maar één keer uitgescholden. Maar één persoon is zijn folder die ik net gebust had komen teruggeven. Er staat op 'Geen Reclame', zei hij bars. Altijd hetzelfde liedje!
Nieuwigheid de sticker Geen kiespropaganda. Ik lees alles wat ik over de verkiezingen moet weten wel in De Morgen! Of zoiets. Tamelijk stupied. In het begin hield ik er rekening mee, op het einde absoluut niet meer.
Als illustratie een filmpje dat ik zelf gemaakt heb van het eerste deel van de speech van Caroline Gennez in de zoo. Het was geen slechte speech. Er zat emotie in.
Het is het eerste filmpje dat ik ooit met dat eenvoudig fototoestel maak. De kwaliteit is niet opperbest, maar het gaat wel.
Laat ons voor de rest maar hopen en duimen dat Sp.a zondag beter zal scoren dan in de peilingen. Mensen die al eens willen oefenen kunnen dat ook op mijn blog, rechts bovenaan.
Ik heb er ditmaal geen vakantie voor opgenomen. Toch zo'n 4.100 folders gebust, vooral in Gent en deelgemeenten van Gent. Vanavond mijn laatste lading in Mariakerke. Nu hou ik ermee op. We zien wel wat het wordt.
Ergste wat ik meegemaakt heb: bankkaart geblokkeerd in een Gentse parkeerautomaat op een zaterdag ver van het centrum. Leukste: het olifantje Kai-Mook gezien in de Antwerpse Zoo. Maar één keer uitgescholden. Maar één persoon is zijn folder die ik net gebust had komen teruggeven. Er staat op 'Geen Reclame', zei hij bars. Altijd hetzelfde liedje!
Nieuwigheid de sticker Geen kiespropaganda. Ik lees alles wat ik over de verkiezingen moet weten wel in De Morgen! Of zoiets. Tamelijk stupied. In het begin hield ik er rekening mee, op het einde absoluut niet meer.
Als illustratie een filmpje dat ik zelf gemaakt heb van het eerste deel van de speech van Caroline Gennez in de zoo. Het was geen slechte speech. Er zat emotie in.
Het is het eerste filmpje dat ik ooit met dat eenvoudig fototoestel maak. De kwaliteit is niet opperbest, maar het gaat wel.
Laat ons voor de rest maar hopen en duimen dat Sp.a zondag beter zal scoren dan in de peilingen. Mensen die al eens willen oefenen kunnen dat ook op mijn blog, rechts bovenaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)