De cover van P-magazine van 5 april 2000.
Met Marianne Dupon, ex-vrouw van Hilde 'Yasmine' Rens.
Een mooie vrouw, niet? Al eens de moeite om je daarvoor van kant te maken als je dat allemaal ineens moet missen. Nee, die opmerking is absoluut ongepast. Excuus voor die flauwe machopraat!
Ik heb Marianne één keer in het echt ontmoet in een café in Antwerpen-Zuid waarvan ik de naam vergeten ben. Het was een ontmoeting van internetfanaten van het programma De Mol, net na afloop van de tweede reeks. Ik heb even met Marianne gepraat.
De fotoshoot van P-magazine met Marianne was toen net uit. Ik ben geen verzamelaar van pin-ups (ik ben immers Louis-Paul Boon niet!), maar ik heb dit nummer tot nu toe bewaard. Ondanks een verhuis enkele jaren geleden.
Marianne moet zich nu ongelooflijk rot voelen. Een zelfmoord is erger voor diegenen die achterblijven. Schuldvragen zijn in die omstandigheden pointless, maar ze worden toch gesteld.
Eigenlijk een ongelooflijk romantisch verhaal. Donkere, tragische romantiek dan. Het flauwvallen van Marianne op de uitvaart en de hatemail die ze krijgt inclusief. Zoals in een negentiende eeuwse roman uit de hoog-romantiek. Niet meer van deze materialistische tijd.
Het waren twee 'schoon madammen'. Hilde mocht er absoluut ook zijn. Haar heb ik nooit in het echt ontmoet, maar op tv leek het me wel een toffe. O zo jammer, maar ook tragiek maakt deel uit van het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten