Het is ondertussen al meer dan een maand geleden, maar door die verkiezingen ben ik er nog niet eerder toe gekomen om iets te schrijven over mijn exploot op 15 mei.
Die dag heb ik meegedaan aan een actie 'met de fiets naar kantoor' van de Bond Beter Leefmilieu in het kader van de Week van Vervoering.
Met de fiets van Gent naar Brussel en op tijd op kantoor zijn, het is geen lachertje. De start was bovendien in Heirnis. Ik moest vanuit De Pinte dus nog zeker 12 bijkomende kilometers fietsen.
Opgestaan om 4 uur. Stevig ontbijt genomen en om 4.45 aangezet, om zeker op tijd aan het vertrekpunt te raken. Het was nog donker. Ik had mijn pas gekochte iPod aan. Met een de vorige dag aangeschafte (oude) cd van Lenny Kravitz aanstaan. Zeker in die vroege duisternis, met bijna niemand anders op de weg, gaf dat een heel speciaal effect.
En lap! Wat me nog nooit overkomen is, gebeurde nu: een hindernis te laat opgemerkt in het donker. Ik moest hevig remmen, slipte en lag er! Maar het was niet zo erg: een kleine schaafwonde. Ik nam mijn fiets op en vertrok dadelijk opnieuw. Het was toch even scrikken, dat wel!
Ik was natuurlijk veel te vroeg aan het frietkot aan de Schelde in Gent. Na twintig minuten lanterfanten aan de Schelde kwamen de eerste deelnemers eraan. Rond zes uur vertrokken we naar Brussel met een twaalftal. Onderweg sloten er nog enkele anderen aan.
Het werd best een leuke tocht, al was het wat regenachtig, zoals je op de foto kan zien. Vanaf Aalst en zeker Asse werd het parcours selectiever. Er lagen toch enkele stevige hellingen op de route die gevolgd werd, langs bijna uitsluitend landelijke wegen. Op de steilste helling goooide ik de rest los. Maar die inspanning moest ik dra bekopen, want op het einde was zelfs een brug over de E40 een halve marteling.
Ik was blij als we in Brussel waren. Daar kregen we zelfs applaus van omstaanders. Om 9u15 prikte ik in op kantoor, op tijd dus!
Ik had de intentie 's avonds met de trein terug te keren. Bij nader inzien leek me dat toch niet zo'n goed idee: tijdens de vrijdagavondspits met de fiets op die overvolle treinen!
Ik ben dus maar met de fiets teruggereden, op mijn eentje ditmaal. Dan heb ik afgezien: in Brussel erg moeten zoeken naar de weg en diverse keren bijna aangereden. Brussel en omgeving uitraken met de fiets is geen sinecure als je geen uitgetekende route hebt. Ik wou de N9 Brussel-Gent volgen, maar in Asse veranderde die ineens in een autoweg waarop je niet mag fietsen.
En slecht weer! Vanaf Asse tot Lede hevige wind en striemende regen. Dat was een lijdensweg. Gelukkig verscheen de zon opnieuw vanaf Wetteren. De laatse kilometers naar Melle en dan via Merelbeke en Zwijnaarde naar De Pinte waren een makkie.
Totale afgelegde afstand: 140 kilometer. Niet slecht voor een werkdag! Voor herhaling vatbaar, maar niet meer dan een keer per jaar! Tot meerdere eer en glorie van Kyoto! En voor de terugtocht mag ik een beter plan verzinnen.
Verrassing als ik mijn fiets twee dagen later opnieuw wou gebruiken: platte band! Was me met deze fiets nog nooit eerder overkomen. Naar Brussel fietsen en terug eist zijn tol!
2 opmerkingen:
Moedig!
Bewonderenswaardig dat je dit gerealiseerd hebt! Toch even een bedenking rond het Kyoto-gedoe: met de fiets naar het werk is een goede zaak, maar het moet menselijk blijven. Deze stunt kan je niet dagelijks waar maken. Het is allemaal mooi als je werk dicht bij huis is en het weer moet ook wat mee willen. Als een verzopen kieken op je werk toekomen en de hele dag met natte kleren lopen is ook geen pretje.
Een reactie posten