Na de fratsen van Muggenbeet, die dreigde te stoppen met bloggen tenzij er opeens dertig supporters opstonden, is er nu een andere bekende blogster die het bloggen ineens niet meer ziet zitten. Probleem schijnt vooral een te veel aan lezers en succes te zijn, waardoor ze onmiddellijk afgerekend wordt op wat ze schrijft, ook op haar werk.
Tales from the Crib, ofte blogster Lilith, kwam onlangs nog in het nieuws omdat ze samen met Kerygma de wijvenweek opzette, een uiterst succesvol initiatief, waaraan ikzelf trouwens ook deelgenomen heb, zij het een beetje clandestien.
Terzijde: ik heb tijdens die wijvenweek verschillende keren geprobeerd een reactie op Liliths blog te plaatsen, maar het is me nooit gelukt. Ook nu probeer ik al een drietal keer te reageren op haar stopplannen, maar niks. Dat is nu al zeker zes keer dat (vermoedelijk) haar spamfilter mijn reactie tegenhoudt. Ik heb al iets tegen moderatie van comments, maar dit slaat echt wel alles!
Ik heb ook nog weet van andere gevallen van bloggers die het bloggen ineens wilden stilleggen of van problemen tussen mensen vanwege bloggen.
Zijn deze gevallen symptomatisch voor een algemene malaise in het blogwereldje?
Of is het verschijnsel enkel te wijten aan lentemoeheid?
woensdag 30 april 2008
maandag 28 april 2008
Spaans benauwd...
Hier volgt de gastblog van Patrick in het kader van het gastblogger-stokje uitgeworpen door e-Mino.
Spaans benauwd….
…..kreeg ik het toen 'De Zwijger' mij aan zijn stokje lijmde.
Ik, de letterplebejer, gastbloggen bij een literair talent?
Weigeren? Neen, zo breed mocht ik mijn onbeschoftheid niet etaleren.
Ik bleef beven en werd bovendien voortdurend herinnerd aan mijn opdracht door het zondagse radionieuws. Ja, ja het ging steeds weer over de kanaalfeesten en we kennen toch mijnheer zijn groen engagement.
Elk nieuwsbericht werd dus een speldenprik die me aan 'De Zwijger' deed denken en vertwijfeld zocht ik naar een onderwerp. Wat moet ik schrijven en waarover?
Welnu, hiermee is het denk ik volbracht.
P.S. Ik ga nu maar met lieve jongens, als ontspanning, aan close-combat doen.
WEG MET DE ANGST
Bedankt voor deze moedige gastblog, Patrick! Je vleit me al te zeer! De Kanaalfeesten en de VZA (Vlaamse Zelfhulpgroep van Angsthazen) zullen je eeuwig dankbaar zijn!
Spaans benauwd….
…..kreeg ik het toen 'De Zwijger' mij aan zijn stokje lijmde.
Ik, de letterplebejer, gastbloggen bij een literair talent?
Weigeren? Neen, zo breed mocht ik mijn onbeschoftheid niet etaleren.
Ik bleef beven en werd bovendien voortdurend herinnerd aan mijn opdracht door het zondagse radionieuws. Ja, ja het ging steeds weer over de kanaalfeesten en we kennen toch mijnheer zijn groen engagement.
Elk nieuwsbericht werd dus een speldenprik die me aan 'De Zwijger' deed denken en vertwijfeld zocht ik naar een onderwerp. Wat moet ik schrijven en waarover?
Welnu, hiermee is het denk ik volbracht.
P.S. Ik ga nu maar met lieve jongens, als ontspanning, aan close-combat doen.
WEG MET DE ANGST
Bedankt voor deze moedige gastblog, Patrick! Je vleit me al te zeer! De Kanaalfeesten en de VZA (Vlaamse Zelfhulpgroep van Angsthazen) zullen je eeuwig dankbaar zijn!
zondag 27 april 2008
Kanaalfeesten
Ik ben vandaag in de namiddag naar de Kanaalfeesten in Oostkerke (Damme) geweest, een manifestatie tegen de verbreding van het Schipdonkkanaal. Ik was dat wel aan mezelf verplicht, omdat ik mij nu eenmaal voor die actie geëngageerd heb. In Zomergem was er ook het een en ander te doen en in het hele traject tussen Zomergem en Oostkerke trouwens ook. Maar ik moest in Oostkerke mijn (wel mooi, maar nogal braaf) T-shirt tegen de verbreding, dat ik via het internet besteld had, afhalen.Tegen? Nee! Eigenlijk was het meer een familiale happening voor de mooie natuur in de buurt van de Blinker (Leopoldkanaal) en de Stinker (Schipdonkkanaal), de twee kanalen die bij Damme samen naar (Heist-aan-) zee lopen.
De locatie Oostkerke was wellicht niet toevallig gekozen om op de Kanaalfeesten als voornaamste hoofdkwartier voor 't Groot Gedelf te fungeren: het is de buurt waar het natuurschoon rond het Schipdonkanaal het meest indrukwekkend is. Niet te geloven dat men deze streek zou willen verknoeien door er een industrieel kanaal door te leggen.Op de foto hierboven: de Duvel-tent van de actiegroep in Oostkerke (Damme). Schitterend weer in onze contreien het grootste gedeelte van de dag. Toen ik rond drie uur in Oostkerke arriveerde, gaf de zon een tijdje verstek, zoals je op de foto's kan zien. Wanner ik rond vijf uur vertrok, was het al efkes terug opgeklaard.
Er was behoorlijk veel volk. De organisatoren mogen tevreden zijn. Ik heb natuurlijk alleen Oostkerke gezien. Maar ook een tijdje langs het kanaal gereden. En daar waren veel wandelaars en fietsers. De dorpskern van Damme zelf stikte van de toeristen, maar dat is wellicht altijd zo bij mooi weer.En in Oostkerke zelf: zowaar een Gentenaar die ik ken: Eric Goeman en partner waren ook present. Wie zei ook alweer dat de Gentenaars niet wakker liggen van de verbreding van het Schipdonkkanaal?
Hierboven een stil (en wat commercieel) protest tegen de verbreding.
Gentenaar Mong Rosseel heeft een lied geschreven tegen de verbreding op de melodie van Drie Schuintamboers. Ik laat de tekst ervan hier volgen, om af te sluiten:
Schipdonkkanaal
Dat was vroeger de stinker
Schipdonkkanaal
Dat was een zwarte modderpoel
Een vaart vol smeerlapperij
Van 't Meetjesland tot aan de zee
Schipdonkkanaal
Dat heet vandaag natuurschoon
Schipdonkkanaal
Omzoomd met lange bomenrijen
Zo goed als autovrij
Van 't Meetjesland tot aan de zee
Schipdonkkanaal
Ze willen je verbreden
Schipdonkkanaal
Ze gaan je betonneren tot
een industriële vaart
Van 't Meetjesland tot aan de zee
Schipdonkkanaal
We moeten je beschermen
Schipdonkkanaal
We willen je bewaren als een
feest voor wandelaars
Van 't Meetjesland tot aan de zee
Schipdonkkanaal
Je hebt ons hart gestolen
Schipdonkkanaal
Je blijft ons steeds bekoren vol
met riet en watervogels
Van 't Meetjesland tot aan de zee
Over stokjes, amateurs en een blogosfeer
Speels maar serieus is de eerste die gevolg gegeven heeft aan het gastblogger-stokje, dat ik ondermeer aan hem doorgegeven heb. Bedankt voor de snelle reactie! Hier volgt de tekst van zijn gastblog:
De Gentse Zwijger nodigt me uit om deel te nemen aan een nieuw soort stokje: ik schrijf een gastbijdrage, en nodig drie andere bloggers uit om een gastbijdrage voor mijn blog te schrijven. Een uitstekend idee. Als er één ding is dat bij mijn weten ontbreekt aan onze "blogosfeer", dan is het nog wel die blogosfeer zelf! Dat wil zeggen, ikzelf ken verschillende blogs waar geregeld iets te beleven valt, maar communicatie en uitwisseling van ideeën *tussen* die blogs - daar lijkt me nog veel werk aan te zijn.
Ongetwijfeld is dat voor een stuk ook onwetendheid. Zo schrijft "De Gentse Zwijger" zelf in een soortgelijke gastbijdrage over Eve :
"Deze blog doet immers te veel denken aan de 18de-eeuwse salons van de Verlichting, waar grote geesten debatteerden over de meest verheven onderwerpen van maatschappelijk, wetenschappelijk, filosofisch en cultureel belang. In gedachten zie ik Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Diderot en de anderen hier soms rondwaren, druk causerend."
Kijk toch eens aan! En zeggen dat ik net zelf naar dat blog had verwezen omdat het (steeds volgens mij) zeer terecht een oproep tot uitwisseling van kennis had gelanceerd. We zijn uiteindelijk allemaal (quasi-)amateurs in de onderwerpen die ons interesseren, en de mogelijkheid om ideeën uit te wisselen is precies wat blogs bieden. Ik moet Eve zelf maar eens wat meer gaan volgen, want het lijkt niet uitgesloten dat ik op zoek ben naar iets dat al lang net voorbij de lengte van mijn eigen neus onder mijn ogen ligt.
Het wordt helemaal interessant als we zien dat de Zwijger Eve een beetje verder tot een "rood bastion" uitroept (en zichzelf tot een Vlaamse progressief)! Als je weet dat ik mezelf filosofisch tot het "kritisch rationalisme" reken, en economisch tot de liberalen (zij het niet in partijpolitieke zin) dan zie je meteen stof genoeg tot discussie. Het is overigens dat kritisch rationalisme dat mij hier het cruciale punt lijkt.
Zeer zeker houden mensen als ik vast aan ideeën als "vrije markten" en "minimale overheden" en "het Westen heeft het beter gedaan dan de rest" - wat iets héél anders is dan "heeft de rest geplunderd"... of wat had je gedacht? Maar onder "kritisch rationalisme" ben je heus niet verbaasd te ontdekken dat er grenzen zijn aan je theorieën en beperkingen aan je ideeën: wel integendeel. Wie wel eens bij mij passeert heeft al lang gezien dat uitgerekend die grenzen me vaak veel interessanter lijken dan de zoveelste viering van het eigen gelijk - waar we immers toch al overtuigd van zijn?
Maar daarmee ligt de intellectuele uitdaging wel op tafel. Hoe zit dat precies aan "de andere kant"? Vaak heeft de linkerzijde die ik te zien gekregen heb alvast Marx gelezen. Veel erger is dat ze vaak *niets anders* dan Marx hebben gelezen. Nu geloof ik heus wel dat dat ligt aan wat ik te zien heb gekregen, en niet aan "de linkerzijde" als zodanig. De uitdaging is dan of nadenkende mensen, aan beide kanten van het spectrum, elkaar iets kunnen vertellen. Zou dat geen mooie verbreding zijn van wat we momenteel hebben aan blogosfeer?
Bedant voor je kritische en zeer intellectuele bijdrage, Speels maar Serieus! Rest nu nog enkel diezelfde opdracht op je eigen blog door te geven aan andere bloggers naar keuze.
De Gentse Zwijger nodigt me uit om deel te nemen aan een nieuw soort stokje: ik schrijf een gastbijdrage, en nodig drie andere bloggers uit om een gastbijdrage voor mijn blog te schrijven. Een uitstekend idee. Als er één ding is dat bij mijn weten ontbreekt aan onze "blogosfeer", dan is het nog wel die blogosfeer zelf! Dat wil zeggen, ikzelf ken verschillende blogs waar geregeld iets te beleven valt, maar communicatie en uitwisseling van ideeën *tussen* die blogs - daar lijkt me nog veel werk aan te zijn.
Ongetwijfeld is dat voor een stuk ook onwetendheid. Zo schrijft "De Gentse Zwijger" zelf in een soortgelijke gastbijdrage over Eve :
"Deze blog doet immers te veel denken aan de 18de-eeuwse salons van de Verlichting, waar grote geesten debatteerden over de meest verheven onderwerpen van maatschappelijk, wetenschappelijk, filosofisch en cultureel belang. In gedachten zie ik Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Diderot en de anderen hier soms rondwaren, druk causerend."
Kijk toch eens aan! En zeggen dat ik net zelf naar dat blog had verwezen omdat het (steeds volgens mij) zeer terecht een oproep tot uitwisseling van kennis had gelanceerd. We zijn uiteindelijk allemaal (quasi-)amateurs in de onderwerpen die ons interesseren, en de mogelijkheid om ideeën uit te wisselen is precies wat blogs bieden. Ik moet Eve zelf maar eens wat meer gaan volgen, want het lijkt niet uitgesloten dat ik op zoek ben naar iets dat al lang net voorbij de lengte van mijn eigen neus onder mijn ogen ligt.
Het wordt helemaal interessant als we zien dat de Zwijger Eve een beetje verder tot een "rood bastion" uitroept (en zichzelf tot een Vlaamse progressief)! Als je weet dat ik mezelf filosofisch tot het "kritisch rationalisme" reken, en economisch tot de liberalen (zij het niet in partijpolitieke zin) dan zie je meteen stof genoeg tot discussie. Het is overigens dat kritisch rationalisme dat mij hier het cruciale punt lijkt.
Zeer zeker houden mensen als ik vast aan ideeën als "vrije markten" en "minimale overheden" en "het Westen heeft het beter gedaan dan de rest" - wat iets héél anders is dan "heeft de rest geplunderd"... of wat had je gedacht? Maar onder "kritisch rationalisme" ben je heus niet verbaasd te ontdekken dat er grenzen zijn aan je theorieën en beperkingen aan je ideeën: wel integendeel. Wie wel eens bij mij passeert heeft al lang gezien dat uitgerekend die grenzen me vaak veel interessanter lijken dan de zoveelste viering van het eigen gelijk - waar we immers toch al overtuigd van zijn?
Maar daarmee ligt de intellectuele uitdaging wel op tafel. Hoe zit dat precies aan "de andere kant"? Vaak heeft de linkerzijde die ik te zien gekregen heb alvast Marx gelezen. Veel erger is dat ze vaak *niets anders* dan Marx hebben gelezen. Nu geloof ik heus wel dat dat ligt aan wat ik te zien heb gekregen, en niet aan "de linkerzijde" als zodanig. De uitdaging is dan of nadenkende mensen, aan beide kanten van het spectrum, elkaar iets kunnen vertellen. Zou dat geen mooie verbreding zijn van wat we momenteel hebben aan blogosfeer?
Bedant voor je kritische en zeer intellectuele bijdrage, Speels maar Serieus! Rest nu nog enkel diezelfde opdracht op je eigen blog door te geven aan andere bloggers naar keuze.
zaterdag 26 april 2008
Gastbloggen-stokje
Zonet is mijn gastblog bij Els Van Eeckhaut online gekomen onder de spraakmakende titel De Gentse Zwijger spreekt!
Die gastblog is een stokje gelanceerd door de bloggende jurist (of is het juristende blogger?) e-Mino. Op zijn blog vind je alle regels i.v.m. dit gastblogstokje.
Zelf stuur ik het stokje door naar drie blogs waarnaar ik nog nooit een stokje geworpen heb (en ook nog geen van de andere gastbloggers) Goed van mij, niet?
Het zijn: Binnenstebuiten, Patrick en Speels maar Serieus. Ziezo mensen, laat die teksten maar komen!
Die gastblog is een stokje gelanceerd door de bloggende jurist (of is het juristende blogger?) e-Mino. Op zijn blog vind je alle regels i.v.m. dit gastblogstokje.
Zelf stuur ik het stokje door naar drie blogs waarnaar ik nog nooit een stokje geworpen heb (en ook nog geen van de andere gastbloggers) Goed van mij, niet?
Het zijn: Binnenstebuiten, Patrick en Speels maar Serieus. Ziezo mensen, laat die teksten maar komen!
woensdag 23 april 2008
Stokjes
Het regent hier stokjes! Het boekenstokje dat door de blogosfeer waart is eindelijk ook bij mij terechtgekomen via Satur9's World, een blog die ik nog niet eens ken, al weet ik dat het één van de vrienden van Gentblogt is. Nog een blog dus die ik eens zal moeten leren ontdekken.
Per toeval ontdek ik dan nog dat Patrick wil dat ik een ode schrijf aan uitgeefster Angèle Manteau, die onlangs overleden is. Daar zal ik nog eens over moeten nadenken.
Nu dan het boekenstokje. Ik ben nog steeds bezig aan Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus. Het is meer treinlectuur. Thuis verdoe ik te veel tijd op het net om nog te kunnen lezen.
De opdracht dan.
1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence
3. Post the next 3 sentences.
Probleem: het zal niet gaan! Ik tel op die bladzijde 123 in die softcover uitgave van Het Jaar van de Kreeft in het totaal maar een viertal zinnen. Of zelfs nog niet. Ter illustratie: de tweede (volledige) zin: Toni rukte hem naar boven, sloeg haar voeten om hem heen, de zon werd lauwer, de grond deinde en toen gromde zij, een gejuich dat onderdrukt werd in haar keel, het vertrouwde, lage, lieflijke, lange, wegebbende geknor alsof een hevige pijn wegtrok.
Volstaat dit ter illustratie? Andere en betere dus. Ik bedoel: boeken met meer zinnen per bladzijde.
Ik heb hier in mijn bibliotheek nog een omnibus van Louis Paul Boon liggen. Met De Kapellekensbaan, Eros en de Eenzame Man, Wapenbroeders, Het Nieuwe Onkruid en 90 Mensen. Ooit gekocht in boekenclub ECI.
Pagina 123 dus. Vijfde zin en daarna drie volgende zinnen posten.
Dat wou hij niet geloven: ik ben nog altijd maagd, zei ze. Hij bracht haar tonelen in herinnering, waarin ze allen zat overhoop waren geweest: dat geeft niet, zei ze. Gij zijt met hem alleen op een gemeubileerde kamer geweest, zei hij.
Voilà! Enkele mooie staaltjes van de Vlaamse literatuur. Wie heeft dat boekenstokje nog niet gehad?
Ik stuur het naar enkele minder bekende blogs (die wel op mijn blogroll staan): Kreziekat, Kimmeke en Xplo.
Per toeval ontdek ik dan nog dat Patrick wil dat ik een ode schrijf aan uitgeefster Angèle Manteau, die onlangs overleden is. Daar zal ik nog eens over moeten nadenken.
Nu dan het boekenstokje. Ik ben nog steeds bezig aan Het Jaar van de Kreeft van Hugo Claus. Het is meer treinlectuur. Thuis verdoe ik te veel tijd op het net om nog te kunnen lezen.
De opdracht dan.
1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence
3. Post the next 3 sentences.
Probleem: het zal niet gaan! Ik tel op die bladzijde 123 in die softcover uitgave van Het Jaar van de Kreeft in het totaal maar een viertal zinnen. Of zelfs nog niet. Ter illustratie: de tweede (volledige) zin: Toni rukte hem naar boven, sloeg haar voeten om hem heen, de zon werd lauwer, de grond deinde en toen gromde zij, een gejuich dat onderdrukt werd in haar keel, het vertrouwde, lage, lieflijke, lange, wegebbende geknor alsof een hevige pijn wegtrok.
Volstaat dit ter illustratie? Andere en betere dus. Ik bedoel: boeken met meer zinnen per bladzijde.
Ik heb hier in mijn bibliotheek nog een omnibus van Louis Paul Boon liggen. Met De Kapellekensbaan, Eros en de Eenzame Man, Wapenbroeders, Het Nieuwe Onkruid en 90 Mensen. Ooit gekocht in boekenclub ECI.
Pagina 123 dus. Vijfde zin en daarna drie volgende zinnen posten.
Dat wou hij niet geloven: ik ben nog altijd maagd, zei ze. Hij bracht haar tonelen in herinnering, waarin ze allen zat overhoop waren geweest: dat geeft niet, zei ze. Gij zijt met hem alleen op een gemeubileerde kamer geweest, zei hij.
Voilà! Enkele mooie staaltjes van de Vlaamse literatuur. Wie heeft dat boekenstokje nog niet gehad?
Ik stuur het naar enkele minder bekende blogs (die wel op mijn blogroll staan): Kreziekat, Kimmeke en Xplo.
dinsdag 22 april 2008
Postkaarten
Even genoeg over de politiek. Het is hier eerder een lifeblog dan een louter politieke blog. Als het alleen maar over politieke gaat durft het op het net nog al eens te ontaarden in welles-nietesdiscussies of scheldpartijen.
Al heb ik gezien dat de SP.a op haar vernieuwde website aandacht besteedt aan de blogs van haar leden, ook die van niet-mandatarissen. En ook een overzicht bevat van items over SP.a in de blogosfeer via de zoekfunctie van Technorati. Hier leest u er alles over (misschien krijg ik nu ook wel een vermelding in dit overzicht, gniffel, gniffel!).
Ook de debatmodule op de site is vernieuwd. Daar kunnen ze bij de VlaamsProgressieven nog eens een punt aan zuigen. De oude Spirit-website was niks interactief en de nieuwe is blijkbaar niks beter.
Maar ik ging het dus niet over politiek hebben, maar over een hobby van mij: postkaarten verzamelen. Vooral via eBay. Hierboven vind je mijn meest recente aankoop van eergisteren. Ik heb de kaart net ontvangen. Ze heeft me, verzending inclusief zo'n 12,50 euro gekost. Vrij veel, maar ja, als je de pech hebt dat iemand tegen je begint op te bieden kan dat oplopen.
De postkaart stelt een barakkenkamp voor in Nieuwpoort in 1920. Het stadje werd in de Eerste Wereldoorlog volledig met de grond gelijkgemaakt. Na de oorlog werden er in eerste instantie noodwoningen opgericht. Het is niet uitgesloten dat op deze foto familie van mij staat. Vandaar ook mijn interesse voor dit postkaartenthema.
De tweede postkaart heeft me veel minder gekost op eBay. Maar 2 euro, verzending inbegrepen. Je ziet: met wat geluk kan je op eBay zaakjes doen! Het is ook een scène uit de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek: een Spahi (Marokkaanse ruiter) vertelt zijn wedervaren aan collega-militairen in Veurne.
Beide postkaarten zijn verzonden en zijn dus in feite authentieke historische documenten.
Al heb ik gezien dat de SP.a op haar vernieuwde website aandacht besteedt aan de blogs van haar leden, ook die van niet-mandatarissen. En ook een overzicht bevat van items over SP.a in de blogosfeer via de zoekfunctie van Technorati. Hier leest u er alles over (misschien krijg ik nu ook wel een vermelding in dit overzicht, gniffel, gniffel!).
Ook de debatmodule op de site is vernieuwd. Daar kunnen ze bij de VlaamsProgressieven nog eens een punt aan zuigen. De oude Spirit-website was niks interactief en de nieuwe is blijkbaar niks beter.
Maar ik ging het dus niet over politiek hebben, maar over een hobby van mij: postkaarten verzamelen. Vooral via eBay. Hierboven vind je mijn meest recente aankoop van eergisteren. Ik heb de kaart net ontvangen. Ze heeft me, verzending inclusief zo'n 12,50 euro gekost. Vrij veel, maar ja, als je de pech hebt dat iemand tegen je begint op te bieden kan dat oplopen.De postkaart stelt een barakkenkamp voor in Nieuwpoort in 1920. Het stadje werd in de Eerste Wereldoorlog volledig met de grond gelijkgemaakt. Na de oorlog werden er in eerste instantie noodwoningen opgericht. Het is niet uitgesloten dat op deze foto familie van mij staat. Vandaar ook mijn interesse voor dit postkaartenthema.
De tweede postkaart heeft me veel minder gekost op eBay. Maar 2 euro, verzending inbegrepen. Je ziet: met wat geluk kan je op eBay zaakjes doen! Het is ook een scène uit de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek: een Spahi (Marokkaanse ruiter) vertelt zijn wedervaren aan collega-militairen in Veurne.Beide postkaarten zijn verzonden en zijn dus in feite authentieke historische documenten.
zondag 20 april 2008
Terrasjesweer
Terrasjesweer vandaag, ook in Gent. Hier een foto van het terras van een leuk cafeetje annex antiekwinkel aan Sint-Jakobs. In de omgeving is er elke zondagmorgen een rommelmarkt. Het pleintje heet Beverhoutplein, zoals je op het straatnaambord kan lezen, als je op de foto dubbelklikt.Toevallig zat er op het terras een plaatselijjke BG (=Bekende Gentenaar), toen ik vanmorgen deze foto nam. Het is een kunstenaar-dichter. Vooral in de tweede helft van de jaren '80 maakte hij enige naam als 'performer', een term die toen in de mode was. Echt doorgebroken is hij nooit, al heeft hij wel eens een dichtbundel gepubliceerd gekregen. Wellicht zelfs meer dan één. Maar ja: wat valt er vandaag de dag met poëzie te verdienen? Naast dichter is of was hij ook grafisch kunstenaar.
Hij is al van in het begin van de jaren '80 een bekende figuur in het Gentse uitgaansmilieu. Hij zat vooral veel in café Het Damberd op de Korenmarkt (ik ook trouwens, héhé, maar de laatste jaren veel minder). Verder had hij nogal de gewoonte om met hangende schouders en een lichtgebogen rug rond te lopen. Ik heb hem leren kennen in het jaar 1980. Hij woonde toen in het Pand ofte het Caermersklooster in het Patershol, dat toen gewelddadig ontruimd werd omdat de stad Gent beslist had het te renoveren. Alle bewoners moesten eruit, willen of niet (en de meesten wouen niet!).
Ik ben zelfs zijn naam vergeten. Zijn voornaam was Johan geloof ik. Nee, nu schiet het mij toch te binnen: Johan Joos, dat is zijn naam. Volgens Google stond hij ooit zelfs bekend als de Vlaamse punkdichter.
Op de foto zit hij achteraan aan een tafeltje te praten met iemand. Tussen de vrouw met de zonnebril en de man met baard en bril.
zaterdag 19 april 2008
Bloch
Het is in feite oud nieuws: de bekende bakkerij annex patisserie Bloch in de Veldstraat is ondertussen al enkele weken gesloten. Gentblogt heeft er tamelijk veel aandacht aan besteed, o.a. hier.Aangezien ik er nogal gek van ben om dingen die voorgoed verdwijnen vast te leggen en zodoende van de vergetelheid te redden, hier toch een fotootje dat ik eind februari bij redelijk goed weer genomen heb van deze handelszaak, toen die nog open was. De foto is minimaal gefotoshopt :-)
Ik kende de zaak Bloch al van in de jaren '70. Ben er niet zo dikwijls geweest, enkel een paar keer. Eén keer om brood, toen ik daar in het jaar 1980 in de buurt op kot zat. Over dat brood geen klagen: het was echt lekker!
De pizzaatjes, quiches en aanverwanten die Bloch verkocht waren delicieus. Voor zijn met echte boter gebakken koeken had ik het niet zo. Ik heb één keer vreselijke diarree gehad van zijn koeken op een morgen dat ik met vakantie vertrok. Ik heb nogal zwakke darmen.
Afgezien daarvan (en zonder voor racist te willen doorgaan) vond ik Bloch zelf toch maar een rare kerel. Er werd verteld dat hij zijn personeel uitbuitte. De laatste jaren werkte hij bijna uitsluitend met Turkse vrouwen en dat wil toch wel wat zeggen. En als er afgerekend moest worden, zat Bloch zelf achter zijn kassa! Om zoals in mijn geval de prijs per boterkoek in te tikken. Ik verschoot me die keer een bult toen ik de rekening kreeg. Echt goedkoop waren zijn koeken ook niet en dat is een understatement.
Soit! Het is toch weer een gerenommeerde zaak die verdwijnt in de Veldstraat. Boekenwinkel Herkenrath een tiental jaar geleden, patisserie Bloch nu. Who's next? Kaashandel Peeters? Tabakswaren Caron? Meestal om plaats te maken voor weer zo'n superketen à la Inno, H&M, C&A, e.d.
O tempora, O mores!
Ter informatie: er hebben al eerder artikels en foto's van mij op Gentblogt gestaan, maar dan in de beginperiode (2005). Vandaag is er nog eens een artikel van mij verschenen: een meer objectieve en werkelijkheidsgetrouwe versie van een restaurantbezoek dat hier verschenen is onder de titel Omi... gaat!
De Vlaams Progressieven
Zo zag het eruit op het congres in Mortsel met een 500-tal aanwezigen, waarvan ik net terug ben:
Hm! Dat betekent wel dat ik de FNAC-bon van 10 euro (die ik overigens van Els gekregen heb, kan houden. Ik hoop dat je me dit niet kwalijk neemt, Els: het is niet dat ik die bon niet wou of zo. Ik had ook een fles wijn kunen beloven aan de winnaar, maar dat is nogal moeilijk om op te sturen!).
Voor zover ik kunnen nagaan heb, waren de meeste leden wel tevreden met de nieuwe naam. 't Is in elk geval duidelijker dan Spirit...
Ikzelf was in elk geval het dichtste bij de nieuwe naam in mijn blogwedstrijd. Maar een 'e'-tje verschil! Ik win dan ook niets, behalve dat ik mijn bon zelf kan houden!
Hm! Dat betekent wel dat ik de FNAC-bon van 10 euro (die ik overigens van Els gekregen heb, kan houden. Ik hoop dat je me dit niet kwalijk neemt, Els: het is niet dat ik die bon niet wou of zo. Ik had ook een fles wijn kunen beloven aan de winnaar, maar dat is nogal moeilijk om op te sturen!).
Voor zover ik kunnen nagaan heb, waren de meeste leden wel tevreden met de nieuwe naam. 't Is in elk geval duidelijker dan Spirit...
Ikzelf was in elk geval het dichtste bij de nieuwe naam in mijn blogwedstrijd. Maar een 'e'-tje verschil! Ik win dan ook niets, behalve dat ik mijn bon zelf kan houden!
vrijdag 18 april 2008
Update nieuwe naam Spirit
Komaan jongen en meisjes, veel nuttige suggesties ivm de nieuwe naam van Spirit heb ik nog niet gehad.
Redbert (Patrick)
G.E.O.R.G.I.N.A. (Els en ik)
PAVALILI (Muggenbeet)
kunnen naar het rijk van de kolder verwezen worden.
Tot nu toe maar twee ernstige suggesties: VLINKS van Georgina en LL'08 van Ozon. Wie biedt meer?
Mensen die nog wat inspiratie nodig hebben, kunnen die hier vinden! Of ook hier!
Ik heb besloten het wedstrijdreglement te wijzigen: de eerste die met het juiste antwoord afkomt, wint! Geen ex-aequo's dus en geen schiftingsvraag over de voornaam van mijn lief!
Spirit-leden mogen vanaf 20.00 uur vanavond ook een gokje wagen, maar buiten competitie (ze kunnen dus niets winnen - je weet maar nooit dat er ene beter op de hoogte is dan een andere).)
Redbert (Patrick)
G.E.O.R.G.I.N.A. (Els en ik)
PAVALILI (Muggenbeet)
kunnen naar het rijk van de kolder verwezen worden.
Tot nu toe maar twee ernstige suggesties: VLINKS van Georgina en LL'08 van Ozon. Wie biedt meer?
Mensen die nog wat inspiratie nodig hebben, kunnen die hier vinden! Of ook hier!
Ik heb besloten het wedstrijdreglement te wijzigen: de eerste die met het juiste antwoord afkomt, wint! Geen ex-aequo's dus en geen schiftingsvraag over de voornaam van mijn lief!
Spirit-leden mogen vanaf 20.00 uur vanavond ook een gokje wagen, maar buiten competitie (ze kunnen dus niets winnen - je weet maar nooit dat er ene beter op de hoogte is dan een andere).)
donderdag 17 april 2008
Om te gieren!
Vandaag een collega ontmoet op een activiteit in het Gentse ICC, waarop ik aanwezig was voor mijn werk. Hij ook trouwens. Daarnaast maakt hij ook deel uit van het redactieteam van GentBlogt. Ik niet.
Ik: Ik heb onlangs een artikeltje opgestuurd naar GentBlogt.
Hij: Ik weet van niets.
Ik: Ja, dat zal wel. Ik heb het maar naar één redactielid opgestuurd. Die zal het nog niet doorgegeven hebben.
Hij: Er doen bij GentBlogt allerlei speculaties de ronde over jouw nieuwe grote liefde. Maar natuurlijk weet niemand van iets!
Ik: Huh? Ik mag niets zeggen!
Zonder overgang begin ik over de prijsvraag die ik op mijn blog uitgeschreven heb. En dat er een FNAC-waardebon van 10 euro te winnen is.
Hij: Georgina, dat is haar naam! Georgina!
Ik: maar mijn prijsvraag gaat over de nieuwe naam van Spirit! Niet over mijn nieuwe grote liefde. Alsof ik daarover een prijsvraag zou uitschrijven!
Misschien kan ik dat gegeven van dat nieuw groot lief wel gebruiken als schiftingsvraag voor mijn wedstrijd over de nieuwe naam van Spirit? Wat is de voornaam van mijn lief? En bijkomend: hoeveel juiste antwoorden zullen er zijn op deze schiftingsvraag? Antwoorden op te sturen onder gesloten omslag of zoiets :-)
De betrokken persoon zal daarmee toch wel moeten akkoord gaan. Zeker is dat niet, aangezien ze nogal op haar privacy gesteld is.
Op dezelfde activiteit in het Gentse ICC heb ik ook de penningmeester van Spirit ontmoet en twee partijbestuursleden. Blijkt dat de leden van het dagelijks bestuur en alle partijbestuursleden van Spirit op de hoogte zijn van de nieuwe naam. Plus allicht een aantal partijmedewerkers. Too tricky om iemand van Spirit toe te laten tot mijn quizvraag. Ik blijf dus hardvochtig op mijn standpunt om niemand van Spirit mee te laten doen aan mijn quiz. Zelfs al heb ik tot nu toe nog geen valabele inzendingen gekregen. De kartelpartner misschien?
Ik: Ik heb onlangs een artikeltje opgestuurd naar GentBlogt.
Hij: Ik weet van niets.
Ik: Ja, dat zal wel. Ik heb het maar naar één redactielid opgestuurd. Die zal het nog niet doorgegeven hebben.
Hij: Er doen bij GentBlogt allerlei speculaties de ronde over jouw nieuwe grote liefde. Maar natuurlijk weet niemand van iets!
Ik: Huh? Ik mag niets zeggen!
Zonder overgang begin ik over de prijsvraag die ik op mijn blog uitgeschreven heb. En dat er een FNAC-waardebon van 10 euro te winnen is.
Hij: Georgina, dat is haar naam! Georgina!
Ik: maar mijn prijsvraag gaat over de nieuwe naam van Spirit! Niet over mijn nieuwe grote liefde. Alsof ik daarover een prijsvraag zou uitschrijven!
Misschien kan ik dat gegeven van dat nieuw groot lief wel gebruiken als schiftingsvraag voor mijn wedstrijd over de nieuwe naam van Spirit? Wat is de voornaam van mijn lief? En bijkomend: hoeveel juiste antwoorden zullen er zijn op deze schiftingsvraag? Antwoorden op te sturen onder gesloten omslag of zoiets :-)
De betrokken persoon zal daarmee toch wel moeten akkoord gaan. Zeker is dat niet, aangezien ze nogal op haar privacy gesteld is.
Op dezelfde activiteit in het Gentse ICC heb ik ook de penningmeester van Spirit ontmoet en twee partijbestuursleden. Blijkt dat de leden van het dagelijks bestuur en alle partijbestuursleden van Spirit op de hoogte zijn van de nieuwe naam. Plus allicht een aantal partijmedewerkers. Too tricky om iemand van Spirit toe te laten tot mijn quizvraag. Ik blijf dus hardvochtig op mijn standpunt om niemand van Spirit mee te laten doen aan mijn quiz. Zelfs al heb ik tot nu toe nog geen valabele inzendingen gekregen. De kartelpartner misschien?
woensdag 16 april 2008
De Gentse Zwijger stript!
Nieuwe naam Spirit
Verpakking moet het tij keren, lees ik vanmorgen in De Standaard in een artikel over de nieuwe naam van Spirit, die nog geheim gehouden wordt tot het congres van zaterdag.
Ons Els heeft me weer eens op een ideetje gebracht. Why not play a little game?
Ik heb hier toch nog een FNAC-boekenbon van 10 euro liggen, die ik niet per se kwijt moet, maar allez, voor de goede zaak doe je veel!Degene die voor zaterdagmorgen 10.00 uur de nieuwe naam van de partij Spirit correct kan voorspellen hier op mijn blog, die krijgt die boekenbon.
Het wedstrijdreglement:
Artikel 1. Ik sluit af om 10.00 uur stipt op zaterdagmorgen 19 april. Dan moet de nieuwe naam op mijn blog staan in de comments bij deze post; met een e-mailadres, zodat ik je kan contacteren. De naam moet volledig correct zijn en bestaan uit:
1. Het letterwoord (afkorting) van de politieke partij, vroeger bekend onder de naam Spirit
2. de volledig uitgeschreven benaming (waarvoor de letters staan);
Art. 2. Leden van Spirit of hun familieleden mogen niet meedoen. Het is immers niet uitgesloten dat er toch lekken zijn over de nieuwe naam. Mensen van het partijbestuur of medewerkers van de partij zullen de nieuwe naam wel al kennen. Sommige leden beschikken over betere informatiekanalen of connecties dan andere. Dat zou natuurlijk niet eerlijk zijn en daaraan verspil ik mijn boekenbon niet.
Art. 3. Om dezelfde reden tellen anonieme reacties ook niet mee.
Art. 4. Maar één keer gokken per persoon. Nogal wiedes! Als je 100 keer mag raden, zal je er uiteindelijk wel eens op zijn.
Art. 5. Bij meer juiste antwoorden zal ik het lot de winnaar laten aanduiden in de vorm van een onschuldige hand.
Art. 6. Over de uitslag wordt niet gediscussieerd, noch gecorrespondeerd!
Voilà, dames en heren!
Laat maar komen, die nieuwe namen! Ik zou zeggen: hoe vettiger, hoe prettiger!
Voor degenen die nog een tip willen: twee tips.
Tip 1: volgens Spirit-voorzitster Bettina Geysen (foto) in De Standaard van vandaag wijst de nieuwe naam ontegensprekelijk uit dat het om een politieke partij gaat, niet om een merk van chips!
Tip 2: B.E.T.T.I.N.A. , zoals Jo Van Damme een tijdje geleden in een column in De Standaard suggereerde, zal het dus allicht ook niet halen!
dinsdag 15 april 2008
Exit Spirit...
Spirit verandert zaterdag van naam, lees ik deze morgen in de krant. Ik ben verbaasd. Amper 1 jaar voor nieuwe verkiezingen nog van naam veranderen. Misschien nog veel korter bij nieuwe verkiezingen, als de huidige onstabiele regering valt of de 'grote communautaire vis' deze zomer maar niet in de pan geraakt. En dat juist nu de naam 'Spirit' een beetje merkbekendheid begon te krijgen. Vanwege een tegenvallende verkiezingsuitslag. Ze spelen bij Spirit een beetje paniekvoetbal, zoals Agalev/Groen! in 2003-2004, vrees ik.
Ik was niet van plan zaterdag naar dat congres te gaan, omdat ik het zeer druk heb met familiale en andere besognes. Maar ik zal nu toch maar gaan. Als het zo belangrijk is.
Ik ben in elk geval sceptisch. De nieuwe naam zal goed moeten zijn om mij te overtuigen. Ben benieuwd wat daar nog allemaal verteld gaat worden. Bijvoorbeeld over het sputterende kartel met de socialisten...
maandag 14 april 2008
De Chokotoff-connectie
Rustig weekend gehad. Wat bekomen, want ik was vorige week een beetje ziek.Zondagmiddag met mijn kersverse vriendin iets gaan eten in mijn eigen De Pinte. Voor mij een thuismatch dus, deze keer.
Voor het eerst kennis gemaakt met het zoontje van negen van mijn vriendin. Leuk ventje: heldere blauwe ogen, golvend, halflang blond haar. Een echte spring-in-het-veld! We hebben er weinig last van gehad. Kwam alleen bij ons als hij honger of dorst had.
Als we daar in De Pinte klaar waren, zijn we nog iets gaan drinken in het centrum van Sint-Martens-Latem. Het uitgaansleven in De Pinte is immers vrijwel nihil. Brasserie Het Latemke zat barstensvol. De jongen trok dadelijk naar de speeltuin.
We gingen op het terras aan de voorkant zitten. En net brak de zon door voor zeker een goed uur. We keken naar het va-et-vient in het centrum van Sint-Martens-Latem. Place m'as-tu-vu, dat is duidelijk. Veel chic volk, maar het is er toch wel mooi ook. Voor de happy few.
Op de cafétoog stond een grote bokaal met chokotoffs. De jongen en ik bleken eenzelfde passie te delen voor deze toffees. Om beurt hebben we er elkaar een toegestopt. Dat komt wel goed tussen ons. Het eerste contact was in elk geval al positief. Het ijs is gebroken!
De namiddag was veel te gauw om. Gelukkig begon het net te regenen toen het tijd was om op te stappen.
zondag 13 april 2008
Wordt internetverslaving een echt gezondheidsprobleem?
Internetverslaving wordt een echt gezondheidsprobleem, las ik enige tijd geleden in De Standaard Online. Je kan het artikel hier nalezen als je geabonneerd bent. Ik wou een tijdje geleden enkele posts wijden aan mijn ervaringen met internet, maar de wijvenweek is er toen tussengekomen.
Internet is inderdaad heel verslavend. Als ik plots zonder internetverbinding kwam te zitten, zou dat een groot probleem betekenen voor mij. Je rekent er ook op. Onlangs was ik ziek. Toen ik op kantoor wou melden voor hoelang ik afwezig zou zijn - via e-mail natuurlijk, dat is het gemakkelijkste, het zekerste en kost het minst - bleek de server van mijn internetprovider juist plat te liggen. Heb ik toch wel gebruik moeten maken van zo iets archaïsch als een telefoon?
Maar een zekere dr. Jerald Block gaat verder in een hoofdartikel dat verscheen in het gezaghebbende American Journal of Psychology. Volgens dr. Block lijden mensen die elke dag urenlang games spelen, pornosites afschuimen of eindeloos emailen of chatten aan een compulsief-impulsieve aandoening die naar zijn mening zo veel voorkomt dat ze moet worden opgenomen in de officiële lijst met geestesziekten.
Misschien beetje overdreven toch? Hoewel!
Ik ben in feite een beetje internetverslaafd, ik geef dat toe. Het internet is altijd al mijn medium geweest, in tegenstelling tot sommige anderen die maar sporadisch van het medium gebruikmaken. Al van in het prille begin. Sinds medio 1998 heb ik op kantoor internet, sinds de lente van 1999 ook thuis. Ik schafte me toen een multimedia pc (mijn eerste) én een internetverbinding aan, omdat ik op kantoor tijdens middagpauzes verslaafd geraakt was aan zo'n internetforum dat geëvolueerd was naar een chatbox en dat niet meer te doen was om dat tijdens de kantooruren alllemaal op te volgen zonder mijn werk te verwaarlozen.
Dan kwam het echte chatwerk, vooral via icq, met de mensen die ik op dat internetforum had leren kennen. Publieke chatrooms zoals chat.to.be heb ik minder bezocht. Dat gechat was wel heel intensief, soms zelfs van 's morgensvroeg, tijdens de middagpauze op kantoor, 's avonds direct na thuiskomst, soms tot diep in de nacht. Dat duurde bij mij van medio 1999 tot medio 2000. Dan was die hype over. Icq heb ik al jaren zelfs niet meer op mijn pc staan. Ik heb nadien nog wel eens MSN-messenger en een chatprogramma bij Yahoo! geprobeerd, maar de lust tot chatten was er helemaal uit! Helemaal tot op de bodem uitgeprobeerd en daarna overboord gegooid.
Chatten heb ik dus wel fanatiek gedaan. Ik heb ook wel eens naar porno op het net gekeken. Wie niet? De meeste surfers toch wel eens, meen ik. Uitzonderingen bevestigen alleen maar de regel, al zal het cliché wel kloppen dat vooral mannelijke surfers zich daarmee bezighouden (voilà, dames-commentatoren, u heeft uw gram!). Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt naar porno te surfen en ben zeker nooit verslaafd geweest aan pornosites. En gamen is al helemaal niets voor mij.
Het was dan een tijdje rustiger op internetgebied. Tot ik politiek actief begon te worden. Dan begon de tijd van de politieke forums. Destijds (2002) was er het Spirit-café op http://www.spirit.be/. Nu is dat opgeheven. Dat politieke forum ontaardde vaak in scheldpartijen tussen aanhangers van N-VA en Spirit. Na het ruchtmakende interview van Bert Anciaux waarin hij het kartel met de SP.a aankondigde, werden er in dat café ook intern binnen Spirit enkele rekeningen vereffend. Naar schatting een kwart van de partijleden liep immers weg uit de partij, niet na het nodige over-en-weergescheld. Ook erg verslavend, zo'n politiek café, zeker in dergelijke rumoerige tijden. Kort nadien hebben ze dat internetcafé moeten sluiten, omdat een wapenlobby het gehackt had.
Daarna heb ik voor de lokale afdeling van mijn partij zelf een website gemaakt en gedurende twee jaar onderhouden. Heel amateuristisch, in Frontpage en met een aantal Javascripts, via de methode trial-and-error en blijven proberen tot het lukt. In die periode kwam ik echt bijna niet meer van voor die pc vandaan. In een stad als Gent kan het een beetje tegenvallen om zoiets in je vrije tijd voor een kleine politieke partij te doen. Die Frontpage was trouwens te omslachtig. Of lag het aan mijn intussen verouderde pc? Ik had me intussen (in de lente van 2003) ook een digitaal fototoestel gekocht om die website beter te kunnen illustreren. Ik had echter maar 2 USB-poorten op mijn pc, waarvan ik er een nodig had voor mijn ADSL-verbinding. En de 2 poorten werkten niet tegelijk, want dan was er niet genoeg stroom. Als ik foto's op mijn pc wou zetten, moest ik eerst mijn ADSL-verbinding loskoppelen of het ging niet. Een heel gedoe dus, heel omslachtig vooraleer ik iets op het net kreeg. Kortom, ik heb het onderhoud van die website na twee jaar moeten stilleggen. Het werd me te veel.
Om niet helemaal af te kicken van dat internetgebeuren en sommige vaardigheden niet volledig te verliezen, ben ik in de lente van 2005 dan maar met een blog begonnen. Ik had er een jaar eerder al een gemaakt voor een politieke vriend. Helemaal nieuw was het dus niet.
Ondertussen bestaat mijn blog al iets langer dan drie jaar. Ik heb de derde verjaardag geruisloos laten voorbijgaan. Mijn blog heeft hoogten en laagten gekend. Na een vrij goed begin is hij algauw beginnen slabakken. En zo goed als dood geweest in de eerste helft van 2007. En daarna als een feniks uit zijn as verrezen. En vanaf eind 2007 en zeker tot nu toe in 2008 heeft hij een bloeiperiode gekend, die nog steeds voortduurt. Mijn blog (en dus ook ikzelf) is immers veel interactiever geworden. De eerste jaren stond mijn blog volledig op zichzelf. Ik trok me van de rest van de blogosfeer weinig of niets aan. Nu is dat veranderd. De interactie die onstaat met andere bloggers is immers het leukste aan bloggen.
In tussentijd heb ik nog een tijd gehad dat ik wel een beetje verslaafd was aan veiling- en koopjessites als eBay en Kapaza. Ook dergelijke sites, waar je van alles kan kopen en verkopen en tegen elkaar opbieden, zijn enorm verslavend.
Dan zijn de nieuwe sociale netwerken gekomen: Facebook, Twitter, u kent ze ook. Getwitterd heb ik nooit zo erg veel gedaan, maar Facebook was een serieuze verslaving in het begin. Hoewel de hype er na enkele maanden al grotendeels af is. Veel van die applicaties zijn inderdaad gewoon een beetje stom en komen neer op spam. Er zijn ook positieve dingen aan: de groups en de events bvb; de kwisjes ook. En je kunt er gemakkelijk nieuwe contacten mee leggen. Het komt er in Facebook wat op neer het kaf van het koren te scheiden. Het wordt een beetje een modetrent om op Facebook te kankeren. Ondertussen doet iedereen maar rustig verder en zijn er weinigen die het programma helemaal deleten.
Het is me ooit wel eens overkomen dat ik mijn soep op het vuur heb laten uitkoken omdat ik boven op mijn pc op Facebook bezig was. Ik heb nog steeds geen mobiel internet en gelukkig maar: dat is toch een beetje een rem.
Verslavend: ja. Maar internetten is ook leuk. Alle leuke dingen zijn verslavend. Natuurlijk kruipt er nogal wat tijd in het bloggen, het lezen van andere blogs, het onderhouden van al die sociale netwerken, opzoekingswerk op het internet. Gezondheidsproblemen heb ik nochtans nog niet gehad van al dat internetten.
Ik constateer bij mezelf ook dat het internet mijn creativiteit verhoogd heeft. Het heeft bij mij zelfs geestesverruimend gewerkt in sommige perioden. Ook omdat een hele hoop informatie plots veel dichter in het bereik kwam. En dat is toch al zeer positief te noemen.
Bovendien heb ik aan het internet toch wel enkele zeer leuke contacten in real life overgehouden. Het is dus ook niet zo dat het internet tot sociaal isolement leidt of moet leiden.
Je moet natuurlijk excessen proberen tegen te gaan: je moet ook nog andere dingen doen, de krant lezen of een goed boek. Die pc eens dichtgooien.
Tot daar deze vrij openhartige en ook vrij lange post over de voor- en nadelen van het internet vanuit een subjectief oogpunt bekeken.
Internet is inderdaad heel verslavend. Als ik plots zonder internetverbinding kwam te zitten, zou dat een groot probleem betekenen voor mij. Je rekent er ook op. Onlangs was ik ziek. Toen ik op kantoor wou melden voor hoelang ik afwezig zou zijn - via e-mail natuurlijk, dat is het gemakkelijkste, het zekerste en kost het minst - bleek de server van mijn internetprovider juist plat te liggen. Heb ik toch wel gebruik moeten maken van zo iets archaïsch als een telefoon?
Maar een zekere dr. Jerald Block gaat verder in een hoofdartikel dat verscheen in het gezaghebbende American Journal of Psychology. Volgens dr. Block lijden mensen die elke dag urenlang games spelen, pornosites afschuimen of eindeloos emailen of chatten aan een compulsief-impulsieve aandoening die naar zijn mening zo veel voorkomt dat ze moet worden opgenomen in de officiële lijst met geestesziekten.
Misschien beetje overdreven toch? Hoewel!
Ik ben in feite een beetje internetverslaafd, ik geef dat toe. Het internet is altijd al mijn medium geweest, in tegenstelling tot sommige anderen die maar sporadisch van het medium gebruikmaken. Al van in het prille begin. Sinds medio 1998 heb ik op kantoor internet, sinds de lente van 1999 ook thuis. Ik schafte me toen een multimedia pc (mijn eerste) én een internetverbinding aan, omdat ik op kantoor tijdens middagpauzes verslaafd geraakt was aan zo'n internetforum dat geëvolueerd was naar een chatbox en dat niet meer te doen was om dat tijdens de kantooruren alllemaal op te volgen zonder mijn werk te verwaarlozen.
Dan kwam het echte chatwerk, vooral via icq, met de mensen die ik op dat internetforum had leren kennen. Publieke chatrooms zoals chat.to.be heb ik minder bezocht. Dat gechat was wel heel intensief, soms zelfs van 's morgensvroeg, tijdens de middagpauze op kantoor, 's avonds direct na thuiskomst, soms tot diep in de nacht. Dat duurde bij mij van medio 1999 tot medio 2000. Dan was die hype over. Icq heb ik al jaren zelfs niet meer op mijn pc staan. Ik heb nadien nog wel eens MSN-messenger en een chatprogramma bij Yahoo! geprobeerd, maar de lust tot chatten was er helemaal uit! Helemaal tot op de bodem uitgeprobeerd en daarna overboord gegooid.Chatten heb ik dus wel fanatiek gedaan. Ik heb ook wel eens naar porno op het net gekeken. Wie niet? De meeste surfers toch wel eens, meen ik. Uitzonderingen bevestigen alleen maar de regel, al zal het cliché wel kloppen dat vooral mannelijke surfers zich daarmee bezighouden (voilà, dames-commentatoren, u heeft uw gram!). Ik heb er nooit een gewoonte van gemaakt naar porno te surfen en ben zeker nooit verslaafd geweest aan pornosites. En gamen is al helemaal niets voor mij.
Het was dan een tijdje rustiger op internetgebied. Tot ik politiek actief begon te worden. Dan begon de tijd van de politieke forums. Destijds (2002) was er het Spirit-café op http://www.spirit.be/. Nu is dat opgeheven. Dat politieke forum ontaardde vaak in scheldpartijen tussen aanhangers van N-VA en Spirit. Na het ruchtmakende interview van Bert Anciaux waarin hij het kartel met de SP.a aankondigde, werden er in dat café ook intern binnen Spirit enkele rekeningen vereffend. Naar schatting een kwart van de partijleden liep immers weg uit de partij, niet na het nodige over-en-weergescheld. Ook erg verslavend, zo'n politiek café, zeker in dergelijke rumoerige tijden. Kort nadien hebben ze dat internetcafé moeten sluiten, omdat een wapenlobby het gehackt had.
Daarna heb ik voor de lokale afdeling van mijn partij zelf een website gemaakt en gedurende twee jaar onderhouden. Heel amateuristisch, in Frontpage en met een aantal Javascripts, via de methode trial-and-error en blijven proberen tot het lukt. In die periode kwam ik echt bijna niet meer van voor die pc vandaan. In een stad als Gent kan het een beetje tegenvallen om zoiets in je vrije tijd voor een kleine politieke partij te doen. Die Frontpage was trouwens te omslachtig. Of lag het aan mijn intussen verouderde pc? Ik had me intussen (in de lente van 2003) ook een digitaal fototoestel gekocht om die website beter te kunnen illustreren. Ik had echter maar 2 USB-poorten op mijn pc, waarvan ik er een nodig had voor mijn ADSL-verbinding. En de 2 poorten werkten niet tegelijk, want dan was er niet genoeg stroom. Als ik foto's op mijn pc wou zetten, moest ik eerst mijn ADSL-verbinding loskoppelen of het ging niet. Een heel gedoe dus, heel omslachtig vooraleer ik iets op het net kreeg. Kortom, ik heb het onderhoud van die website na twee jaar moeten stilleggen. Het werd me te veel.
Om niet helemaal af te kicken van dat internetgebeuren en sommige vaardigheden niet volledig te verliezen, ben ik in de lente van 2005 dan maar met een blog begonnen. Ik had er een jaar eerder al een gemaakt voor een politieke vriend. Helemaal nieuw was het dus niet.
Ondertussen bestaat mijn blog al iets langer dan drie jaar. Ik heb de derde verjaardag geruisloos laten voorbijgaan. Mijn blog heeft hoogten en laagten gekend. Na een vrij goed begin is hij algauw beginnen slabakken. En zo goed als dood geweest in de eerste helft van 2007. En daarna als een feniks uit zijn as verrezen. En vanaf eind 2007 en zeker tot nu toe in 2008 heeft hij een bloeiperiode gekend, die nog steeds voortduurt. Mijn blog (en dus ook ikzelf) is immers veel interactiever geworden. De eerste jaren stond mijn blog volledig op zichzelf. Ik trok me van de rest van de blogosfeer weinig of niets aan. Nu is dat veranderd. De interactie die onstaat met andere bloggers is immers het leukste aan bloggen.In tussentijd heb ik nog een tijd gehad dat ik wel een beetje verslaafd was aan veiling- en koopjessites als eBay en Kapaza. Ook dergelijke sites, waar je van alles kan kopen en verkopen en tegen elkaar opbieden, zijn enorm verslavend.
Dan zijn de nieuwe sociale netwerken gekomen: Facebook, Twitter, u kent ze ook. Getwitterd heb ik nooit zo erg veel gedaan, maar Facebook was een serieuze verslaving in het begin. Hoewel de hype er na enkele maanden al grotendeels af is. Veel van die applicaties zijn inderdaad gewoon een beetje stom en komen neer op spam. Er zijn ook positieve dingen aan: de groups en de events bvb; de kwisjes ook. En je kunt er gemakkelijk nieuwe contacten mee leggen. Het komt er in Facebook wat op neer het kaf van het koren te scheiden. Het wordt een beetje een modetrent om op Facebook te kankeren. Ondertussen doet iedereen maar rustig verder en zijn er weinigen die het programma helemaal deleten.
Het is me ooit wel eens overkomen dat ik mijn soep op het vuur heb laten uitkoken omdat ik boven op mijn pc op Facebook bezig was. Ik heb nog steeds geen mobiel internet en gelukkig maar: dat is toch een beetje een rem.
Verslavend: ja. Maar internetten is ook leuk. Alle leuke dingen zijn verslavend. Natuurlijk kruipt er nogal wat tijd in het bloggen, het lezen van andere blogs, het onderhouden van al die sociale netwerken, opzoekingswerk op het internet. Gezondheidsproblemen heb ik nochtans nog niet gehad van al dat internetten.
Ik constateer bij mezelf ook dat het internet mijn creativiteit verhoogd heeft. Het heeft bij mij zelfs geestesverruimend gewerkt in sommige perioden. Ook omdat een hele hoop informatie plots veel dichter in het bereik kwam. En dat is toch al zeer positief te noemen.
Bovendien heb ik aan het internet toch wel enkele zeer leuke contacten in real life overgehouden. Het is dus ook niet zo dat het internet tot sociaal isolement leidt of moet leiden.
Je moet natuurlijk excessen proberen tegen te gaan: je moet ook nog andere dingen doen, de krant lezen of een goed boek. Die pc eens dichtgooien.
Tot daar deze vrij openhartige en ook vrij lange post over de voor- en nadelen van het internet vanuit een subjectief oogpunt bekeken.
zaterdag 12 april 2008
Dag van de Linkliefde
Bedankt Els voor het stokje van de linkliefde! Het is niet de gewoonte stokjes terug te werpen naar de afzender. Ik ga dat dan ook niet doen. Anders stond Els zeker in mijn lijst. Op haar blog is altijd wel iets interessants te vernemen. Haar stijl is ook heel eigen, onnavolgbaar, speels, lyrisch, zeer humoristisch ook. Kortom, woorden schieten mij te kort!
Wie er in mijn lijstje zeker niet mag ontbreken is Georgina. Een poetsvrouw mét brains. Behalve met spic en span speelt ze ook met bits en bytes dat het een lieve lust is. PHP, Javascript en ASP kennen voor haar geen geheimen. Bijvoorbeeld in deze blogpost, die zo ingewikkeld was dat alle lezers van haar blog daarna uitgeteld in het frisse lentegras lagen. Zodanig dat er daarna ter compensatie een populair deuntje moest volgen om de gemoederen weer wat te bedaren.
Pas recent ontdekt, tijdens de wijvenweek, die dus toch nog ergens goed voor was: de weergaloze fratsen van de enige echte Zapnimf. Heel speciale schrijfstijl ook, héél woordenrijk, een echte woordenvloed zelfs. Verder bijna niet te beschrijven, zeer geëxalteerd, soms een beetje overspannen, bijna op de rand van het hysterische. Mujeres al borde de un ataque de nervios, of hoe luidde de titel van die film van Pedro Almodovar ook alweer? Kortom: oestrogeen en progestageen in blogformaat! Een typisch specimen van de vrouwelijke soort dus, zoals onder ander blijkt uit deze post.
Als laatste: een dichterlijke, melancholische ziel, die een weblog met een bloedend hart bijhoudt. Het moeten immers niet allemaal vrouwen zijn. Wat gaat de blogosfeer anders van mij denken?
Een blog waar altijd wel iets interessants te vernemen valt op literair en taalkundig vlak en op het gebied van het internet. Zoals dit spelletje met Engelse woorden, dat mij als anglist van opleiding natuurlijk wel kon bekoren.
Nog even benadrukken dat ik er maar drie uitgekozen heb, maar dat ik nog andere blogs volg, getuige mijn blogroll en mijn feedreader (deze laatste uiteraard niet zichtbaar).
Voilà, ik heb me ook weer van mijn plicht gekweten. Nu snel verder het gras afrijden en dan als de bliksem naar Eurotuin en Delhaize (nee, hier ga ik geen links meer leggen; het is al wel geweest met die linkliefde en ik word daar ook niet voor betaald).
Wie er in mijn lijstje zeker niet mag ontbreken is Georgina. Een poetsvrouw mét brains. Behalve met spic en span speelt ze ook met bits en bytes dat het een lieve lust is. PHP, Javascript en ASP kennen voor haar geen geheimen. Bijvoorbeeld in deze blogpost, die zo ingewikkeld was dat alle lezers van haar blog daarna uitgeteld in het frisse lentegras lagen. Zodanig dat er daarna ter compensatie een populair deuntje moest volgen om de gemoederen weer wat te bedaren.
Pas recent ontdekt, tijdens de wijvenweek, die dus toch nog ergens goed voor was: de weergaloze fratsen van de enige echte Zapnimf. Heel speciale schrijfstijl ook, héél woordenrijk, een echte woordenvloed zelfs. Verder bijna niet te beschrijven, zeer geëxalteerd, soms een beetje overspannen, bijna op de rand van het hysterische. Mujeres al borde de un ataque de nervios, of hoe luidde de titel van die film van Pedro Almodovar ook alweer? Kortom: oestrogeen en progestageen in blogformaat! Een typisch specimen van de vrouwelijke soort dus, zoals onder ander blijkt uit deze post.
Als laatste: een dichterlijke, melancholische ziel, die een weblog met een bloedend hart bijhoudt. Het moeten immers niet allemaal vrouwen zijn. Wat gaat de blogosfeer anders van mij denken?
Een blog waar altijd wel iets interessants te vernemen valt op literair en taalkundig vlak en op het gebied van het internet. Zoals dit spelletje met Engelse woorden, dat mij als anglist van opleiding natuurlijk wel kon bekoren.
Nog even benadrukken dat ik er maar drie uitgekozen heb, maar dat ik nog andere blogs volg, getuige mijn blogroll en mijn feedreader (deze laatste uiteraard niet zichtbaar).
Voilà, ik heb me ook weer van mijn plicht gekweten. Nu snel verder het gras afrijden en dan als de bliksem naar Eurotuin en Delhaize (nee, hier ga ik geen links meer leggen; het is al wel geweest met die linkliefde en ik word daar ook niet voor betaald).
De @-cultuur
Zonet een artikel gelezen in De Standaard met als titel Help, het internet wordt gekaapt (abonnees kunnen het nalezen door te klikken).De Amerikaanse schrijver en denker Andrew Keen heeft een boek geschreven met als titel De @-cultuur (originele Engelse titel: The Cult of the Amateur), waarin hij stelt dat Web 2.0 en zijn amateurs onze cultuur kapotmaken. Als er niet snel ingegrepen wordt en het internet opnieuw in handen gegeven wordt van echte professionals, zullen kranten, televisiezenders en platenlabels onherroepelijk verdwijnen.
Als je het artikel leest, vaart de auteur vooral tegen de bloggers uit. We worden dus persoonlijk aangesproken, beste confraters. Keen vindt de meeste blogs gewoon rommel. Bloggers mogen schrijven wat ze willen zonder ter verantwoording geroepen te worden (noot: als je recente persberichten leest over juridische stappen tegen bloggers is dit al niet juist). Het risico is dat, volgens de auteur, mensen niet altijd de tijd hebben om én kranten én blogs te lezen. In blogs zou de realiteit vervormd worden door niet-professionele knoeiers. Het hele concept van burgerjournalisteiek zou belachelijk zijn. Ook YouTube zou vooral volzitten met 'rubbish'.
De zoveelste aanval vanuit conservatieve hoek tegen het anarchistische karakter van het internet, als je 't mij vraagt. Het kan moeilijk gecontroleerd worden, dus het is per definitie slecht. Controlefreaks, lieden die de media willen manipuleren, zijn uiteraard tegen het internet gekant, omdat ze er geen vat op hebben.
In de jaren '80 hieven vele cultuurfilosofen ook al een klaagzang aan tegen de oprukkende beeldcultuur. Jongeren zouden geen boeken meer lezen, maar enkel nog vidoclipjes, films en videospelletjes bekijken. En wat zien we enkele decennia later? Dat de blogosfeer nog steeds in opmars is en dat steeds meer mensen veel tijd besteden aan het schrijven en lezen van blogs. Dat de leescultuur dus allerminst verdwenen is, wel integendeel. Dat veel meer mensen creatief bezig zijn juist door het internet, terwijl die mogelijkheid, door de professionalisering van de cultuur, vroeger juist beperkt was tot enkelingen.
Blogs, YouTube, MySpace en de andere sociale netwerken hoeven de traditionele media niet te verdrijven. Het hangt ervan af hoe de traditionele media omgaan met die nieuwe fenomenen. Ik vraag mij af wat men bij bijvoorbeeld GentBlogt denkt van de stelling van meneer Keen dat het hele concept van burgerjournalistiek belachelijk is en dat bloggers prutsers zijn die kunnen schrijven wat ze willen zonder ter verantwoording geroepen te worden? Ten minste deze groepsblog is toch een schitterend voorbeeld van wat een blog kan betekenen voor een stad? Zonder dat daar ook maar enige officiële subsidie voor of censuur van bestaat. Voor en door de inwoners dus en dat alles op volledig vrijwillige basis.
Ook andere, individuele blogs kunnen m.i. een uitstekende aanvulling zijn op de officiële media. Ze kunnen nieuws brengen vanuit een persoonlijke, niet-gekleurde invalshoek. En uiteraard brengen de meeste blogs niet enkel nieuws. In tegenstelling tot wat de heer Keen beweert zijn er wel degelijk blogs die een vrij hoog literair niveau bereiken. Ik ken er zo wel een paar.
En wat denkt u, medeblogger, nu we hier door deze meneer in ons kruis getast worden?
Naschrift: er zijn toch een aantal dingen die al meteen op het eerste gezicht tegenstrijdig zijn in dit controversiële boek:
1. De auteur blijkt zelf ook een blog te hebben. Of is dat een privilege dat alleen weggelegd is voor beroepsmensen.
2. Ik als blogger heb dat artikel in De Standaard toch ook gelezen? Dat wil toch nog zeggen dat ik nog wat anders lees dat alleen maar blogskes? Quod erat demonstrandum, zeggen ze dan in het Georginees (=poetsvrouwenlatijn).
donderdag 10 april 2008
Wer Bisto
In de reeks 'Liefde is mooi' en de gelijkaardige reeks 'Het is toch al lang geleden dat hier nog een YouTube-filmpje gestaan heeft en ik heb hier nu toch zo'n gemakkelijke link op deze pagina', een mooi liedje uit het begin van dit millennium. In het Fries. Ik versta er niet zo veel van. Alleen 'Wer bisto', dat lijkt verdacht veel op de 'Wo bistu' in Egidius, wo bistu bleven (Middelnederlands trok beter op het Fries dan modern Nederlands). Ik zal straks nog eens kijken of ik een Nederlandse vertaling vind en erbij kan lappen. Het is wel een liedje waar ik altijd wat stil van word.
Gevonden! Hier komt ze, opgedragen aan Die ferne Geliebte!:
Toen ik je zag, lang geleden
Wat doet het toch zeer als ik er weer aan denk, (2x)
Ik zie jou,
Ik hoor jou,
Ik voel jou, elke keer opnieuw (2x)
Oeh...
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is al lang geleden
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is te lang geleden
Jij bent niet anders dan lief
Want jij doet gewoon niets verkeerd
Ik hou van je, zoals je bent
Dat je dat maar even weet
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is al lang geleden
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is te lang geleden
Jij bent niet anders dan lief
Want jij doet gewoon niets verkeerd
Ik hou van je, zoals je bent
Dat je dat maar even weet
Ik zie jou,
Ik hoor jou,
Ik voel jou, elke keer opnieuw (2x)
Je bent in een romantische bui of je bent het niet!
Gevonden! Hier komt ze, opgedragen aan Die ferne Geliebte!:
Toen ik je zag, lang geleden
Wat doet het toch zeer als ik er weer aan denk, (2x)
Ik zie jou,
Ik hoor jou,
Ik voel jou, elke keer opnieuw (2x)
Oeh...
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is al lang geleden
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is te lang geleden
Jij bent niet anders dan lief
Want jij doet gewoon niets verkeerd
Ik hou van je, zoals je bent
Dat je dat maar even weet
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is al lang geleden
Hier ben ik,
Waar ben je
Het is te lang geleden
Jij bent niet anders dan lief
Want jij doet gewoon niets verkeerd
Ik hou van je, zoals je bent
Dat je dat maar even weet
Ik zie jou,
Ik hoor jou,
Ik voel jou, elke keer opnieuw (2x)
Je bent in een romantische bui of je bent het niet!
Liefde in tijden van Web 2.0
Mijn lief
Mijn lief is niets gelijk de zon
Koraal kleurt veel roder dan het rood van haar lippen
Geen rozen zie ik in haar kaken
Ik hoor haar graag praten
Maar haar woorden klinken niet als muziek.
Toch kan ze e-mailen en twitteren als geen een
Facebook kent voor haar geen geheimen
YouTube, Flickr, LastFM en LinkedIn evenmin
Ze blogt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
En ach: haar commentaar doet me altijd smelten!
Vrij naar Shakespeare, Sonnet 130,
My mistress' eyes are nothing like the sun.
In een iets modernere versie :p
Mijn lief is niets gelijk de zon
Koraal kleurt veel roder dan het rood van haar lippen
Geen rozen zie ik in haar kaken
Ik hoor haar graag praten
Maar haar woorden klinken niet als muziek.
Toch kan ze e-mailen en twitteren als geen een
Facebook kent voor haar geen geheimen
YouTube, Flickr, LastFM en LinkedIn evenmin
Ze blogt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
En ach: haar commentaar doet me altijd smelten!
Vrij naar Shakespeare, Sonnet 130,
My mistress' eyes are nothing like the sun.
In een iets modernere versie :p
woensdag 9 april 2008
Nogmaals Schipdonk
Merkwaardige ontwikkelingen in mijn Facebook-groep tegen de verbreding van het Schipdonkkanaal: hij is lang rond de 30-40 leden blijven hangen, maar is ineens, op enkele dagen tijd, is die gegroeid naar 128 leden (130 terwijl ik dit aan het posten was). En er komen er nog voortdurend bij. Daarmee klop ik zelfs al de Gravensteengroep. Er zijn zelfs al merkwaardige leden bij, zoals ene Leopold Lippens.
Zou die plotse groei iets te maken hebben met een zeker artikel dat verschenen is op GentBlogt?
Of is die groep gewoon een eigen leven gaan leiden en sturen sommige leden uitnodigingen naar hun vrienden op Facebook? Wellicht wel en zo hoort het ook!
Op zondag 27 april organiseert het actiecomite tegen de verbreding van het kanaal, vzw 't Groot Gedelf een grote wandel-, fiets- ruiter- en muziekhappening langs de oevers van het kanaal tussen Zomergem en Damme. Alles is gratis.
Zou die plotse groei iets te maken hebben met een zeker artikel dat verschenen is op GentBlogt?
Of is die groep gewoon een eigen leven gaan leiden en sturen sommige leden uitnodigingen naar hun vrienden op Facebook? Wellicht wel en zo hoort het ook!
Op zondag 27 april organiseert het actiecomite tegen de verbreding van het kanaal, vzw 't Groot Gedelf een grote wandel-, fiets- ruiter- en muziekhappening langs de oevers van het kanaal tussen Zomergem en Damme. Alles is gratis. Hier vind je een grotere affiche waarop het hele programma duidelijker leesbaar is. Het uitgebreid programma is ook te vinden op http://www.kanaalfeesten.com/.
Ik heb me er in elk geval al toe geëngageerd er naar toe te gaan. Ik heb me nu eenmaal achter die actie geplaatst; je moet consequent blijven.
Nu nog hopen op mooi weer. Ideaal fietsweer bijvoorbeeld.
zondag 6 april 2008
Omi... gaat!
A woman driven by PASSION, in any sense of the word !
Zo beschreef iemand (die ik niet eens goed ken) haar onlangs.
En kloppen doet het!
De tafeltjes in het restaurant zijn te groot. We zitten te ver van elkaar en verstaan elkaar daardoor maar met moeite. Ze houdt van aanrakingen. Dat had ik al begrepen uit een testje op Facebook dat ze me doorstuurde en uit eerdere ontmoetingen. What's your love language? Ik ben meer de man van de quality time, maar ik kan haar zin in aanrakingen ook wel smaken. Zelfs beter dan het eten! De tafel laat nog net toe dat we de handen in elkaar leggen tussen de gerechten door.
Het eten was goed, maar de tent veel te druk, niet de romantische plek die ik me voorgesteld had. Een halve vergissing dus.
Na het restaurant trekken we de stad in. We willen de drukte van het centrum mijden. Ik stel café Opatuur voor. Ben er al lang niet meer geweest en binnen enkele maanden sluit het zijn deuren voorgoed en gaat Opatuur (die ik al een kleine dertig jaar ken) met pensioen. We zoeken een rustig plekje achteraan in de vroegere dancing, ver weg van de toog. We omhelzen elkaar innig, zeker een uur lang. Nu en dan kijkt Opatuur eens schichtig in onze richting van achter zijn toog, maar voor de rest worden we met rust gelaten. Wanneer er zich een groepje van zes mensen in onze buurt posteert, wordt dat te confronterend en verlaten we de kroeg.
Ergens anders heen dan maar. Na ampel beraad begeven we ons te voet naar een of ander geuzenetablissement in de buurt.
Het is er druk, maar gezellig. Eerst zitten we aan een tafeltje. Dan komt er een van die grote gerieflijke fauteuils vrij. We verhuizen. Het moest verkeerd aflopen. Het eerste uur blijven onze omhelzingen nog binnen de perken van het welvoeglijke. Niemand slaat er zelfs maar acht op.
Na nog een aantal drankjes worden ze hartstochtelijker. Ik heb het in de smiezen. Dat wordt hier straks openbare zedenschennis, merk ik op. Zouden we niet beter doorgaan?
Maar het is veel te fijn zitten of liever liggen in die heerlijk luie zetel om op te stappen. Op de duur liggen we helemaal plat en bovenop elkaar in een innige omhelzing. Ineens zie ik in de verte de ober. Hij draagt een dienblad met daarop enkele glazen. Tot nu toe was hij vriendelijk tegen me. Nu snauwt hij me vanuit de verte toe: Meneer, zou u niet beter gaan kameren?
Ik had niet verwacht dat zoiets me nog ooit ging overkomen. En dan nog in een geuzenetablissement. Je kent het gezegde: een oude schuur die in brand staat... Ik voel me nog niet oud (ben het ook niet), maar nog best jong. Maar we hebben ons als twee pubers gedragen.
We hebben de boodschap begrepen en gaan weer rechtop zitten. Maar we blijven elkaar omhelzen. De ober passeert weer en kijkt nog eens kwaad in onze richting. We stappen op. We kunnen de eer beter aan onszelf houden, zeg ik. Drank zullen we hier toch niet meer krijgen.
Later nemen we heel innig afscheid in de wagen.
Zo beschreef iemand (die ik niet eens goed ken) haar onlangs.
En kloppen doet het!
Ze kan je zo fixeren. Heel lief glimlachen, met een heel open, heel innemende en ook heel brede smile. En dan ook ineens heel droevig en mistroostig kijken, alsof er plots een wolk over de zon schoof. Een beetje bedenkelijk ook, alsof er iets is waar ze gemengde gevoelens over heeft. En je dan aanstaren. Wat? vraagt ze dan met grote, verwonderde ogen.
Je moet niet vragen Wat? Je moet vragen, A penny for your thoughts!, antwoord ik.
Ik ben vergeten wat ze terugzei. Het is niet belangrijk.
Een gekwetste vrouw, met een immense behoefte aan tederheid. Dat is mijn indruk. Heel passioneel ook. Heel gedreven in alles wat ze onderneemt. Zelf ben ik ook wel enigszins door het leven getekend. Dat is het minste wat je kan zeggen. Daardoor passen we goed bij elkaar. Denk ik.
Etentje in restaurant Ohmygaad (of Omi ...gaat, om Zapnimf te citeren - ik ben al blij dat ze het kies gehouden heeft en niet over Omi ... gat begonnen is!). Veel volk. Veel te druk. Vooral op het einde, wanneer er nog een buslading luidruchtige fuifgangers die komen aperitieven afgezet wordt vlak achter onze tafel. Een overjaarse playboy probeert een vrouw "binnen te doen" vlak achter mijn rug.De tafeltjes in het restaurant zijn te groot. We zitten te ver van elkaar en verstaan elkaar daardoor maar met moeite. Ze houdt van aanrakingen. Dat had ik al begrepen uit een testje op Facebook dat ze me doorstuurde en uit eerdere ontmoetingen. What's your love language? Ik ben meer de man van de quality time, maar ik kan haar zin in aanrakingen ook wel smaken. Zelfs beter dan het eten! De tafel laat nog net toe dat we de handen in elkaar leggen tussen de gerechten door.
Het eten was goed, maar de tent veel te druk, niet de romantische plek die ik me voorgesteld had. Een halve vergissing dus.
Na het restaurant trekken we de stad in. We willen de drukte van het centrum mijden. Ik stel café Opatuur voor. Ben er al lang niet meer geweest en binnen enkele maanden sluit het zijn deuren voorgoed en gaat Opatuur (die ik al een kleine dertig jaar ken) met pensioen. We zoeken een rustig plekje achteraan in de vroegere dancing, ver weg van de toog. We omhelzen elkaar innig, zeker een uur lang. Nu en dan kijkt Opatuur eens schichtig in onze richting van achter zijn toog, maar voor de rest worden we met rust gelaten. Wanneer er zich een groepje van zes mensen in onze buurt posteert, wordt dat te confronterend en verlaten we de kroeg.
Ergens anders heen dan maar. Na ampel beraad begeven we ons te voet naar een of ander geuzenetablissement in de buurt.
Het is er druk, maar gezellig. Eerst zitten we aan een tafeltje. Dan komt er een van die grote gerieflijke fauteuils vrij. We verhuizen. Het moest verkeerd aflopen. Het eerste uur blijven onze omhelzingen nog binnen de perken van het welvoeglijke. Niemand slaat er zelfs maar acht op.
Na nog een aantal drankjes worden ze hartstochtelijker. Ik heb het in de smiezen. Dat wordt hier straks openbare zedenschennis, merk ik op. Zouden we niet beter doorgaan?
Maar het is veel te fijn zitten of liever liggen in die heerlijk luie zetel om op te stappen. Op de duur liggen we helemaal plat en bovenop elkaar in een innige omhelzing. Ineens zie ik in de verte de ober. Hij draagt een dienblad met daarop enkele glazen. Tot nu toe was hij vriendelijk tegen me. Nu snauwt hij me vanuit de verte toe: Meneer, zou u niet beter gaan kameren?
Ik had niet verwacht dat zoiets me nog ooit ging overkomen. En dan nog in een geuzenetablissement. Je kent het gezegde: een oude schuur die in brand staat... Ik voel me nog niet oud (ben het ook niet), maar nog best jong. Maar we hebben ons als twee pubers gedragen.
We hebben de boodschap begrepen en gaan weer rechtop zitten. Maar we blijven elkaar omhelzen. De ober passeert weer en kijkt nog eens kwaad in onze richting. We stappen op. We kunnen de eer beter aan onszelf houden, zeg ik. Drank zullen we hier toch niet meer krijgen.
Later nemen we heel innig afscheid in de wagen.
zaterdag 5 april 2008
Photoshop Express: first trial
I know, I know: ik ben hier voor de zoveelste keer mijn zaterdagnamiddag aan het verprutsen, terwijl ik zoveel beters te doen heb.
Maar ik heb het toch niet kunnen laten om snelsnel die Photoshop Express eens uit te testen. Blijkbaar kan je er toch wel iets mee doen. Foto's converteren in tekeningen bijvoorbeeld.
Hierbij een sketch gemaakt van een foto die ik genomen heb toen we eind 2006 op kantoor aan het verhuizen waren. Best grappig! Het lijkt wel een tekening uit een stripverhaal. Een scène uit Een Onderzoek van Inspecteur Canardo of zoiets (van Sokal , als ik me niet vergis, overigens wel een keigoede stripauteur, van het niveau van Tardi, die ik ook graag lees). Een zéér geheimzinnig bureau van één of andere detective of zoiets :-)
Ik beloof het: spoedig meer geëxperimenteer met die Photoshop!
De langverwachte en zeer fenomenale feminatheek
Helaas, driewerf helaas! Zaterdagmorgen trok ik naar de Standaard Boekhandel op de Kouter in Gent met mijn bon uit De Standaard van vrijdag voor een goedkoop exemplaar van Voil Lowieken zijn fenomenale feminatheek, uitgegeven in boekvorm weliswaar. En wat bleek? Uitverkocht, natuurlijk!Ik had zo'n volkstoeloop niet verwacht voor L.P. Boon! De geilaards!
Ik kon het wel nog nabestellen, maar mag het pas vanaf 24 mei afhalen (zie bijgevoegde bon)
Je ziet het: die censuur in Antwerpen heeft weer extra publiciteit opgeleverd. En dus averechts effect geressorteerd. Zoals met Lady Chatterley's Lover van D.H. Lawrence destijds in Engeland: verbied een boek en je creëert een hype.
Ik was nochtans van plan jullie op een recensie van dat boek te vergasten, maar dat zal moeten wachten. Ongetwijfeld zullen er wel andere bloggende snoodaards zijn die al een exemplaar vastgekregen hebben.
vrijdag 4 april 2008
Photoshop Express
You're Almost Done!Thank you for joining Photoshop Express
You've successfully created a new Photoshop Express ID and your account is almost ready for use.
Verify your E-mail
Please check your e-mail now to activate your account. If this e-mail is not in your inbox, please check your junk mail folder. We require that you verify your e-mail address within 24 hours prior to using your account.
Copyright 2008 © Adobe Systems Inc. • All Rights Reserved • Terms • Privacy
Ik had in de krant gelezen dat er nu een gratis versie van het fotoprogramma Photoshop beschikbaar is in een soort light versie met minder mogelijkheden. Goed om het programma wat te leren kennen toch. Ik heb het net gedownload en me geregistreerd. Zal ik misschien eens kunnen ophouden jaloers te zijn op de mooie creaties van bvb Georgina. En mijn foto's ook wat 'bijwerken', zoals Madonna.
donderdag 3 april 2008
Catchphrases
Even iets anders nu. Het moet niet altijd over de liefde gaan. Ik ben ontroerd, beste Els en andere vrouwelijke fans, over jullie dunk van mijn expertise in liefdeszaken.
Het heeft natuurlijk wel al de geschreven pers gehaald, die mededeling van het Genootschap Onze Taal over catchphrases, citaten en uitdrukkingen uit de media die binnengedrongen zijn in het algemene taalgebruik. Maar ik vond het wel leuk om hun overzichtslijst ook hier te hebben. Hier kan je immers doorklikken en in de krant of op televisie niet. Altijd handig, al is het maar voor eigen gebruik. Er zit natuurlijk heel veel van Noord-Nederlandse origine bij, ook uitdrukkingen die bij ons in het Zuiden minder bekend zijn.
Er zijn er, na controle, toch enkele bij uit onze contreien Zelfs de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft godbetert de lijst gehaald (komt dat ook uit de media?). Andere bekende zijn vergeten of niet gesignaleerd, zoals Ik dank u voor uw waaaaaaandacht! (Herman Brusselmans, Huis van Wantrouwen). Had die in diezelfde uitzending ook geen taalrubriek met een 'catchphrase'-naam, maar die ben ik vergeten - of nee, toch niet, Klare Taal, dat was het!
En waar is U kijkt toch ook? (Emiel Goelen)
Het heeft natuurlijk wel al de geschreven pers gehaald, die mededeling van het Genootschap Onze Taal over catchphrases, citaten en uitdrukkingen uit de media die binnengedrongen zijn in het algemene taalgebruik. Maar ik vond het wel leuk om hun overzichtslijst ook hier te hebben. Hier kan je immers doorklikken en in de krant of op televisie niet. Altijd handig, al is het maar voor eigen gebruik. Er zit natuurlijk heel veel van Noord-Nederlandse origine bij, ook uitdrukkingen die bij ons in het Zuiden minder bekend zijn.
Er zijn er, na controle, toch enkele bij uit onze contreien Zelfs de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft godbetert de lijst gehaald (komt dat ook uit de media?). Andere bekende zijn vergeten of niet gesignaleerd, zoals Ik dank u voor uw waaaaaaandacht! (Herman Brusselmans, Huis van Wantrouwen). Had die in diezelfde uitzending ook geen taalrubriek met een 'catchphrase'-naam, maar die ben ik vergeten - of nee, toch niet, Klare Taal, dat was het!
En waar is U kijkt toch ook? (Emiel Goelen)
woensdag 2 april 2008
Na de Wijvenweek: dienstmededeling
Op verzoek heb ik dat berichtje over die liefdesblog verwijderd. Het is niet mijn gewoonte om privécorrespondentie op het net te zetten, maar tja, ik dacht dat in dit geval een beetje publiciteit geen kwaad kon. Blijkbaar was sommige informatie toch nog wat gevoelig. Bij deze...
dinsdag 1 april 2008
Een bankje in het park en een groepje hangmama's
De dag na de grote schok.
Een pleintje midden in de stad. Ver van alle gewoel en alle verkeer. Een dorp in de stad bijna. Een mooie kerk, een schooltje. Sommige huizen knap gerestaureerd, andere verwaarloosd.
Een parkje. Spelende kinderen. Kijk, zeg ik, hangjongeren. Het zijn hangmama's, antwoordt ze. Ze wachten op hun kinderen aan het schooltje.
We stappen naar een bankje aan het uiteinde van het park. We praten en kijken naar de spelende kinderen. We omhelzen elkaar. Deze keer is het mijn beurt om mijn hoofd tegen haar schouder te leggen, gisteren was zij het. Ik fluister haar toe dat ik doodmoe, maar overgelukkig ben. Lieveling, ik heb je zo lang moeten missen!
De hangmama's merken ons niet op of besteden geen aandacht aan ons. Of toch niet dat ik het in de gaten heb.
Enkele kinderen kruipen op een standbeeld in het park. Geen klimrek of ander speeltuig had hen meer kunnen plezieren. Een speeltuinarchitect had het niet beter kunnen bedenken, zegt ze.
Als het zachtjes begint te regenen, nemen we afscheid en fiets ik naar huis.
Een pleintje midden in de stad. Ver van alle gewoel en alle verkeer. Een dorp in de stad bijna. Een mooie kerk, een schooltje. Sommige huizen knap gerestaureerd, andere verwaarloosd.
Een parkje. Spelende kinderen. Kijk, zeg ik, hangjongeren. Het zijn hangmama's, antwoordt ze. Ze wachten op hun kinderen aan het schooltje.
We stappen naar een bankje aan het uiteinde van het park. We praten en kijken naar de spelende kinderen. We omhelzen elkaar. Deze keer is het mijn beurt om mijn hoofd tegen haar schouder te leggen, gisteren was zij het. Ik fluister haar toe dat ik doodmoe, maar overgelukkig ben. Lieveling, ik heb je zo lang moeten missen!
De hangmama's merken ons niet op of besteden geen aandacht aan ons. Of toch niet dat ik het in de gaten heb.
Enkele kinderen kruipen op een standbeeld in het park. Geen klimrek of ander speeltuig had hen meer kunnen plezieren. Een speeltuinarchitect had het niet beter kunnen bedenken, zegt ze.
Als het zachtjes begint te regenen, nemen we afscheid en fiets ik naar huis.
Abonneren op:
Posts (Atom)