Het verleden is alomtegenwoordig

Liebaut 009
Originally uploaded by degentsezwijger

Vanmorgen werd er in Wevelgem afscheid genomen van Tine Deman. Naar het schijnt waren er meer dan 1.000 aanwezigen. Naast familie en vrienden vooral veel mensen uit de politiek (ex-Spirit, N-VA, VOS, ...) en de talrijke verenigingen (Vredesfietseling,...) waarin ze actief was.

Zelf heb ik mijn rouwbeklag met de post uitgebracht. Spijtig, want ik had er graag bij willen zijn. Ik had die zaterdagmorgen echter een andere activiteit, die al lang vaststond en ik eigenlijk ook niet wou missen en waar ik met iemand anders heengegaan ben: de presentatie van het huldeboek voor Hilaire Liebaut (1939), 18 jaar lang burgemeester van Lokeren (1977-1994) en nu nog steeds fractieleider van CD&V in de Oost-Vlaamse provincieraad. Hilaire was een goede bekende van wijlen mijn vader, heeft ook meegewerkt aan diens huldeboek (dat postuum verscheen in 2002),... vandaar! Het huldeboek heeft als titel Het verleden is alomtegenwoordig. Het werd voorgesteld in het stadhuis van Lokeren.

Ik heb het mij niet beklaagd! Doorgaans zijn dergelijke huldezittingen behoorlijk vervelend. Veelal academische toespraken van een doorgaans hagiografisch karakter. Onlangs woonde ik in het Vlaams Parlement iets dergelijks mee met de voorstelling van de biografie van Maurits Coppieters (1920-2005) Het Laatste Jaar van de Klaproos - ik wou daar eigenlijk ook een blogpost aan wijden, want Maurits Coppieters was toch wel een heel markante figuur, die ik in mijn kindertijd nog persoonlijk gekend heb en ik ook sterk bewonder, maar ja, tijd, beste mensen, tijd! Toch heb ik me zonet beziggehouden om zowel de Nederlandse als de Engelse Wikipedia over Coppieters aan te vullen met de info over dit pas verschenen huldeboek. Maar dit terzijde.

Geen vervelende, academische uiteenzettingen op de huldezitting voor hilaire Liebaut. Men had immers een eloquent spreker uitgenodigd: de bekende strafpleiter Piet Van Eeckhaut (1939), tevens ere-voorzitter van de Oost-Vlaamse provincieraad (zie foto). Hij was vergezeld van Marc Lootens, de huidige voorzitter van de provincieraad.

Ik heb de strafpleiter en gewezen politicus al enkele keren horen spreken. Niet echt vaak, maar toch. Zijn toespraak op de huldezitting voor Hilaire Liebaut was prachtig! Ze overtrof alle verwachtingen. Het publiek lag plat!

De rede was gelardeerd met allerhande culturele citaten, veel Latijn en zelfs wat Grieks en Italiaans, echo's uit de Bijbel (Zonen zijn als pijlen op de boog van de vader), persoonlijke anecdotes, allerhande veelal ironische politieke uitspraken en zinspelingen, ...

Enige zelfspot is de man niet vreemd, zeker niet waar het het begrip ijdelheid betreft. Enig sarcasme ook niet! En het werd zo spontaan, zo echt gebracht! Zeker niet afgelezen van een briefje of zo. Hij kon het toch niet laten om zijn jongste dochter Liesbet even te vermelden, die hij duidelijk wenst te lanceren in de politiek.

Van Eeckhaut nam ook de verdediging op van het Latijn en hekelde het wetsvoorstel van twee Waalse politici van een partij waarvan hij de naam niet meer wist en naar eigen zeggen ook niet meer wenste te weten (voor de aandachtige toehoorder de PS dus) om het gebruik van het Latijn in de advocatuur te verbieden.

De toespraak werd fel gesmaakt door het publiek, ook door ondergetekende. Ze inspireerde zelfs de andere sprekers. Die lieten het formele ook een beetje varen. De (liberale) burgemeester Filip Antheunis (1965) sprak Piet Van Eeckhaut zelfs aan als meneer Bart De Wever en merkte op dat de vrouw van Hilaire toch zo'n mooie blauwe blouse aanhad. Daarmee bleef hij in de stijl van de vorige spreker.

Daarmee is deze blogpost ook een kleine por in de richting van iemand die toch al een hele tijd mijn blog niet meer leest. Het is ooit maandenlang anders geweest. Tja, Sic transit gloria mundi, om met een toepasselijk citaat af te sluiten.