Ik ben goed vijf dagen terug thuis van mijn fietsreis van een week. Alles is uitstekend verlopen. Geen last gehad van ziektes. Alleen die keelpijn is nog niet over. Dat is een chronisch kwaaltje geworden, maar het is niet zo erg.
Het is een heel sportieve vakantie geworden. In twee dagen ben ik van De Pinte naar Herve gereden. Ik heb me enkele keren serieus van weg vergist, onder andere in het landelijke Gooik, maar ben er toch telkens goed geraakt. Vanuit Herve heb ik een toer gemaakt langs Pepinster, Theux, Spa, het stuwmeer van de Gileppe en Verviers.
De volgende dag heb ik de dorpjes van het Land van Herve doorkruist tot aan Aubel, vandaar de Voerstreek binnen en de Hollandse grens over. Klimmen en dalen de hele dag. De dorpjes in deze streek liggen immers alle op een heuveltop. Ik dacht dat ik daarvan af was eens Nederland binnen. Niets was minder waar. Zuid-Limburg is heel heuvelachtig maar ook ongelooflijk mooi. Een openbaring! Veel betere wegen dan in België en betere toeristische infrastructuur.
Ik heb de heuvelroute gereden langs de grens tot in Vaals. Op de foto zie je mijn stalen ros bij het binnenrijden van Vaals. Daar heb ik het Drielandenpunt bezocht, het nec plus ultra van de toerist, en heb overnacht in het Duitse Aken.
De volgende morgen ben ik langs de grote baan naar Maastricht gefietst. Een heel leuke stad. Een centrum vol winkeltjes en restaurants. Dan langs de Maas naar beneden tot Eijsden. Weer een stuk heuvelroute en de grens over in De Planck (Voeren)
Vanaf woensdagavond heb ik me aangesloten bij de Vredesfietseling, die in drie dagen van Voeren naar Diksmuide fietste. Na vijf dagen op mijn eentje fietsen kon ik wel wat gezelschap gebruiken. Eerste overnachting in De Koestal in Moelingen (Voeren). Het was ook echt een koestal! Een uur voor ik daar arriveerde bedacht ik plots dat daar waarschijnlijk geen lakens en dekens zouden zijn. En ik had geen slaapzak mee, maar gelukkig had iemand er een op overschot. Qua comfort was het daar nogal primitief. Ik voelde me terug als in mijn kinderjaren bij de jong-verkenners.
De volgende dag had ik het vrij moeilijk om in groep te fietsen. Ik had me de voorbije vijf dagen immers al grotendeels leeggereden op die hellingen in de streek van het drielandenpunt en op de heenreis. Maar naar het einde van die dag begon ik er door te komen. Op de Pellenberg heb ik zelfs nog een kleine demonstratie gegeven.
De Vredesfietseling is meer en meer een N-VA-bedoening geworden, nu er van Spirit en nakomers niet veel meer overschiet. Toch heb ik heel erg genoten van de gezamenlijke fietstocht, de drinkgelagen 's avonds in de jeugdherbergen en de kameraadschap die eruit groeit. Ik heb meegefietst tot zaterdag tegen de middag in Nevele. Vanaf Laarne fietste er zelf een collega-blogger uit Gent mee.
Voor herhaling vatbaar. In Zuid-Limburg ga ik zeker nog wel eens fietsen. Ook de Vredesfietseling mag nog wel eens op mijn aanwezigheid rekenen.
Ik heb op iets meer dan zeven dagen 730 kilometer afgefietst.
Ondertussen ben ik weer aan het werk. Ik heb het al enkele dagen behoorlijk moeilijk, want heb niet meer de tijd gehad om nog wat uit te rusten na mijn fietsreis.
4 opmerkingen:
Jong N-VA was idd goed vertegenwoordigd op de vredesfietseling. Hoewel daar elk jaar intern voor opgeroepen wordt, is het naar verluidt ooit anders geweest qua participatie. Nu, er reed dit jaar een socialist mee, wat alleen maar kan betekenen dat de boodschap breder gedragen wordt ;-) Er waren zelfs (minstens) twee socialisten op de IJzerbedevaart dit jaar!
Alleszins, de groep leek me redelijk gemengd, wat vree wijs is. Ik heb zowel naast N-VA'ers als naast spiritisten gefietst, en zelfs eventjes naast een socialist ook dus ;-) Volgend jaar mee naar Diksmuide voor de kroegentocht hé!
Sinds wij fietsnet.be hebbben ontdekt, is het leuk om via de knooppunten een langere route uit te stippelen. Moose is met zapzoon zo naar zee gereden.
Hé die site kende ik zelf nog niet! Was nochtans een grote hulp geweest (fiets-GPS-loos, als ik nog steeds ben), bedankt Zap
Chapeau!
Was getekend
Een reactie posten