De mandatarissen moeten zich even laten zien. Jan Roegiers, Gents Spirit-volksvertegenwoordiger, rijdt mee tot aan de Ring. Annelies Storms, Kamerlid uit Gent voor Spirit, houdt het vol tot de middagpauze in Wakken (Dentergem). Frank Bombeke, de Gentse Spirit-voorzitter, fietst mee tot Sint-Denijs.
We rijden door Sint-Martens-Latem en Deurle naar Deinze. Vandaar Machelen aan de Leie en Zulte en tenslotte naar Wakken (Dentergem), waar traditioneel een maaltijd aangeboden wordt door het gemeentebestuur. Pittig detail: de Vredesfietseling staat dit jaar vemeld als attractie op het programma van de kermisweek!
Middagpauze in het cultureel centrum van Wakken (Dentergem). Een uitgeputte deelnemer doet een dutje in het gras. Hij kent dan ook iets van beweging: 't is een kinesist uit Waasmunster.
Van Wakken rijden we langs het kanaal Tielt-Roeselare naar het centrum van Roeselare. Een laatste pauze in Beitem (Roeselare). Ik bewonder de architectuur van het voor de streek typische kerkje. We krijgen onze laatse instructies.
Er volgt een stevige helling naar Passendaele. Van hier hebben we een prachtig zicht op de vallei rond Ieper, waar de Engelsen zaten tijdens de Eerste Wereldoorlog. De Duitsers lagen op de hellingen errond, o.a. in Passendale. Hier zijn heel bloedige slagen geleverd, o.a. in 1917, de derde Slag rond Ieper.
Het is prachtig weer. Mooie streek ook. We rijden voorbij Tyne Cot Cemetary, het nogal pompeuze Engelse oorlogskerkhof, het grootste Engelse kerkhof buiten het UK. Je kan je gemakkelijk inbeelden hoe de legers over deze heuvels marcheerden. Raar toch hoe de natuur zich hersteld heeft. In 1919 was dit gebied één maanlandschap.
Educatieve stop in het Duitse oorlogskerkhof in Langemark (het jaar ervoor had men Tyne Cot aangedaan). Blijkbaar zijn deze educatieve stops nodig om subsidies los te krijgen van de Vlaamse gemeenschap. Ik ben er niet tegen; de eerste Wereldoorlog is een hobby voor mij. Ik was hier trouwens al eerder. We krijgen een woordje uitleg van Tom, één van de deelnemers, wiens zoon hierna op de foto staat met Lionel Vandenberghe. Lionel heeft zich hier bij ons gevoegd en fietst mee naar Diksmuide.
Zeg me waar de bloemen zijn: educatieve pauze in het Studentenfriedhof, de Duitse oorlogsbegraafplaats in Langemark, zo genoemd omdat er nogal wat piepjonge oorlogsvrijwilligers liggen, die in 1914 bij een zinloze aanval massaal sneuvelden. De bloemen liggen op een naamloos massagraf.
De boodschap overbrengen aan de jongere generaties: daar gaat het toch om? Lionel Vandenberghe, oud-voorzitter van het IJzerbedevaartcomité en nu Spirit-senator, geeft een van de jongste deelnemers aan de Vredesfietseling uitleg bij de grafsteen van een Duitse soldaat.
Een laatste foto van de begraafplaats in Langemark. Jammer dat de kruisen te weinig contrasteren met de schaduw erachter.
Het laatste stuk naar Diksmuide is nog behoorlijk heuvelachtig. We rijden langs het uit de oorlog beruchte Bos van Houthulst, Merkem en Klerken (Houthulst), Woumen en Esen (Diksmuide). Vlak voor het binnenrijden van Diksmuide voegt een andere groep fietsers onder leiding van Kris Van Dyck (N-VA) zich bij ons. We stellen ons op: eerst de jongste deelnemers, dan de bekende politici zoals Lionel en Kris.
Binnerijden van Diksmuide en ontvangst aan de Pax-poort. Enig applaus. Hartelijke verwelkoming door Walter Baeten, voorzitter van het IJzerbedevaartcomité. Hij belooft de deelnemers die de hele tocht uitgereden hebben vanaf Voeren een gratis ticket voor het Ten Vrede-concert volgend jaar.
Er wordt uitgebreid geaperitiefd. Daarna krijgen we een maaltijd aangeboden. Ik ben behoorlijk lazarus als ik tegen 22 uur naar de tenten op de bedevaartweide strompel, waar we overnachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten