Ik heb deze namiddag de laatste CD van U2 gekocht. Het was al geleden van het begin van de jaren '90 dat ik nog iets van die groep gekocht had, nl. Achtung Baby, een meesterwerk. Midlife crisis zeker? Hoewel, Bono en de andere groepsleden moeten ongeveer leeftijdsgenoten zijn van mij.
De sound is nog steeds dezelfde, getuige het volgende nummer, Unknown Caller, een van de beste en meest typische nummers van de nieuwe CD. Het jeugdig enthousiasme is gebleven, zij het iets bedaarder, iets meer gestroomlijnd. De leeftijd zeker? Andere nummers vind ik iets minder, iets te hard vooral en te weinig melodieus, bvb de hitsingle Get on your boots.
Voilà, toch weer eens een nieuwe CD bij. Ik heb er de laatste jaren niet veel meer gekocht. Ik ben mijn collectie een klein beetje aan het vernieuwen, wegens een feest in het vooruitzicht. Downloaden is er voor mij nog niet bij. Nog iets te revolutionair tot nu toe. Hoewel, het zal er nog wel es van komen dat ik mij eindelijk een i-pod aanschaf. En misschien zal dat zo lang niet meer duren ook.
3 opmerkingen:
Volgens de boekskes moet het een topper zijn. Ik wacht nog wel efkes tot ik hem cadeau krijg van iemand.
Heb JIJ U2 gekocht? Ik heb altijd gedacht dat je het sentimentele onzin vond.
Mijn U2 cd's zijn al lang de deur uit. Op een U2-album staan gewoonlijk maar twee of drie goeie liedjes, en de rest is gewoon vulsel en soms zelfs ronduit rommel.
Vandaag heb ik de jongste van Pink gehaald, Funhouse. Blijkt heel goed te zijn. In elk geval staat er geen rommel op.
Zeker geïnspireerd door de Blogster die hij op de voet volgt?
Een reactie posten