Zeverrock

Het moet jaren geleden zijn dat ik nog eens naar een echt Rockfestival geweest ben. Het laatste dat ik me kan herinneren is Ten Vrede. Dat is zelfs niet eens een echt rockfestival, al heb ik daar in het begin van dit millennium naast Willem Vermandere toch ook o.a. Khaled en Sertab Erener gezien.

Omdat ik nu met vakantie ben en er in mijn eigen gemeente een rockfestival is waar ik nog nooit heengeweest was, dit jaar dus maar eens Zeverrock aangedaan in de afgelegen deelgemeente Zevergem.

Zevergem is een heel landelijk dorpje aan de moerassige Schelde-oevers, dat meer bij Zwijnaarde (Gent) aansluit dan bij de fusiegemeente De Pinte. Wonen is er naar het schijnt heel duur, want het is er heel rustig en toch zo dicht bij de grote stad Gent. Het grootste deel van de gemeente is trouwens landbouw- of natuurgebied.

Ruimte zat dus, ook om een rockfestival te organiseren in een tent op een terrein vlak achter de dorpskerk. Het festival zelf is betalend. 13 euro in voorverkoop voor 8 acts, veel is het niet. In ruil daarvoor heb je een afgesloten terrein in een mooi plattelandskader, een ruime tent en een ligweide met eet- en drankstandjes.

Leuk weertje in elk geval gisterennamiddag. Veel volk ook voor zo'n klein dorp, al stroomde dat maar mondjesmaat toe en kwamen de meesten maar 's avonds.

De eerste twee acts waren maar opwarmertjes: Electric Blonde en Customs. Eerste hoogtepunt en dé grote revelatie voor mij was de zangeres Selah Sue. Een opmerkelijke verschijning: een fragiel figuurtje op héél hoge hakken en met hoogopgestoken blond haar. Ze bracht haar sterke nummers op enkel een acoustische gitaar, die elektrisch versterkt werd.

Pas daarna kwam de grote massa opdraven voor eerst Headphone Die brachten heel luide experimentele rock. De boomlange blonde bassist prutst overduidelijk graag met synthesisers en leek me het creatieve brein van de groep. De vier Nederlandse rappers van De Jeugd van Tegenwoordig hadden veel succes bij het publiek. Wel eens leuk om te zien, maar voor de rest niet echt mijn kopje thee. Ik stond tijdens dit optreden trouwens te ver en verstond nauwelijks een woord van de teksten.

Daarna kwam Gorki, aangekondigd als De Gentse trots. Ze brachten een geslaagde set van al hun bekende hits. Ik heb een van de nummers proberen filmen met mijn eenvoudig toestelletje, zie hierna.

Na Gorki, die afsloten met het onvermijdelijke Mia, brachten Sioen en compagnie het laatste optreden van de Calling up Soweto-toernee. Sioen is niet echt mijn ding, i.t.t. Gorki.

Het festival sloot af met dj Dirk Stoops. Ik heb een tijdje staan kijken en luisteren naar de act van de dj, maar ben niet tot het einde gebleven. Dj-optredens zijn van na mijn tijd. Ik vond het geheel zelfs iets fascistoïde hebben. Een al wat oudere man die een massa met allerlei dwaze gebaren probeert op te zwepen, terwijl er twee dikkerds achter hem danspasjes en rare armbewegingen uitvoeren.

Maar alles bij elkaar is mijn eerste rockfestival in jaren zeker voor herhaling vatbaar.