Ik zal ook maar een berichtje over Claus posten, zoals zovele andere bloggers. Ook deze.
Ik hoorde het nieuws van het overlijden van de "Prins der Nederlandse Letteren" op de radio toen ik gisteren naar de dokter reed. Het verraste me compleet. Van die Alzheimer wist ik niets.
De laatste keer dat ik Hugo Claus zag was op de televisie naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen in 2006 en het feit dat het Vlaams Belang toen die burgemeestersverkiezing verloor. Hij gaf samen met zijn vrouw commentaar op die nederlaag. Hij zag er toen al echt niet goed uit. Ik verwonderde mij er op kantoor tegenover mijn chef over dat de man nog leefde, gezien het aantal sigaretten dat hij die korte tijd op tv alleen al rookte.
De Standaard staat vandaag vol met artikels over Claus. Hoe ze dat op die korte tijd allemaal bijeengeschreven hebben? Ik heb een aantal van de artikels gelezen, niet alle.
Ik heb niet zo héél veel van Claus gelezen. Ik ga hier dus geen waardeoordeel uitspreken. Het Verdriet van België heb ik wél gelezen (hoewel Brusselmans in De Standaard beweert dat niemand dat boek uitleest). De Verwondering ook. Dat laaste boek vond ik qua stijl en vertelperspectief heel goed. De thematiek van beide romans, de collaboratie, spreekt me minder aan.
Daarnaast enkele kortere romans en verhalen, Jessica!, Het Laatste Bed, ..., niet echt grote meesterwerken.
Volgens wijlen mijn vader (1926-2000), een generatiegenoot van Claus dus én een literatuurliefhebber en -kenner, blijft De Metsiers, Claus' debuutroman, één van zijn beste werken. Aan De Hondsdagen, zijn tweede roman ben ik ooit begonnen maar heb die niet uitgelezen. Omtrent Deedee en Het Jaar van de Kreeft zouden ook wel te pruimen zijn. Leesvoer op de plank dus: geen betere schrijver dan een dode schrijver, om het met een ietwat onrespectvolle boutade uit te drukken.
Zijn bewerking van Shakespeare's Macbeth heb ik ooit gezien in het niet meer bestaande Arenatheater in Gent. Ook nog gelezen: een toneelstuk over de 'exploten' van Leopold II in Kongo.
Sommige van zijn gedichten vond ik zeer goed, vooral dan de Oostakkerse Gedichten.
Misschien is zijn grootste verdienste dat hij de Vlaamse literatuur als een van de eersten "uit de Vlaamse klei getrokken heeft" om Raymond Van het Groenewoud te citeren. Dit door zijn controversiële thematiek.
En ja, als ik er tijd voor vind zal ik morgenvroeg in Gent ook wel dat rouwregister
voor Claus gaan tekenen. Anders wel eens in de bibliotheek.
4 opmerkingen:
Ik was vooral een beetje liefhebber (zeker geen kenner hoor) van de gedichten van Claus. Ik greep altijd de kans om naar de man zelf te gaan luisteren, omdat hij ook dat grote voordeel heeft, wat weinig dichters gegund zijn: een prachtige stem om ze voor te dragen. Ik herinner mij ooit dat ik in de Vooruit naar Claus aan het luisteren was en dat ik plots besefte dat hij voor mij ook een telefoonboek mocht voordragen (een belediging is dit, want zijn poezie is echt wel prachtig, het was dan ook een gedachte die enkel met de stem te maken had). Zijn stem was gemaakt om toehoorders te hebben. Een gave!
Ik heb Claus nooit live beziggehoord. Ben dan ook niet in Gent opgegroeid, wel geboren.
Een beetje zoals de Ierse dichter Dylan Thomas dan, die had naar het schijnt ook een prachtige stem en kon zijn eigen gedichten ook onnavolgbaar voorlezen.
Seamus Heany (schrijf ik dat nu goed?)! Ik heb er niets van gelezen maar heb hem op een podcast één zijner gedichten horen voorlezen. Met dat zzzalige (Ierse?) accent.
Troost je, lieve Els: hoewel anglist van opleiding, heb ik ook niets van Seamus Heaney gelezen. Ik ken hem alleen van naam, als zijnde een van de grootste nog levende Britse dichters (al is hij Iers).
Een reactie posten