Dag 3: woensdag 24 augustus. Herve-Voeren

Woelige nacht. Om half zeven sta ik al op en breng mijn bagage in gereedheid voor het vertrek. Ontbijt om zeven uur. Gesprekje met de eigenaar. Hij blijkt in Luik te werken en spreekt een klein beetje Nederlands. We voeren de conversatie toch in het Frans. Het woord prijs verstond hij al niet meer. Aan het aantal boeken in die achterbouw te zien is monsieur Quittre een intellectueel. Misschien werkt hij wel aan de universiteit? Hij is verbaasd dat ik met de fiets ben. Enkele jaren geleden heeft hij ook een fietsvakantie gehouden langs het Canal du Midi in het zuiden van Frankrijk. Het ontbijt bestaat vooral uit confituur, zoals in Frankrijk. M. Quittre vraagt of ik ook du fromage wil. Du Gouda, voegt hij eraan toe, zich blijkbaar bewust van de reactie van de meeste toeristen op de kaas van de streek hier. Ik wijs het aanbod vriendelijk van de hand om tijd te sparen. Geef mij nochtans maar een stevig Engels ontbijt. Ik betaal, we nemen afscheid en ik vertrek al rond acht uur.

Het is mistig. Ik heb goed gerecupereerd van die zware inspanningen van de vorige avond. Ik rij nog wat rond in Xhendelesse: een leuk, idyllisch dorpje. Spijt dat ik geen foto genomen heb van het kerkje, maar ik kan niet alle kerkjes trekken en het is nog nevelig en vrij koud. Via enkele kleine dorpjes, opnieuw Grand Rechain en Bruyères, bereik ik Herve zelf. Dat is een heuse en oude stad. Wist ik niet. Veel klimwerk in de stad. In de Rue Haute moet ik afstappen en ga te voet verder.

Ik verlaat Herve onmiddellijk en rij naar Battice, een bekende deelgemeente van Herve (ik kende ze alleen van de NMBS, net zoals Welkenraedt dat ook in de buurt ligt). Er is niet zo veel te zien.

Na Battice besluit ik naar Eupen te rijden. Het is immers nog veel te vroeg om nu al naar de Voerstreek te rijden , die niet zo veraf in het noorden ligt. Ik rij een eindje op de N3 richting Aaken, maar die baan is veel te druk en ik verlaat ze gauw terhoogte van Thimister. Een reeks afdalingen en weer kom ik in Verviers uit, via Andrimont. Het is nu 10 uur en de zon breekt door. Het wordt en blijft een mooie dag. In het stadscentrum zoek ik de weg naar Eupen. Ik verdwaal even in de buurt van het kerkhof dat op een hoogte ligt, keer op mijn stappen terug en volg dan maar de drukke autobaan naar Eupen. Halte in een deelgemeente van het historische stadje Limbourg, dat precies niet veel voorstelt. Of toch die deelgemeente niet. Zelfs geen winkel waar ze postkaarten verkopen. Wegwijzer naar het stuwmeer van de Gileppe. Dat ligt te veel uit mijn baan en zou wellicht ook te heuvelachtig zijn. Ik verlies mijn tijd niet in LImbourg en rij verder.

Even verder rij ik de Oostkantons binnen. Veel klimwerk hier. Met die bagage achterop doet vals plat al zeer. Ik verkies dan nog een nijdige helling. Ik rij Eupen binnen. Provinciestad van enige omvang. Statig en iets deftigs! Mooi gerechtshof, maar ik verlies mijn tijd niet met foto's te nemen. Ik hoor en zie veel Duits, maar ook Frans. Rust en eet wat in een park. Wacht met uitgebreider eten. Ik koop en verstuur enkele postkaarten voor het geval ik er geen vind in Voeren.

Rond 13 uur verlaat ik Eupen. Ik rij een tijdje in de richting van Aaken en sla dan op goed geluk af naar links. eerst villawijken (buitenwijken van Eupen), dan landweggetjes naar Kettemis, Walhorn, Hergenrath. Prachtig weer, prachtige streek! Ik amuseer me te pletter. Soms een lastige klim, maar de afdalingen maken veel goed. Ik ben nu aangekomen in de grensstreek, het drielandenpunt, waarvan ik een kaart meeheb.


Vergezicht op een dorpje in de Oostkantons, ergens in de buurt van Walhorn ten noorden van Eupen.

Via Neu-Moresnet bereik Kelmis/La Calamine, een nogal toeristisch stadje bijna op het drielandenpunt. Veel wielertoeristen. In de hele drielandenstreek trouwens, een ideale omgeving om te fietsen, maar dan liefst zonder bagage, die op de steviger hellingen wel een belemmering vormt. Bij de bakker wordt er Duits gesproken. Ik koop er water en wat koeken. Ik ben nog vergeten zeggen dat de vorige dag het houdertje van mijn drinkbus gebroken is. Voorlopig blijft mijn drinkbus goed zitten, al beweegt ze nu meer.

Ik verlaat Kelmis langs de drukke weg naar Herve, maar hou het daar gauw voor bekeken. Die drukke wegen met veel verkeer zijn niet zo aangenaam om te fietsen en je ziet er weinig. Ik sla af naar rechts in de richting van Montzen.


Kelmis/La Calamine vanuit de verte.