Ondertussen blijken toch al enkele bekende bloggers uit de eerste jaren van de blogosfeer ermee opgehouden te zijn, zo heb ik onlangs geconstateerd. Blogs waarvan er enkele de media gehaald hebben en waarvan ik er verschillende soms volgde (om diverse redenen).
Gestopt is o.a. Rigoureus, een vrij bekende blog (laatste bericht 4-9-2006).
Daarnaast ook De Blonde Blogger, bekend voor zijn dagelijkse porties vrouwelijk schoon - het webadres schijnt zelfs niet meer te bestaan, wel dit.
Idem voor Uren, Dagen, Nichten (laatst op 10.2.2006), een nichtenparodie op Uren, Dagen, Nachten, ooit (2004-2005) een héél bekende blog, waarvan het laatste bericht ook al dateert van 2.4.2007.
Tot mijn verbazing ook gestopt: Luc Verhelst, gewezen fractieleider voor Groen! in de Antwerpse districtsraad van Berchem en pionier van de politieke blog. Ik heb begin 2004 mijn eerste (politieke blog) een beetje op de zijne gemodelleerd (in het begin). Misschien is hij gewoon niet herkozen in die districtsraad? Zijn laatste bericht dateert dan ook van 15.12.2006. Na verificatie blijkt dat hij vanop de derde plaats op de lijst van Groen! in Berchem inderdaad niet herkozen is als districtraadslid in 2006.
Ook niet veel meer van gehoord: de derde Belg
Mijn blog bestaat sinds 28 maart 2005. Binnenkort kan ik dus ook mijn driejarig bestaan vieren. Zoals gezegd was ik echter al sinds februari 2004 met blogs bezig, door die politieke blog die ik voor iemand anders opgezet heb en waaraan ik soms een bijdrage en zeker technische ondersteuning leverde.
Ik heb ook mijn laagten gehad. Mijn blog is op sterven na dood geweest. Eerste vier maanden van 2007 bvb: één schamel bericht. Ik dacht aan stoppen. Tijdens de kiescampagne in mei 2007 kreeg ik toch ideeën voor nieuwe posts en zo is de zaak aan de gang gebleven. Momenteel is mijn blog levendiger dan ooit. Eén maart en al drie posts voor deze maand! Ik ben ook veel actiever dan ooit in de blogosfeer. Tot eind 2007 deed ik gewoon mijn eigen ding en volgde alleen de blogs van een aantal mensen die ik persoonlijk kende. Tegenwoordig ben ik veel interactiever, speel ik in op wat ik elders lees en hou veel meer contacten in het wereldje.
Hoe komt dat? Na een aarzelend begin, kwam mijn blog in de zomer en de prachtige nazomer van 2005 een beetje in bloei. Vanaf november had ik teveel werk op kantoor om nog tijd over te houden voor bloggen. Dat duurde tot in januari. Daarna had ik het privé te druk met die nakende verhuis en de liquidatie van mijn vaders archief en boekenverzameling.
Er bestaat ook zoiets als blogmoeheid. Ik weet ervan mee te spreken. Momenteel heb ik daar geen last meer van, dat is wel duidelijk!
5 opmerkingen:
Tja, men begint aan zoiets in volle ijver en met ongebreideld enthousiasme. Maar na verloop van tijd komt er sleet op, men gaat twijfelen, is het wel zo belangrijk wat ik schrijf,er zijn duizenden voor mij die het beter deden. En verder ontbreekt wel eens de inspiratie, of de gedrevenheid ; zonder die wordt het algauw een routine zonder veel animo. Des te meer respect moet men hebben voor een schrijver die soms tien jaar en meer aan een boek werkt ! Maar bij hem is het dan natuurlijk één eruptie bij de publicatie van zijn werk, terwijl het bij al die kleine bloggers een dagelijks hoogstandje moet worden.
Eindigen in schoonheid is toch ook niet slecht ?
Zoals het bij Michel staat: "altijd een dagboek wilen bijhouden".Ik heb er ook altijd gehad, dagboeken, kribbelschriften, notities. Onzin dat daar in staat!!!! Ik denk niet dat ik een reden heb om te stoppen met bloggen, al kan het gebeuren dat er eens weinig tijd overblijft. Ik ben geen schrijfster maar ik leuter gewoon heel graag, zowel mondeling (in kroegen) of schriftelijk (op mijn blog).
Ik bevestig dat laatste re Els! ;-)
Wat blogmoeheid / er zijn zovele andere, betere dan mij: I know that feeling.
Ik heb in ieder geval besloten om ermee verder te gaan en ga binnenkort een berichtje posten over de keuzes die ik dienaangaande gemaakt heb.
Ik hield gedurende mijn adolescentiejaren ook geregeld dagboeken bij. Ik was er echter nooit tevreden over en gooide ze na een tijdje weg of verscheurde ze.
De laatste jaren schrijf ik weer dikwijls, vooral op reis.
Een dagboek is natuurlijk niet hetzelfde als een blog. Een dagboek is uitsluitend voor jezelf.
Een blog is in principe (ook) voor anderen bestemd.
Wat je je kan afvragen als blogger is wie een boodschap heeft aan wat je schrijft. En ook of het nodig is om al je gedachten en gevoelens openbaar te maken.
Ik was in het begin héél karig met informatie over mezelf op mijn blog. De laatste tijd ben ik daarveel opener in geworden. Anders heeft bloggen ook niet veel zin, tenzij een loutere themablog.
Ik vind dat sommige bloggers echt wel goed en heel vlot schrijven, ook Els. Ik moet geregeld aan mijn berichten schaven.
Ik ben fan van Gentse Zwijger. Gewoon omdat zijn blog me ligt. De persoon erachter komt heel sympathiek over. Dat kan je overal tussen de regels lezen. En ook in de regels.
Voor mij telt niet het aantal lezers, maar de kwaliteit en de positiviteit die de blogger uitstraalt. Plus reacties waaruit blijkt dat men OK vindt wat je schrijft. Dat men je niet in hokjes indeelt om WAT je doet maar respecteert als persoon.
Groetjes en doe maar verder.
Een reactie posten