Eindelijk!

Ik ga de Wijvenweek verder maar laten voor wat ze is. Geen behoefte meer aan een inhaaldag of vrije improvisatie. Beschouw die post over de eighties top van StuBru maar als mijn vrije improvisatie.

Er is immers belangrijker nieuws: na 424 jaar (in 1584 zou Gent een korte tijd een Calvinistische stadsrepubliek geweest zijn , ten tijde van de godsdienstoorlogen) is Gent opnieuw en eindelijk onafhankelijk, bevrijd van het Vlaamse juk.

Er waren optredens aan Sint-Jakobs. Enorm veel volk, echt Gentse Feesten! Op de foto zowaar een groep van West-Vluten. Na hen trad Willem Vermandere op.

"Gent Onafhankelijk", een groot spandoek boven het podium

Kraampjes zoals op de Gentse Feesten

Dan ging het in een luidruchtige stoet onder aanvoering van Vuile Mong en zijn propere fanfare naar het Sint-Baafsplein.

Zoals je op het spandoek kan zien verleent de wijk Oudburg asiel aan West-Vlamingen.


Aankomst op het Sint-Baafsplein. De vlag van de groep van Vuile Mong.


Le moment suprème. Vanop het balkon van het NTG roepen de leiders van de NGA de onafhankelijkheid van Gent uit, niet na een bittere aanklacht over de transferts van het rijke Gent aan het arme Vlaanderen. De kreet 'Vlaanderen barst' was niet van de lucht. Na het zingen van "Klokke Roeland", het nieuwe Gentse volkslied, werd de zaak onder luid applaus beklonken.

Als ze op mijn werk gaan horen dat ik aan dergelijke subversieve manifestaties deelneem...

Ik was net op tijd thuis om het verslag in het VRT-nieuws te zien, te eten en dit te posten. En nu vlug naar Sint-Jakobs voor wat er rest van het avondprogramma!

Nablog: het avondprogramma is wat uitgeregend. Het jonge volkje liet het niet aan zijn hart komen. Ik heb nog het optreden van Filip Kauwlier meegemaakt. Een West-Vlaming, die uitgeweken is naar Gent, hoe toepasselijk! De gemoederen raakten (wellicht door het vele bier) zodanig verhit dat zelfs de onafhankelijkheid van Sint-Jakobs in zicht kwam. En Vlaanderen mocht steeds meer barsten!

De afterparty in de Charlatan heb ik aan mij laten voorbijgaan. Ik ben dan ook geen twintig meer. Kort voor middernacht was ik thuis.

Er is dan nog iets gebeurd waardoor ik teruggekeerd ben naar Gent en nog uitgeweest ben tot 4 uur 's nachts. Maar dat had met de Gentse onafhankelijkheid niets meer te maken en ik ga dat hier ook niet uit de doeken doen.

Op dagen als deze heb ik bijna spijt dat ik niet meer in Gent woon, maar vlak erbuiten. Gent, fiere stede! De meest rebelse stad van Vlaanderen heeft zijn reputatie weer alle eer aangedaan!
Gent is een stad naar mijn hart! Ghent, I love you!

Ik ben deze dag drie keer over en weer gereden van De Pinte naar Gent: een keer met de fiets en twee keer met de auto. Ik woon dan wel niet meer in Gent, maar soms moet je wat afstand nemen van degene waarvan je houdt, om te beseffen dat je er toch wel aan gehecht bent...