Het is alweer voorbij!

De verkiezingen zijn alweer voorbij. Terug naar de orde van de dag.

Mijn partij haalde zowat 15,3%, beter dan de peilingen voorspeld hadden. Reden tot euforie is er niet. Toch ben ik, zoals veel Sp.a'ers, gematigd tevreden.

Raar: in 2004 was de ontgoocheling groter toen we met het kartel nog 19,4% haalden. Zeker ook in 2007 met die desastreuze 16,4% of zoiets, die niemand had zien aankomen.

Het politieke landschap is sindsdien wel veranderd. Tegen alle verwachtingen in heeft de partij standgehouden. En een nek-aan-nekrace gevoerd met Vlaams Belang en Open VLD en die laatste partij in stemmenpercentage zelfs achter zich gelaten. Niet onbelangrijk, dat laatste.

En ach, we moeten ermee leren leven dat Vlaanderen overwegend centrum-rechts stemt. Uitzondering zijn alleen de grotere steden als Gent, Antwerpen, Leuven, Oostende, Mechelen, Hasselt, Sint-Niklaas, waar Sp.a het uitstekend doet.

Er is in Vlaanderen een duidelijke tweespalt tussen de steden en de rurale, kleinstedelijke en residentiële gebieden. Dat vertaalt zich in de verkiezingsuitslag.
Geen reden tot overdreven pessimisme of doemdenken.

De verkiezingsuitslag heeft ten minste het voordeel van duidelijk te zijn: er zijn twee grote winnaars, die nu aan zet zijn.

Mijn ex-companeros van de SLP hebben het niet gehaald. Ze hebben het zelfs een stuk slechter gedaan dan ik verwacht had. Ik had ze toch het beste resultaat van Vivant gegeven: 2,3%, ik geloof in 1999. Of zelfs iets meer. Maar in 1999 was er nog geen kiesdrempel van 5%. Die werkt duidelijk toch ontradend voor kleine partijen. Naast SLP ook voor PVDA+, die met hun campagne en met de kandidatuur van Tine Van Rompuy toch ook heel wat publiciteit kregen, maar dit niet konden omzetten in een goede uitslag.

Enkele weken voor de verkiezingen leek het tij voor de SLP te keren. Een peiling van 1,9% bij de De Standaard en de VRT. Veel enthousiasme bij de militanten. Dat bleek o.a. ook op Facebook. En ze zijn er ook echt voor gegaan, die militanten van SLP! Overal kwam je ze tegen: op café in Gent kreeg ik op een vrijdagnacht een folder van L2 in mijn pollen geduwd, bij culturele manifestaties in mijn eigen gemeente stonden ze te flyeren terwijl de lokale Sp.a in geen velden of wegen te bekennen was,...

Maar vlak voor de verkiezingen keerde het tij weer. Een nieuwe peiling van maar 1%. Geert Lambert die niet echt overtuigend overkwam in tv-debatten en het moest afleggen van Frank Vandenbroucke.

Maar naast incidentele zijn er wellicht ook structurele redenen waarom de SLP, ondanks de bewonderenswaardige inzet van de militanten, niet aansloeg. Vlaanderen is Nederland niet, zoveel is wel duidelijk. Nederland heeft een veel sterkere progressieve stroming, ondanks alle Pim Fortuyns en Geert Wilders. In het hedendaagse Vlaamse politieke landschap, dat beheerst wordt door centrum-rechts, is er duidelijk geen plaats voor een leefbare links-liberale partij. Misschien moeten ze daar bij SLP eens over nadenken. En over het feit dat een politieke partij geen doel op zich is, maar een middel. Wat telt is wat echt belangrijk is, namelijk: wat wil je als politieke groep (of politiek individu) bereiken? Wat is de maatschappelijke meerwaarde, de maatschappelijke relevantie? Het instandhouden van een politieke partij is dat NIET!

Uiteraard moeten de SLP'ers zelf hun conclusies trekken uit het povere resultaat. Ik ben benieuwd of ze ermee zullen doorgaan.