Het leven kan soms toch zo hard, onrechtvaardig en ronduit tragisch zijn! Je weet dat die dingen gebeuren, maar soms komen ze erg dichtbij.
Vanmorgen vernam ik via Facebook dat een goede kennis zaterdagmorgen omkwam op de weg. Een slippartij op het natte wegdek van afrit Gullegem van de A19. Met fatale afloop tegen een elektriciteitspaal.
Deze zomer had ik Tine, want zo heette ze, nog enkele dagen gezien op de Vredesfietseling, de jaarlijkse fietstocht van Voeren naar Diksmuide. Ik deed dit jaar weer mee. Ik kende Tine en Jan al van de edities 2005 en 2006. De twee vorige jaren had ik niet meegedaan.
Ik kwam Tine en Jan die donderdagavond in augustus tegen voor de poort van jeugdverblijfplaats De Koestal in Moelingen (Voeren). Ze zaten samen op een bankje om de fietsers die toekwamen op te vangen. Ik ging erbij zitten en merkte dat ze nogal intiem met elkaar omgingen. Is er soms iets moois gebloeid tijdens de Vredesfietseling, informeerde ik. Ze antwoordden bevestigend. Ze waren zelfs enkele weken voordien getrouwd. Ze zagen er beiden heel gelukkig uit.
Aan dat pril huwelijksgeluk is plots een einde gekomen door een stom ongeval. Naar verluidt reed Tine niet eens te snel. Het was het natte wegdek, in combinatie met het herfstweer, waardoor ze aan het slippen ging. En die noodlottige paal! Het kan iedereen overkomen!
Amper negenentwintig was ze, enkele maanden gehuwd.
Hier zijn gewoon geen woorden voor.
Vanmorgen vernam ik via Facebook dat een goede kennis zaterdagmorgen omkwam op de weg. Een slippartij op het natte wegdek van afrit Gullegem van de A19. Met fatale afloop tegen een elektriciteitspaal.
Deze zomer had ik Tine, want zo heette ze, nog enkele dagen gezien op de Vredesfietseling, de jaarlijkse fietstocht van Voeren naar Diksmuide. Ik deed dit jaar weer mee. Ik kende Tine en Jan al van de edities 2005 en 2006. De twee vorige jaren had ik niet meegedaan.
Ik kwam Tine en Jan die donderdagavond in augustus tegen voor de poort van jeugdverblijfplaats De Koestal in Moelingen (Voeren). Ze zaten samen op een bankje om de fietsers die toekwamen op te vangen. Ik ging erbij zitten en merkte dat ze nogal intiem met elkaar omgingen. Is er soms iets moois gebloeid tijdens de Vredesfietseling, informeerde ik. Ze antwoordden bevestigend. Ze waren zelfs enkele weken voordien getrouwd. Ze zagen er beiden heel gelukkig uit.
Aan dat pril huwelijksgeluk is plots een einde gekomen door een stom ongeval. Naar verluidt reed Tine niet eens te snel. Het was het natte wegdek, in combinatie met het herfstweer, waardoor ze aan het slippen ging. En die noodlottige paal! Het kan iedereen overkomen!
Amper negenentwintig was ze, enkele maanden gehuwd.
Hier zijn gewoon geen woorden voor.
3 opmerkingen:
Shit zeg, dit is het eerste wat ik ervan hoor en ben er ook efkes niet goed van. We zijn er zo aan gewoon geraakt dat elk weekend, zelfs elke dag, mensen sterven in het verkeer dat we haast onverschillig worden. Tot het iemand is die je kent.
Toch ben ik blij dat ik dit jaar voor de eerste keer meereed, en zo ook kennis kon maken met deze goedlachse geëngageerde dame. We zullen haar missen. Vlaanderen verliest weer iemand die niet te beroerd was haar nek uit te steken. Bedankt, Tine, voor wat je in die korte tijd gedaan hebt.
Wat ik vreemd vind, is dat je wel zegt dat je iets vernam via Facebook, maar niet wie het je daar heeft laten weten. Wie dan ook kan je dat dus hebben geschreven. De vermelding dat je het via Facebook vernam, is daardoor onbedoeld reclame voor Facebook.
Geef toe, een raar neveneffect van een tenslotte menselijk drama.
Ik heb het vernomen via Facebook! Zo kom je heel snel iets te weten, dat is evident. Via wie doet er niet toe; je kent die mensen wellicht toch niet. Het was via gemeenschappelijke vrienden met de overledene (die ik allebei ook in het echt ken of ontmoet heb), namelijk Lode Maesen en Stefan Walgraeve.
Een reactie posten