Dag 3. tweede deel: naar de Voerstreek

Ik zal mijn postings moeten beginnen opsplitsen, want ze worden te omvangrijk. Ik heb trouwens veel problemen met Blogger. Of is het mijn pc die aan vervanging toe is?

Ik weet niet of veel mensen geïnteresseerd zijn in mijn vakantieavonturen. In elk geval: mijn wedervaren hier neerpennen is een prachtige manier om alles opnieuw te beleven. Vooral de leukste momenten natuurlijk! En de namiddag die ik nu beschrijf was gewoon zalig!

Ik fiets naar Plombières, net buiten de Oostkantons. Hier wordt weer gewoon Frans gesproken.


Bouw van een spoorweg in de buurt van Plombières, een stukje Franssprekend grensgebied, tussen de Oostkantons en Voeren in. Men bouwt de spoorwegen in de hele streek in de hoogte, om de hoogteverschillen op de begane grond te overwinnen.

Van Plombières fiets ik naar het dorpje Sippenaeken, dat bijna op de grens met Nederland ligt en ook aan de gemeente Voeren grenst.

Afdaling en klim naar het dorpje Sippenaeken, deelgemeente van Plombières.

Sippenaeken grenst aan Teuven, deelgemeente van Voeren. Het ligt ook aan de grens met Nederlands-Limburg. Het stikt hier van de Hollandse toeristen. Het is nog een heel eind naar Teuven, maar wel een heel mooi eind. Er zijn nauwelijks huizen. Een enkel kasteel. Het grote aantal bordjes van de Zuid-Limburge wielertoeristenbond en de Hollanders die hier wonen zorgen voor verwarring. Ik vrees op een bepaald ogenblik al in Nederland beland te zijn. Twee fietsende Hollandse dames vertellen me dat dit nog steeds België is.

Veel en lastig klimwerk. Als ik aan het zwoegen ben op een helling, merkt een voorbijwandelende Hollander op dat het beste er precies af is. Nogal wiedes: ik heb die dag al 75 km afgelegd en met die bagage achterop! Arrogant volkje toch, die Hollanders!

De weg loopt nu door een mooi bos. Grotendeels afdaling. Ik rij Teuven al dalend en fluitend binnen. Een oude bekende van mij is hier onlangs komen wonen. Ik weet het juiste adres niet en zie haar niet.

De Voerstreek in de buurt van Teuven: bosrijk, prachtige landschappen

Teuven is maar een klein dorp dat ik algauw door ben. Mijn fiets valt er wel voor de tweede keer omver: die staander houdt het niet met al die bagage. Via De Planck naar Sint-Martens-Voeren, de hoofdplaats waar de jeugdherberg en het cultureel centrum zich bevinden. Veel Vlaamse wandelaars hier. Eentje vraagt me de weg en denkt dat ie in Holland is. Een andere vindt zijn auto niet meer terug.

Voeren blijkt echt wondermooi te zijn. Nu begrijp ik waarom het Taalactiecomité en dergelijke hier altijd kwamen wandelen: voor de mooie omgeving en de goede lucht! Voor mij is dit de eerste kenismaking, maar ik kom hier zeker nog terug.

Tussen Teuven en Sint-Martens-Voeren

Een café-restaurant met groot terras vol (vooral Vlaamse) wielertoeristen bij het binnenrijden van Sint-Martens-Voeren: Hoeve de Bies. Enkele uren later kom ik er een tagliatelle met scampi's eten. De uitbaatster is een Hollandse!

Bij het binnenrijden van Sint-Martens-Voeren, een vrij landelijk maar mooi Voerens dorp.

Van bij het binnenrijden van Sint-Martens-Voeren vallen de sporen van de communautaire strubbelingen op. Bij de tweetalige straatnaam- en andere borden is de Franstalige benaming uitgedaan en de Nederlandstalige ook, van FOURONS is dikwijls FOU gemaakt en dergelijk fraais meer. Verwijzingen naar Happart. Van alles op de weg gekalkt. "La lutte continue". Kinderachtig eigenlijk! Zo'n mooie streek verknoeien!

Bij de privé-woningen (bvb. van zelfstandigen) zie ik zowel Franse als Nederlandse teksten. Ik zoek de weg naar jeugdherberg De Veurs, waar ik moet overnachten. Ik heb nochtans een plannetje bij, maar de straatnaamaanduidingen zijn summier. Ik hoor 2 oudere dametjes een plat Limburgs dialect praten en vraag de weg. Het is vlakbij, een helling op.

De spoorwegbrug in Sint-Martens-Voeren, vanuit de verte. Een spoorweg is er wel in Voeren, een station niet. Het dichtste NMBS-station is in Visé. Heerlijk landschap, niet?. Ik ben er in elk geval verliefd op. Een geluk dat de politiekers dit gebied in 1963 van Luik naar Limburg overgeheveld hebben in ruil voor Komen en Moeskroen. Zo hebben we in Vlaanderen ook een mooi stukje natuur erbij, al hebben we naar inwonersaantal natuurlijk een slechte zaak gedaan bij die ruil.

Het is kwart voor vijf als ik aankom in jeugdherberg De Veurs in Sint-Martens-Voeren. Ik ben niet de eerste deelnemer aan de Vredesfietseling die toegekomen is: een zekere Ronny uit het Kortrijkse, een oude bekende van bij Spirit, is mij voor geweest. Degene die aan de balie zit weet van niets over onze komst. We moeten wachten tot de verantwoordelijke toekomt, ene Tine. Die zou nog bezig zijn met een busje mensen op te pikken aan het station van Visé. Ik vertrek opnieuw met mijn fiets, ga eten en neem nog enkele foto's van deze prachtige streek. Mijn digitale kaart is nog lang niet vol en tijdens de Vredesfietseling zal ik wellicht geen tijd hebben om foto's te nemen. Als we Gent aandoen, kan ik thuis mijn digitale kaart opnieuw vrijmaken door mijn foto's op mijn pc te zetten. Ik post de kaartjes die ik de jeugdherberg gekocht heb.

Op de weg van Sint-Martens-Voeren naar Teuven

In dezelfde buurt als vorige foto


De spoorweg en kerk in Sint-Martens-Voeren, getrokken vanuit jeugdherberg De Veurs.

Ik vind het stilaan welletjes en keer terug naar de jeugdherberg om in te checken. Stilaan stromen de deelnemers toe. We vertrekken met 25. Er zijn enkele prille tieners bij en ook een gepensioneerde van rond de zeventig. Onderweg zullen er nog anderen aansluiten of een eindje meefietsen. Maximaal zullen we met 65 fietsers zijn.

Het wordt al meteen een drinkgelag. Ik ben ook nogal nerveus voor morgen. Heb ik me nog niet te veel vermoeid? Zal ik nog wel meekunnen? Ik heb deze dag toch weer een 98 km gereden.
Ik slaap op een kamer met zes companen.