Morgen een primeur voor mij: ik zal voor het eerst met enkele anderen postvatten voor de ingang van mijn kantoorgebouw, versierd met allerlei rode attributen! Sociale onrust, hier op het werk, dat is duidelijk! En ik heb me laten overhalen om mee te doen aan de vakbondswerking.
't Is eens wat anders: qua politieke gezindheid word ik normaal tot de paarse kleur gerekend.
Echter: een vakbond en een politieke partij, dat is niet hetzelfde! De doelstellingen zijn niet helemaal dezelfde. Verdediging van het eigenbelang (of liever het groepsbelang) en verdediging van het algemeen belang. Niet helemaal gelijklopend dus. Er bestaat trouwens geen paarse vakbond. Bovendien, zeg nu zelf: een links-liberale vakbond, dat kan toch niet? Vakbonden van liberale strekking zijn volgens mij een beetje een contradictio-in-terminis.
Anderzijds doet mijn Facebook-groep tegen de verbreding van het Schipdonkkanaal, een typische zaak in verband met het leefmilieu en dus groen, het vrij goed. Op één dag is het ledenaantal bijna verdubbeld tot 29 leden. Maar eentje minder dan Gemeenschap is leuker met twee. Nog altijd vrij bescheiden, ik geef het toe, maar toch al een begin. Ik heb de steun gevraagd en gekregen van enkele groene coryfeeën, waaronder zelfs 2 parlementsleden. Het algemeen belang moet immers voorgaan op het partijbelang. Een politieke partij is maar een middel om een bepaalde maatschappelijke doelstellingen gerealiseerd te zien, niet het doel op zich. Voor sommige netelige maatschappelijke problemen moeten de partijgrenzen overstegen kunnen worden! En moet je bondgenoten zoeken waar je ze kan vinden.
Rood, paars, ook een beetje groen: al heel wat kleurtjes dus! Alle kleuren van de regenboog, binnen een bepaald spectrum welteverstaan! Te begrijpen dan dat ik op het net zowel met een bepaalde rooie als met een bepaalde groene vrij goed overeenkom. Mijn twee schattekes: I love you both!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten