Mijn huishouden

Belofte maakt schuld! Ik heb een post over mijn huishouden beloofd in het kader van de 'Venten solidair met de wijvenweek' (om twee afschuwlijke woorden te gebruiken), mijn huishouden zal je krijgen. Of toch een stuk daarvan.

En natuurlijk is dit geen competitie! Zinnen als 'Nou roep dan, als het komt, hoera, een goal!' zal je bij mij niet zo vaak aantreffen. Ik ben Hugo Claus niet!

Ik beken ook dat ik soms jaloers ben op sommige van die 'wijven'. Ik wou dat ik kon schrijven als Kerygma, om een van de coryfeeën te noemen, of als bijvoorbeeld Joke, Els en Georgina, die ook lang niet slecht schrijven, elk op hun eigen manier (een beetje vleierij zal wel geen kwaad kunnen, denk ik dan).

Maar het ging over mijn huishouden gaan. Een zeer breed onderwerp. Als vrijgezel heb ik altijd wel mijn eigen plan moeten trekken, ook in het huishouden. De laatste jaren woon ik samen met mijn oude moeder, die een groot deel van het huishouden beredderde, of toch wat koken, wassen en plassen betreft. Sinds een jaar is zij aan het sukkelen met haar gezondheid, met verschillende ziekenhuisopnames als gevolg, waarvan een van bijna drie maanden. Een aantal huishoudelijke taken heb ik pas het laatste jaar aangeleerd zoals verse soep maken en strijken. Ook mijn kookkunst in het algemeen is daardoor sterk verbeterd.

In de tuin werken doe ik graag. Koken ook wel. Ik heb een hekel aan puur technische karweitjes (waarvoor ik al eens een hulplijn moet inroepen - op dat gebied ben ik wellicht een atypische man) en stofzuigen. Van naaien heb ik ook geen benul. In mijn tijd stond dat nog niet op het onderwijsprogramma voor jongens.

Maar aangezien het er hier niet zozeer op aankomt aan te stippen wat je goede en sterke kanten zijn, maar een verhaaltje te vertellen met een zekere centrale focus, zal ik het hebben over mijn kuisvrouw. Maar ik bewaar dit voor een volgende post, anders wordt dit te lang, zitten ze daar op mijn blog vol ongeduld te wachten op mijn post en denken ze dat ik het niet aankan of niet aandurf.